Nieuwjaarsochtend
- Look J Boden
- 08-01-2017
- Uit
(waar het niet mocht worden voorgedragen)
Je ligt, haast schalks, in bed met halfgeloken ogen.
De zon schijnt schielijk door het achteloze raam.
De groene deken, omzoomd met grijze linten
reikt tot aan de plinten, waar de muizen
zich laven aan de lang gevallen kaas.
En net zo achteloos ben je genegen
het laken om te slaan, je gladde benen
door de dikke lucht te laten glijden,
te vermijden dat je uit balans raakt
bij het reiken naar een glas. Gin.
De nacht is nog niet af, je wordt
gebeld, schelle stemmen jennen
je mooie dove oren met een omfloersd
gelukkig nieuwjaar. Je welt langzaam
in je gezegende zijgende lijf, het zweet
aan alle kanten vertwijfeld bijtend
langs de contouren van wat ooit
een kingsize ledikant was.
Je marmeren blik bereikt
de trijpen zitting van je troon
die je verslijt voor een woestijn
van tweedehands katoen,
waarop je in je spiegel kijkend
alleen maar fata morgana’s zag.
Op je kaptafel de kaarten
die je schudde, de as die je morste
terwijl je nooit meer rookt, de ijzeren
pook van de open haard waarin je
voornemens nog zacht liggen te smeulen.
En dan toch een glimlach op je gezicht,
die kleine glimlach, bij het zien van
pepermunt, waarvan je schijnbaar
ongemerkt een handvol mee wist
te zeulen bij de afhaalchinees.
Het jaar begint fris vandaag.
Look J. Boden, Stadsdichter 2015 - 2016
