Twee pensionado's bij de VOS

VLAARDINGEN - Het nieuwe kalenderjaar (2015) zal voor er voor velen anders uit gaan zien. Op De Mavo Vos zal het voortaan anders zijn voor de leerlingen en de docenten maar in het bijzonder voor Peter Veringmeier en Aat van den Berg. De twee docenten gaan na een lange carrière in het onderwijs van hun wel verdiende pensioen genieten en zij hebben er zin in. 

Peter en Aat hebben een speciale band met elkaar en hebben nagenoeg dezelfde carrière doorgemaakt. Buiten de schoolse zaken zijn er raakvlakken en juist deze herkenbaarheid geeft een extra band. Na eerst andere banen te hebben gehad besloten beiden om later alsnog voor het onderwijs te kiezen en docent te worden. 

Nadat Peter was gestopt met zijn studie Geografie moest hij een andere keuze maken. Hij had HBS-a gedaan en wilde naar de Zeevaartschool, maar omdat hij brildragend was werd de weg als nautisch officier afgesloten. Na een aantal kantoorbanen besefte hij dat hij niet voor kantoor in de wieg was gelegd. Daarom koos hij begin jaren zeventig bewust voor de lerarenopleiding en werd hij docent met tweedegraads bevoegdheid voor het geven van Aardrijkskunde en Geschiedenis. 

Aat had een technisch beroep als monteur/bankwerker maar wilde graag zijn overall inruilen voor een ‘net pak’. Om dit doel te verwezenlijken nam hij op zijn 23ste een wel overwogen beslissing en keerde terug naar de schoolbanken. Na eerst voorbereidend beroepsonderwijs gedaan te hebben ging hij naar de (oude) lerarenopleiding en haalde in 1982 zijn derdegraads bevoegdheid voor de vakken Natuur-, en Wiskunde. Nog niet tevreden ging hij zeven jaar later weer terug naar school om op eigen kracht de tweedegraads bevoegdheid te halen. Eén jaar later ging de lerarenopleiding ‘op de schop’ en werd een docent direct tweedegraads bevoegd. Aat is er nog altijd trots op dat hij de ouderwetse tweedegraads bevoegdheid heeft behaald. 

Een ander raakvlak is dat zij hun onderwijscarrière zijn gestart op een technische school. Peter begon in Utrecht en na een fusie van de school gaf bij ook les aan de meiden op het LHNO. Door nieuwbouw in Utrecht en omliggende randgemeenten had de school geen bestaansrecht meer en zo kwam Peter op 21 augustus 1989 terecht op de Koninginnelaan bij 'De Vaart', een toenmalige vmbo-school. Later zou deze school een fusie aanvangen met het Casimir lyceum (mavo, havo en vwo) en is De Vlaardingse Openbare Scholengroep (De Vos) ontstaan. 

Na ruim tien jaar op zijn oude technische school te hebben gewerkt werd Aat op 1 januari 1993 aangenomen op Het College Vos. Al snel vonden Peter een Aat elkaar, kenden zij elkaars werk en sprongen voor elkaar in als dat nodig was. In de Reigerlaan waar de onderbouw in zes lokalen was gehuisvest, was het gezellig en de saamhorigheid was groot. Ondanks de beperkingen in het oude gebouw en de slechte voorzieningen vonden ze het jammer om weg te gaan. In 2009 vond de verhuizing naar de Korhoenlaan plaats en kwam de bovenbouw erbij. Peter en Aat moesten opnieuw wennen. Hun gevoel was tweeslachtig, zij misten het kleine gebouw aan de Reigerlaan, waar je niet aan elkaar kon ontsnappen. En nu zaten ze in een nieuw gebouw, met mooie toiletten, verwarming en alles deed het. Je hoefde de loodgieter niet meer te bellen omdat de toiletten verstopt waren. Het mooie nieuwe gebouw heeft ook een gymzaal waardoor de kinderen niet meer van hot naar her moesten fietsen zoals op de Reigerlaan. Toch waren ze snel gewend want uiteindelijk is de Korhoenlaan ook kleinschalig. 

Een volgende overeenkomst tussen beide heren is dat zij naast het lesgeven ook coördinerende taken op zich namen. Peter is hiermee begonnen toen hem werd gevraagd om taken op te vangen bij ziekte van collega’s. Hij werd leerlingcoördinator waarbij hij intervenieert bij problemen met leerlingen en staat mentoren bij wanneer dit nodig is bij contacten met de ouders. 

In 2002 moest Aat na een operatie thuis revalideren. Maar het thuis zitten beviel hem niet en hij ging toch naar school want er valt altijd wel iets te doen. Hij werd BOS en ging collega’s Begeleiden Op School. Later werd hij intern begeleider en de afgelopen drie á vier jaar was hij zorgcoördinator. Juist de wisselwerking tussen het lesgeven en andere taken binnen de school is heel verfrissend. 

De laatste jaren zijn er vernieuwingen in het onderwijs doorgevoerd. Zo veranderde onder andere het 'leren uit de boeken' in het geven van Projectonderwijs. Voor de docenten van 'het oude uur' was dit wel even wennen. Je moest zelf veel bedenken en je rol veranderde in coach/begeleider. Aat en Peter zijn loyaal en hebben naar eer en geweten inhoud gegeven aan het Projectonderwijs. Je moet voorkomen dat je in de sfeer valt van vroeg was alles beter. 

Over passend onderwijs hebben zij dezelfde mening. Voor goed onderwijs is geld nodig en juist dit laatste ontbreekt door bezuinigingen. De overheid laat het onderwijs al twintig jaar in de steek. Als je werkelijk goed onderwijs voorstaat dan moet je beter investeren. 

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?

Aat: ,,Het lijkt mij heerlijk dat niets meer moet, maar ik moet er ook niet aan denken om hele dagen thuis te zitten. Mijn echtgenote en ik gaan verhuizen naar Halsteren waar onze kinderen en kleinkinderen wonen. Ik ga alleen nog maar doen wat ik echt leuk vind en misschien ook nog vrijwilligerswerk. Ik heb nu alle tijd voor mijn motorfiets en kijk er echt naar uit om een nieuwe fase van mijn leven in te gaan.''

Peter: ,,Ik heb geen vastomlijnd plan, wel weet ik dat ik nu heerlijk buiten de schoolvakanties op vakantie kan gaan. Heerlijk met de caravan erop uit naar rustige gebieden en we gaan zeker vaker op vakantie. Ik heb geen vast idee voor vrijwilligerswerk maar wil wel in contact blijven met mensen.''

 

Wat gaan jullie het meeste missen?

Ook nu weer zijn Peter en Aat het met elkaar eens en geven hetzelfde antwoord. Wij gaan de familie Vos missen. Wij gaan de mensen en de kinderen missen, het dagelijkse contact met de school. Het onderwijs kent vele facetten maar als je een leuke lichting hebt dan is onderwijs geven extra leuk. Het is fantastisch werk om te mogen doen en dit gaan we zeker missen.

Isabella van der Waall
PR&Communicatie
De Vlaardingse Openbare Scholengroep