VIDV: Genieten
- Redactie
- 21-05-2017
- Nieuws
Wat is het toch fijn om weer op mijn eigen Griekse stekkie terug te zijn! Begrijp me niet verkeerd, het was heel gezellig om een paar weekjes in Nederland rond te darren. Maar me er echt thuis voelen... nee, dat is voorbij. In twaalf jaar tijd is er zoveel veranderd!
Ik kan me voorstellen dat een toerist die de taal niet spreekt helemaal gek wordt van al die 'nieuwigheden' waar je in hedendaagse Hollandse leven mee te maken hebt. Zelfs voor mij werd een ritje van Zwijndrecht naar Vlaardingen West onverwachts een groot avontuur. Hebben ze zomaar ineens 'mijn' oude vertrouwde stations weggehaald! Overstappen op de metro in Schiedam naar Vijfsluizen en dan verder met bus 56, werd me verteld... ja, alleen had ik geen idee welk aangegeven metro-eindstation hoorde bij de richting Vijfsluizen!
Haha, daar sta je dan met je goeie gedrag op Schiedam CS terwijl je geen enkel idee hebt waar en hoe je verder moet. Afijn, ik ben er gekomen, hoor, maar iets meer loslopende informatie-aanspreek-officials zou geen kwaad kunnen. De hedendaagse Nederlander is zo opgesloten in zijn eigen digitale coconnetje dat zomaar iemand de weg vragen een hele onderneming wordt. En dan die wantrouwige blikken als je netjes vraagt of je even mag storen... Ik heb bewondering voor jullie, echt waar. Het leven in Nederland is er niet leuker op geworden, dat is een ding wat zeker is.
Des te fijner is het 'warme bad' waarin ik hier leef. Letterlijk en figuurlijk, want het water van de Pagasitische Golf is tijdens mijn afwezigheid dusdanig opgewarmd dat een zwempoging niet meer eindigt met blauwe lippen. Figuurlijk omdat iedereen die ik in het dorp en omstreken tegenkom enthousiast 'Kalos irthate!' - welkom! - tegen me roept. Ze weten allemaal dat ik in NL ben geweest, en willen graag weten hoe het 'pano' - daarboven - is geweest. Ze vragen ook altijd heel geïnteresseerd naar het welzijn van mijn moeder, die hier in haar goede jaren meermalen is geweest, maar nu al zeven jaar verstek heeft moeten laten gaan vanwege haar gezondheid. En iedereen knikt begrijpend als ik vertel dat ik heel blij ben om weer onder de Griekse zon terug te zijn. Griekenland is economisch gezien een ramp, maar de mentaliteit van de Grieken, de vrijheid van leven en natuurlijk de zon en de zee maken dat allemaal meer dan goed.
En nu ben ik dus alweer een paar weken aan het proberen mijn ritme terug te vinden. Wat niet meevalt, omdat geen enkele dag hier voorspelbaar is. Zo ben ik onder andere - niet geheel vrijwillig - heel erg bezig geweest met The Greek System, oftewel met de Griekse bureaucratie en dat is iets wat niemand, ook een Griek niet, ooit zal snappen. Er zou namelijk op 12 april een nieuwe router geleverd worden, om ons internet iets sneller te maken dan de 4Mb die we tot nu toe hadden. Heel fijn, ware het niet dat de router alsmaar niet op het postkantoor in Agria arriveerde. Alleen had iemand half april ergens in een telefooncentrale bedacht dat die router inmiddels wél gearriveerd moest zijn en zonder ons te informeren onze vaste telefoon overgeschakeld naar de nieuwe router. We konden dus van de een op de andere dag niet meer bellen of gebeld worden. Maar daar kwamen we pas eind april achter toen ik mijn moeder even wilde bellen om te vertellen dat ik weer goed in GR was aangekomen.
De Helpdesk was heel behulpzaam. Dat mocht ook wel voor de tien euro die het bellen vanaf de mobiel ons kostte. De vaste telefoon werd doorgeschakeld naar de mobiel en er werd een nieuwe router vanuit Athene naar het postkantoor in Agria verzonden. De vorige nieuwe was per abuis namelijk naar Volos gestuurd en inmiddels alweer terug in Athene omdat wij 'verzuimd' hadden die daar op te halen. De nieuwe router arriveerde keurig op de afgesproken datum in Agria en werd door Kostas de postmeneer aan huis gebracht. De aansluiting was een fluitje van een cent, het internet was zowaar 8 Mb en we konden weer bellen. Alleen was de telefoon nog steeds doorgeschakeld naar de mobiel en om dat er weer af te krijgen... dat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Ik zal u de details besparen, maar vier dagen en talloze pogingen later is het dan toch gelukt. We kunnen dus weer op de vaste telefoon gebeld worden!
The Greek System was ook nadrukkelijk aanwezig bij de aanschaf van mijn nieuwe Smile-scooter, een verlaat verjaardagscadeau. Gelukkig is manlief al aardig ingevoerd in het verkrijgen van noodzakelijke nieuwe brommerpapieren, en kostte het ons maar een week en vier ritjes naar o.a. Kala Nera en Volos om de juiste papieren op de juiste plaatsen te krijgen. Dat is echt een unicum, hoor, want ik herinner me nog heel goed de anderhalf jaar die het destijds heeft gekost om mijn brommerrijbewijs terug te krijgen dat bij het verlengen van mijn autorijbewijs op mijn nieuwe Griekse rijbewijs was weggevallen. Kortom, terugkijkend zijn we toch eigenlijk al wel aardig geïntegreerd in dat Griekse Systeem als ik zie wat we in de afgelopen weken zomaar even tussendoor voor elkaar hebben gekregen.
Tussendoor, ja, want het 'gewone werk' gaat natuurlijk wel door. Schrijven, schrijven, schrijven... van 's ochtends vroeg - nou ja, niet zo heel erg vroeg - tot zeker zes uur in de avond, dat is wat ik momenteel doe. Mijn recente NL-ervaringen komen trouwens goed van pas, want het nieuwe boek speelt zich dit keer geheel in Nederland af. Die reis naar NL kan ik dus eigenlijk prima wegboeken onder de noemer 'research'... maar ik denk niet dat The Greek System daar intrapt. Geeft niet, want al die bureaucratie is toch al niet echt aan mij besteed. Ik wil gewoon lekker genieten van mijn Griekse leven en dat ik dat met volle teugen doe, weet u zo zachtjesaan wel uit mijn verhalen. Wilt u nog een beetje extra meegenieten, dan kunt u hier klikken voor een fotoverslag van de wandeling die ik vorig weekend maakte naar ons buurdorp Kala Nera. Vier kilometertjes hemelsbreed, maar ik deed er vijf uur over.
Kijk, en dat... dat noem ik dus genieten ;-)
Wilma Hollander
.jpg)
