Andrew Quail: Je ziet niet wat je ziet

REGIO –Dichters zijn ‘dun gezaaid’ en in Vlaardingen is de laatste Stadsdichter (Marjoleine van Aperen) alweer bijna drie jaar geleden van het toneel verdwenen. Bij de buren in Schiedam hebben ze de traditie wel voortgezet en daar is afgelopen jaar Jarle Lourens tot Stadsdichter gekozen als opvolger van Yvette Neuschwanger.

In Schiedam, waar het dichterschap dus nog gevierd wordt, woont ook Andrew Quail. In december 2020 bracht Andrew zijn eerste dichtbundel uit, en ruim anderhalf jaar later zijn tweede. Dat is een mooi gemiddelde, we kennen dichters die een leven nodig hadden voor een bundel. Bijzonder daarbij is dat Andrew Quail dyslectisch is. Maar toen dat bij hem ontdekt werd aan het begin van zijn schoolperiode op Spieringshoek werd hij daardoor extra geprikkeld: ,,Beperking? Ik zou ze weleens wat laten zien, zo’n houding had ik, zo voelde het binnen in mij’’, aldus Andrew.

De liefde voor woorden, taal en schrijven stuwden Andrew op zijn 18-e naar de HBO voor Journalistiek in Utrecht, maar ‘dat werd ‘m niet’. Een Rechtenstudie volgde aan de Erasmus Universiteit, die hij wel met succes afmaakte gevolgd door een Master Bestuurskunde. Inmiddels heeft hij zijn scriptie ingeleverd, en het wachten is op de uitslag. Gevolgd door een prachtige carrière als bestuurder ligt echter niet in zijn planning. Maar zijn studies zullen hem zeker verder helpen in zijn ambities, die nu vooral journalistiek gericht zijn.

,,De liefde voor taal kreeg tot nu toe niet in krantenartikelen een uitlaatklep’’, aldus Andrew. ,,Maar dus wel in dichtvorm’’. Zijn eerste bundel “Enigma” vervolgde hij met een even zo mysterieus getitelde tweede bundel, dit jaar die hij “Anamorfose” noemde; een anamorfose is een vertekende afbeelding, die alleen gezien vanuit een bepaalde hoek of onder bepaalde optische voorwaarden er realistisch uitziet. Vooral voorkomend in de schilderkunst, maar blijkbaar ook in zijn gedichten? Andrew: ,,Soms is wat we voorgeschoteld krijgen niet de echte werkelijkheid, je moet weleens een stapje opzij doen om het echte beeld te zien. In mijn nieuwe bundel ga ik door waar ik gebleven was en probeer ik de thematiek van het leven te vangen in mijn gedichten, liefde, hoop, verlangen, verdriet. Dat zijn misschien zware woorden maar de kunst zit hem in de lelijke dingen van het leven te kunnen en willen zien. Ik schuw die zelfkant niet, maar maak het niet te zwaar. De humor is nooit ver weg’’.

,,Ik heb mij altijd laat inspireren door dichters als Lucebert en de onlangs overleden Remco Campert. Literaire reuzen die de dichtkunst en literatuur hebben veranderd.’’ Andrew laat zich weliswaar inspireren door deze dichters, maar zichzelf ermee vergelijken doet hij natuurlijk niet. Hoe zit dat overigens met zijn twee dichtbundels, zijn die vergelijkbaar? ,,Ik krijg tot nu toe positieve reacties, waarbij mijn eerste bundel wat toegankelijker wordt gevonden, de tweede wat dieper’’. Dat is het dan ook met het ‘anders kijken’, wat Andrew in de gekozen titel aangeeft.

Andrew Quail ziet het wel zitten om ooit Stadsdichter van Schiedam te worden, maar wil nu vooral ‘meters maken’, als dichter maar vooral ook als journalist. ,,Binnenkort ga ik er meer werk van maken om kranten en opiniebladen te benaderen, ik wil er graag aan de slag. Met mijn studies heb ik een stevige basis gelegd van waaruit ik kan schrijven, hoewel ik journalistiek gezien nog aan het begin sta’’. Misschien is die start dichterbij dan u denkt, en treft u zijn eerste artikelen in onze nieuwsmedia aan, in Vlaardingen, Schiedam of Maassluis. 

Benieuwd naar de bundel “Anamorfose”? Die kun je onder meer aanschaffen via Bol.com  maar ook is deze via je lokale boekhandel te bestellen. En wil je een gesigneerd exemplaar aanschaffen? Mail dan even naar Andrew Quail via [email protected]