VIDV: Er is er één jarig!
- Marijke Bozzano
- 28-05-2017
- Nieuws
In deze lentemaanden heb ik veel familie en vrienden die jarig zijn, en ik zelf ook op 4 juni. Het valt mij op dat verjaardagen hier in Italië toch anders worden gevierd, en daarom leek het mij leuk om deze keer daar iets over te vertellen.
Als kind heb ik mijn verjaardag nooit gevierd wegens de geloofsovertuiging van mijn moeder, dus ik begon het pas te vieren toen ik niet meer thuis woonde. Eenmaal getrouwd en daarna met onze kinderen maakten wij er een echt feest van, misschien ook wel om het een beetje in te halen. Vooral als de kinderen jarig waren werd de avond ervoor, als ze naar bed waren, snel alles versierd en om twaalf uur openden Carlo en ik een fles om te proosten op de verjaardag. En dan 's morgens die blije gezichtjes te zien was al een feest op zich, en dan de hele dag door bezoek tot 's avonds laat: ik heb er altijd heel erg van genoten.
Maar eenmaal in Italië gaat het toch iets anders; als eerste wordt alleen de persoon die jarig is gefeliciteerd, dus niet zoals bij ons dat de familie en vrienden ook worden gefeliciteerd. Ook hier wordt natuurlijk voor de kinderen alles versierd en is er bezoek van vrienden en familie met veel eten en taart. Zodra ze op de lagere school zitten word het al vaker buitenshuis gevierd, bij de sportvereniging als ze daar op zitten of er word een zaal gehuurd waar de kinderen zich kunnen uitleven. Iedereen is welkom, maar komt iemand niet dan is ook dat geen probleem.
Eenmaal als ze tieners zijn gaan ze het met vrienden en vriendinnen vieren, en dan is het niet zo dat er dan toch familie op visite komt voor die verjaardag; dus alleen de jarige viert het met wie hij of zij wil, en als iemand een kado wil geven dan doen ze dat toch wel. Daar is geen feestje voor nodig, maar het is zeker geen verplichting.
Volwassenen onder elkaar vieren het meestal door met z'n allen uit eten te gaan. Met familie en vrienden, ieder betaalt voor zich, alleen de taart word meestal door de jarige geregeld. Als het in de zomer is wordt het op het strand gevierd; iedereen maakt iets te eten klaar en brengt dat mee, en ook hier weer geen verplichtingen: wie wil komen is welkom, maar er zijn geen boze gezichten als iemand niet komt.
En zo ook met een kado, en zelfs als je het niet wil vieren is dat ook goed en niemand kijkt daar gek van op. Ik moet zeggen dat dit veel boze gezichten bespaart en misschien ook familieproblemen. Vandaar dat onze verjaardagen er nu elk jaar anders uitzien.
Dit weekend zijn mijn neef Michel en nicht Margo met haar man John en zoon Wesley aangekomen dus gaan wij onze verjaardagen vieren, en dat zal zeker een mix van dit alles worden van wat ik verteld heb! Want een verjaardag blijft toch een mooie gelegenheid voor een feestje, op welke manier je het ook viert !
Tot de volgende maand
Ciao,
Marijke
.jpg)
