Vlaardingen, here I come!
VLAARDINGEN/DOYLESTOWN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Volg de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Marijke Persijn (België), Dick van der Pijl (Frankrijk) en vandaag van Cora Vlug-Bot (Verenigde Staten).
Half Juni van dit jaar, toch maar de gok genomen om een vliegticket te reserveren naar Nederland. Alles leek de goede kant op te gaan met de Covid restricties. Het vaccin was er, dus alles moest goed komen. Voordat de vliegprijzen flink gaan stijgen, wil ik eerst stijgen en acht uur later landen op Schiphol en natuurlijk ook weer terug kunnen naar de USA. Het is ondertussen twee jaar en drie maanden geleden dat ik voet heb gezet op Vlaardingse bodem, dus echt hoogste tijd.
Ik ben de jongste van zeven kinderen. Eind oktober word ik 66 en mijn oudste zus Netty wordt negen dagen eerder 81. Ons plan, verleden jaar was om 65 en 80 te vieren samen, is uiteraard niet doorgegaan. Ieder van de vijf Botjes en aanhang die zijn geboren tussen de jongste en de oudste, leven hun leventje in Vlaardingen of een stukje erbuiten. Hoogste tijd voor een gezamenlijk verjaardagsfeestje met Hollandse pannenkoeken. Hoogste tijd voor oma-tijd met de drie kleinkinderen. Wat zullen ze gegroeid zijn sinds de laatste keer dat ze me uitzwaaiden in de straat. Bijkletsen met koffie en stroopwafels en ijzerkoekjes met hun papa en mama. Gezellig lunchdagje met de Vlug familie en gezellig keutelen met zus Kitty thuis. Maar voor het zover is moet er het één en ander extra geregeld worden.
Volledig ingeënt... check V.
Auto huren op Schiphol... V.
Voorraadje mondkapjes voor in het vliegtuig... V.
Covid testafspraak 48 uur voor de vlucht... V.
De vaccinatie QR-code voor Nederland... dat is een verhaal apart. Voor de Nederlanders wonende buiten de EU is wel een oplossing, maar een beetje omslachtig. Er moet een afspraak gemaakt worden bij de GGD in Utrecht. Daar kunnen ze mijn Amerikaanse Covid-entingsbewijs omzetten naar de felbegeerde en/of felomstreden (dat mag iedereen zelf invullen) QR-code. Het zou toch heel vervelend zijn als de hele familie straks in het Pannenkoekenhuis zit te smullen en ik moet buiten blijven. Zus Kitty zei nog: ,,Als je zegt dat jij de rekening betaalt, dan laten ze echt niet buiten staan.'' Haha ja dat zal best, maar toch het zekere voor het onzekere, ook voor meerdere uitstapjes en etentjes in de komende tien dagen. Mijn eerste reactie bij het horen over deze QR-code invoering was, dat ze maar genoegen moeten nemen met mijn Amerikaanse bewijs van inenten. Maar blijkbaar werkt dat niet en ik wil niet het risico lopen dan mijn plannetjes in duigen vallen door deze QR-code. Dus dan maar een uur omrijden van Schiphol naar Vlaardingen, via Utrecht.
Mijn eerste poging om te bellen voor een afspraak mislukte. Rekening houdend met het tijdsverschil van zes uur, leek me een uur of negen s ’morgens een goede tijd om te bellen. Dan is het drie uur 's middags in Utrecht. Meteen krijg ik de juiste lijn, speciaal voor afspraken QR-code voor Nederlanders buiten de EU. Dat gaat makkelijk, dacht ik. Nu wonen er tussen de 30.000 en 50.000 Nederlanders in Amerika en allemaal met een tijdsverschil met Nederland. De één wat meer dan de ander, maar s ’morgens om negen uur bellen naar Nederland is blijkbaar populair. Een vriendelijke stem vertelt me dat het druk is en dat er meer dan vijf wachtenden voor me zijn. Ze adviseert het later nog een keer te proberen. Een uurtje later hetzelfde resultaat. Ik besluit om de volgende morgen vroeg op te staan en te bellen. Dat werkt. Een vriendelijke meneer noteert al mijn gegevens en vraagt wanneer ik langs wil komen. ,,15 oktober'', zeg ik. Dat kan niet, ze kunnen maar een week vooruitplannen (het is nu 3 oktober). Hij stelt voor om de afspraak voor 10 oktober te bevestigen. Dan bel ik volgende week nog een keer om de afspraak te verzetten naar 15 oktober. Dan hebben ze al mijn gegevens en is het zo gebeurd. Zogezegd zo gedaan. Weer vroeg opstaan en de afspraak staat voor 15 oktober om half 11. Meteen door vanaf mijn aankomst op Schiphol. Mocht ik vertraging hebben dan kan ik toch komen, maar misschien iets langer wachten tot ik aan de beurt ben. Ik ben altijd stipt op tijd overal. Het zou wel heel bijzonder zijn als ik precies om half 11 bij de Jaarbeurshallen in Utrecht arriveer, na een reis van meer dan 6.000 kilometer en 15,5 uur onderweg. Ik laat het jullie weten of het gelukt is.
Uiteraard schrijf ik dit verhaal een paar dagen voor mijn vertrek uit de USA. Als jullie dit avontuur van voorbereidingen zitten te lezen zondag, dan ben ik of sacherijnig gewoon thuis in USA omdat er iets niet goed gegaan is, of ik vermaak me in Vlaardingen. Dat de reis mislukt, daar gaan we niet vanuit, dus ben ik in Vlaardingen en heb al wat haringen, kibbeling en ijzerkoekjes achter m’n kiezen. Dan is de Covid-test negatief, ben ik niets vergeten, zijn er geen overboekingen en is de vlucht soepel en misschien wel halfleeg, zodat ik languit tv kan kijken en een beetje slapen. Alvast mijn excuses aan vrienden en familie waar ik geen tijd voor heb, maar na twee jaar en drie maanden heb ik echt deze dagen nodig voor de kleinkinderen en hun papa en mama, mijn zussen, broers, schoonzussen en zwagers. De dagen vliegen voorbij en ik ben volgeboekt. Misschien kom ik jullie wel tegen in Vlaardingen. Beste kans op een rendez-voustje is bij de visboer, patatzaak en de Hema. Ik heb er zin in!
