Museum Vlaardingen steunt Visserijmuseum Zwartewaal

VLAARDINGEN – Als het Visserijmuseum Zwartewaal op vrijdagmiddag op vrijdagmiddag 11 oktober officieel geopend wordt, zal dat met de gelukwensen van Museum Vlaardingen zijn. Het voormalige Nationaal Visserijmuseum aan de Westhavenkade ziet het Zwartewaalse initiatief allerminst als concurrentie. ,,Er zijn zelfs twee bruiklenen van ons naar het nieuwe museum gegaan'', zegt Léanne Selles, directeur van Museum Vlaardingen. 

Zwartewaal heeft net als Maassluis en Vlaardingen een visserijverleden. De bevolking was geheel afhankelijk van de haringvangst, maar de vissers gingen behalve de zee ook de rivieren op. Het nieuwe museum aan de Bernisserdijk 24 vlakbij de Zwartewaalse Haven vertelt die geschiedenis en toont objecten en films en bevat interactieve programma’s voor jong en oud.

Frank de Hoog, conservator van Museum Vlaardingen, vertelt dat ‘Zwartewaal’ een prikkenbak en een warleutel in bruikleen heeft gekregen. ,,Allebei belangrijk gereedschap voor twee verschillende takken van de visserij: de warleutel voor de haringvisserij en de prikkenbak voor de beugvisserij (kabeljauw, schelvis). De prikkenbak is anderhalve eeuw geleden gemaakt door de Vlaardingse meestertimmerman Justus Kos Koolhaalder. De bak is drie keer zo klein als de bakken die meegingen aan boord. Het was een model voor de Tentoonstelling van Vischgereedschappen in 1861 in Amsterdam.’’

,,De prikkenbak had een functie als de Vlaardingse reders aan het eind van het haringseizoen overstapten op de beugvisserij,’’ zegt Frank de Hoog. ,,De vissers maakten dan geen gebruik van een net (vleet), maar van lijnen met geaasde haken. Meestal was het aas een prik, een palingachtige vis, die aan de haak werd gehangen. Om de prikken levend te houden zaten ze in met water gevulde bakken. Dat water moest in beweging worden gehouden om te voorkomen dan de prikken zich aan de kanten van de bak zouden vastzuigen en sterven. 

De warleutel had een heel andere functie. Als de haringen gekaakt waren, werden ze in een warrebak met zout gemengd. Met de leutel werden ze rondgeschept. Dat roeren werd ook wel warren genoemd. Daarna ging de gezoute haring in kantjes of tonnen.