Wolven en Chinese voetbalkinderen
- Marijke Persijn
- 04-08-2019
- Nieuws
We waren nog niet terug van vakantie, of de Trio MaGMa repetities en de rondleidingen in het kasteel van La Roche begonnen weer. Bovendien was er een weekend in het Wildpark met het thema “Fête des Loups”, ofwel “Feest van de Wolven”.
Tijdens dit Wolven-event werd er speciaal aandacht aan deze dieren besteed. Mensen konden voor een euro extra entreegeld mee met de Frans- of Nederlandstalige gidsen naar de wolven, die nu driemaal extra gevoerd werden en dus tevreden waren.
Zowel op zaterdag als op zondag hadden we drie groepen, waarbij Eric van alles over de wolf vertelde en ik de boel opleukte met een spannend verhaal en twee Fabels van Jean de la Fontaine.
Het is altijd weer grappig om te zien, dat de wolf zo tot de verbeelding spreekt. Elk kind is gefascineerd en we groeien op met sprookjes waarin de wolf vaak een belangrijke rol speelt. Het meest bekende is natuurlijk dat van “Roodkapje en de Boze Wolf”. In de bibliotheek van Barvaux heb ik een prachtig knipselboek van dat verhaal gevonden en dankzij mijn collega’s van de vrijwilligers voorlees-groep heb ik heel veel andere boeiende, grappige en schitterend uitgevoerde boekwerken over wolven ontdekt.
Het was een ontzettend leuk weekend met héél veel bezoekers. Onze vriend Antonio schminkte kinderen, maar de meisjes bleken liever een poes of vlinder te willen zijn dan een wolf. Er was een groot fanfarekorps dat vooral uit kinderen bestond, dat hun concert gaf. Er werden broodjes worst verkocht met glazen “Lupulus” (“wolven-bier”), dat best goed smaakte en er vrolijk roodgekleurd uitzag. Een heerlijk park voor gezinnen met kinderen. Veel dieren zijn vrij tam en dus benaderbaar, de wolven natuurlijk niet. Het is overzichtelijk en er zijn op het moment nogal wat jonge dieren. Er is bovendien een grote speeltuin.
Natuurlijk zijn er ook veel mensen die in deze vakantietijd het kasteel van La Roche willen bezichtigen. Hoewel we in het begin hebben aangegeven dat we alleen rondleidingen in het Nederlands, Engels en Duits wilden geven, worden we tegenwoordig ook gevraagd voor die in het Frans. Soms zijn er op zo’n dag roofvogelshows, wat alles extra feestelijk maakt.
Onze laatste groep bestond uit veertig Chinese kinderen die stage liepen bij Standard Luik: voetbaljongens en -meisjes dus. Eric nam met een achtjarige jongen die Frans en Chinees sprak de groep jongens voor zijn rekening. Ik ging op stap met de groep meisjes met hun leider die ook Engels sprak. Gelukkig had ik heel wat afbeeldingen om te laten zien; van vroeger (een Keltisch Oppidum, een Romeins Castellum, de oude entree en plattegrond van het kasteel) en meer recente foto’s van een gebombardeerd La Roche en de kerk en de postkoets. Het was grappig om samen met hun leider de legende van Berthe te vertellen. De ene keer las ik een korte zin voor en duurde de vertaling vijf maal zo lang. Een andere keer las ik een lange zin voor en was de vertaling juist veel korter. Geen touw aan vast te knopen.
U ziet het: ons leven in de Ardennen is allesbehalve saai. Hoezo gepensioneerd?
A la prochaine,
Marijke Persijn
