Geslaagde reünie van ’t Groen
- Kor Kegel
- 22-09-2019
- Onderwijs
Fotografie: Paul Meuldijk
Mooi weer, dus The Amazing Stroopwafels, een echte buitenband, traden op op het schoolplein. Een schoolplein dat er voor veel reünisten anders uitziet dan toen ze op school zaten. Dat komt door de Pukkel van Hofland, zoals de halfronde uitbouw van het rijksmonument aan de Rotterdamseweg 55 wordt genoemd – en zo genoemd naar de toenmalige rector.
Honderden (oud-)docenten en (oud-)leerlingen waren naar ’t Groen gekomen om te zien hoeveel vroegere scholieren ze zouden aantreffen. Op de website van ’t Groen was een deelnemerslijst gepubliceerd waarop iedereen de afgelopen weken kon zien welke klasgenoten van toen ze mochten verwachten; na recente perspublicaties over het honderdjarig bestaan van de school was de deelnemerslijst nog aanzienlijk aangezwollen. Eind deze week sloot de inschrijvingstermijn, maar toch waren er oud-leerlingen die vanochtend nog besloten om toch te gaan. “Anders krijg ik er misschien spijt van”, zei oud-klasgenoot Rik.
Het grappige van een reünie is dat je ook kennissen tegenkomt, van wie je niet wist dat ze ook op ’t Groen hebben gezeten. Frank Tomeï, de organisator van het Zomerterras. Jos Noordhuizen, de vroegere galeriehouder van Kunst+. Of bijvoorbeeld Leen Groen, opgegroeid aan het Noordeinde in Kethel, waar zijn vrouw Monique Noordijk een snoezig quiltwinkeltje heeft. Veel herkenning van gezichten. Ook van leerlingen met wie je niet in dezelfde klas zat, maar die behalve veranderde haarkleur (tikje grijzer) en enige gezichtstekening toch niet zo heel veel veranderd zijn. Alsof je ze gisteren nog zag. Machiel! Roelie! Karinke! Henriëtte! Rik! (andere Rik dan die vanochtend besloot alsnog te gaan). Herbert leek onveranderd. Marianne… was even nadenken. “Hebben jullie Nico gezien? Henk? Die zou toch ook komen?”
Op de tweede verdieping gaven oud-docenten Hillenius, Nobel, Rottier en Schepen les in lokaal 206 dat ingericht was met oude schoolbanken, waar vroeger potjes met inkt in pasten. De schoolbanken zijn een bruikleen van Streekmuseum Jan Anderson en uiteraard was Jan zelf ook aanwezig; kleurrijk Vlaardinger. Zijn museum wordt ook genoemd in het jubileumboek dat ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van ’t Groen is verschenen – en waarvan er vanmiddag en vanavond meteen al een paar honderd werden verkocht. Vanaf woensdag is het boek ook verkrijgbaar bij Plantage Pontier aan het Veerplein in Vlaardingen en bij Post Scriptum in de Hof van Spaland in Schiedam-Groenoord (’t Groen is immers een school met regionale uitstraling, wat bijvoorbeeld blijkt uit het feit dat drie burgemeesters een voorwoord voor het jubileumboek schreven). Titel: ’t Groen, Groener, Groenst. En op de omslag zie je elke kopregel groener worden.
De reünie werd om tien voor half drie geopend door de Vlaardingse oud-wethouder en oud-minister Agnes van Ardenne-van der Hoeven. Ze refereerde aan het Kenia-project dat jarenlang geïnitieerd werd door leraar Wim van den Burg. Ze werd wethouder toen Vlaardingen een slecht milieu-imago had, vooral vanwege de petrochemische industrie aan de overkant van de Nieuwe Maas. Maar mede door haar inzet besloot Vlaardingen een eind te maken aan chemische onkruidbestrijding, in navolging van koploper Schiedam, en werd Vlaardingen gaandeweg een groenere stad. Groener. Toepasselijke opmerking in haar openingswoordje.
De reünie begon met een ontvangst van oud-docenten, gevolgd door een herontmoeting van scholieren die meteen na binnenkomst zo uiteen waaierden over de gangen, de aula en het schoolplein dat directeur Harry Chambone ze onmogelijk allemaal tegelijk welkom kon heten. Maar dat gaf niet. Iedereen voelde zich gisteren weer een beetje thuis.
