Een rotstreek

Het volgende verhaal is bij één van mijn voormalige werkgevers echt gebeurd. Bij ons in de gemeente waren een paar leerkrachten aangesteld in een invallersclub. Er zaten er een paar hele goeie tussen waar elke schooldirecteur heel blij mee was. Maar er waren er ook in die club terechtgekomen die op geen enkele school meer functioneerden. 

Zo'n groep 'invallers' heeft mijns inziens de moeilijkste baan die er in mijn vakgebied maar bestaat. Elke dag wakker worden met het besef dat je waarschijnlijk zo dadelijk wordt opgebeld om weer een andere klas met kindertjes zo goed mogelijk op te vangen. Geconfronteerd worden met kinderen, die echt niet zitten te wachten op een vreemde mees of juf. Merken, dat er in de meeste gevallen geen weekprogramma te vinden is of dat het in volstrekt onbegrijpelijk koeterwaals is opgeschreven. En last but not least, merken, dat een aantal van de daar in vaste dienst werkende collega’s jou ook nog eens tegen een ongelooflijk onrealistische meetlat legt.

Ik weet één ding heel zeker; ik zou dat werk nog geen week volhouden. 

En nu kreeg ik een week voor de zomervakantie van ons directiekantoor een vertrouwelijk mailtje. Onze P&O meneer wilde graag dat alle collega-directeuren die te maken hebben gehad met juf Jantiene nog even een beoordelingsformulier over haar opstuurden. Want juf Jantiene had van de een of andere directieknuppel al twee onvoldoende beoordelingen gekregen. Ik kende die knuppel. Die kon zelf helemaal geen orde houden! Het was een gotspe!

En nu zou juf Jantiene dus ontslag gaan krijgen. Maar het dossier was nog wat mager, dus of wij even wat extra munitie voor het vuurpeloton wilden aanleveren. Ik heb juf Jantiene een paar keer meegemaakt en zij is inderdaad geen toonbeeld van enthousiasme en begeestering. Maar zij heeft mij meerdere malen behoorlijk 'uit de brand geholpen'.  

Nee hoor! Van mij kregen die personeelsmensen geen spijkers voor dit op te richten kruis. En dan ook nog vlak voordat zij met vakantie zou gaan. Schandelijk personeelsbeleid!