VIDV: Lenteperikelen
- Redactie
- 26-03-2017
- Nieuws
Door alle drukke bezigheden voor de zwerfhonden villa's - jawel, deze week hebben we de eerste tien afgeleverd! - heb ik nog niet zo heel veel tijd gehad om te genieten van het heerlijke lenteweer. Des te groter was de verrassing om tijdens ons tripje naar de hondenopvanglocatie in Argalasti te zien hoe heel Pilion binnen een paar weken tijd getransformeerd is tot één groot kleurrijk natuurgebied. Hele velden van rode, paarse, gele en witte bloemen gleden langs ons heen – tot ik het echt niet langer kon weerstaan en we de auto spontaan langs de kant van de weg hebben gezet om al die kleurenpracht van dichtbij te gaan bekijken.
Na enig geklauter – de berm was steiler dan ik had ingeschat – bereikten we een ongelooflijk mooi bloemenveld, zo-eentje die je eigenlijk alleen maar ziet in die reclamefilmpjes voor wasmiddelen. Ik kreeg onmiddellijk de neiging om mezelf languit in de bloemenzee te laten vallen met wijd uitgespreide armen en benen, om vervolgens uren op mijn rug te gaan liggen staren naar de kleine witte wolkjes aan de strakblauwe lucht. Het scheelde niet veel, maar ik heb het toch maar niet gedaan, want dan zou ik al die schattige anemoontjes en margrietjes en klavertjes onnodig geplet hebben en dat vond ik zielig. We hebben ons dus beperkt tot het met glanzende ogen om ons heen kijken, en daar in dat veld simpelweg volop staan te genieten van de rijkdom van de natuur.
Het idyllische sfeertje werd nog versterkt door de aanwezigheid van een rustig grazende ezel onder een grote olijfboom, heel veel vrolijk tjilpende vogels en een mysterieuze lichtval vanwege de zonnestralen die door de takken van de bomen heen sijpelden. Mocht u niet genoeg hebben aan deze beeldende beschrijving, dan kunt u het veld ook in het echt zien, bijna aan het eind van deze vlog die mijn maatje Maarten Jongkind maakte van onze Honden Villa-dag. De vlog is een vrolijke impressie van ons prachtige Pilion, een heleboel schattige hondjes, mooie hokken en blije mensen. En voor wie de vlog te lang vindt: er is ook nog een verkorte versie – hier op facebook te bekijken – van een paar minuten, maar dan mist u wel het bloemenveld, de mooie uitzichten en het pittoreske dorpsplein van Argalasti.
Voor het geval u nog steeds denkt dat een schrijversleven in Pilion dus eigenlijk maar bar weinig te maken heeft met schrijven, kan ik u vertellen dat ik tussen alle bedrijven door kans heb gezien om een gloednieuwe versie te maken van mijn reisgids Een Hollandse Kijk op Pilion en dat ik daarnaast een zes pagina tellende synopsis heb geschreven voor een nieuwe roman. Jawel, er staat er weer eentje op stapel, dankzij de droomdeal waarover ik een paar weken geleden al schreef. En nee, ik mag er nog steeds niets over vertellen, behalve dat het betekent dat ik weer aan het schrijven ben geslagen. Naast die synopsis – dat is een hele uitgebreide samenvatting van het verhaal en de hoofdrolspelers, een soort landkaart voor het schrijven van een boek – heb ik inmiddels ook al de eerste 3000 woorden van de roman zelf op papier staan. Er hoeven er dus 'nog maar' 97.000 te volgen... Nou ja, de kop is er in ieder geval van af. Nu de rest nog.
Tussendoor heb ik ook nog een reisje voor mijn echtgenoot uitgezocht en geboekt. Hij reist volgende week namelijk een paar dagen af naar Athene om zijn paspoort te laten vernieuwen. Een treinreis van vijf uur met verplicht overnachten omdat de ambassade dusdanige openingstijden hanteert dat hij niet op dezelfde dag heen en terug kan. Nu kun je je daar heel druk om maken (want behalve die flink oplopende reis- en verblijfkosten betaal je als Nederlander in het buitenland ook nog eens veel meer voor je paspoort dan de 'gewone' Nederlander) maar... je kunt het ook zien als een mooie gelegenheid om een leuke citytrip te maken. Een verplichte, dat wel, maar goed, dan hadden we maar niet in Greece moeten gaan wonen, toch? Dat we van de Nederlandse overheid ons paspoort niet meer mogen vernieuwen in het Nederlandse consulaat in het op twintig minuten afstand gelegen Volos is natuurlijk wel een beetje wrang als je er lang over nadenkt, maar dat doen we dus gewoon niet.
Het schijnt alles te maken te hebben met de vingerafdruk die sinds een paar jaar ingebouwd zit in het paspoort. Er is namelijk maar één apparaat beschikbaar gesteld door de o zo zuinige Nederlandse overheid en dat ene apparaat staat dus in Athene. Er is ook nog een mobiel vingerafdrukapparaat, maar dat 'mobiel' geldt slechts voor een paar data per jaar waarop het ding een paar dagen op de consulaten in Thessaloniki en een paar grote eilanden neergezet wordt. En hoewel Thessaloniki voor ons wel iets dichterbij is dan Athene – die treinreis duurt maar drie uur – is manliefs paspoort helaas al verlopen voordat het ding daar dit jaar staat. Kortom, verplicht afreizen naar de Griekse hoofdstad en niet te lang nadenken over de kosten dus.
Ik zal me in ieder geval niet vervelen als hij weg is. Er moeten nog minimaal zeven hondenhokken gebouwd worden die net als de vorige tien allemaal voorzien moeten worden van een naamplaatje, waarna er mooie foto's gemaakt zullen worden voor de sponsors die al die hokken gedoneerd hebben. Komt goed. Tenminste, als mijn nieuwe roman iets minder lonkt dan hij nu doet. In mijn hoofd lopen namelijk al weken hele leuke hoofdpersonen rond, die allemaal staan te popelen om hun verhaal aan mij te vertellen. Die 97.000 woorden komen er wel, daar heb ik alle vertrouwen in. En tussendoor maak ik verplicht voldoende tijd vrij om te genieten van het voorjaar. Want lente in Pilion... dat is nu eenmaal lente zoals een echte lente behoort te zijn ;-)
Wilma Hollander
.jpg)
