VIDV: De schouders eronder
- Marijke Bozzano
- 23-07-2017
- Nieuws
Het is weer mijn beurt om jullie een kijkje te geven in het leven van een Vlaardingse in den Vreemde. Onze vrienden zijn inmiddels weer vertrokken naar Nederland en de volgende groep komt volgende week. Zoals ik jullie al in de vorige column vertelde is de warmte dit jaar vroeg begonnen en heeft het al maanden niet geregend. De grond is kurkdroog en we houden ons hart vast voor de watervoorraad. Wij proberen dan ook heel zuinig met water om te gaan , en bijvoorbeeld als je groente wast dat water weer aan de planten buiten te geven, afwassen in een teiltje in plaats van de vaatwasser te gebruiken , geen auto wassen enzovoorts.
En dan kijken we vaak angstig om ons heen; wij wonen in de bergen dus in de zomer hebben we vaak last van bosbranden. Zo werden we twee weken geleden 's morgens heel vroeg opgeschrikt door een vliegtuig dat over ons huis vloog. We gingen snel kijken en ja hoor het was weer zo ver: tegenover ons brandde het ! Een Canader ( blusvliegtuig ) haalde water uit de zee om te blussen. Vanaf ons terras was het goed te zien, ze vlogen de hele dag af en aan, en tegen de avond waren ze gelukkig brand meester! Het ergste vind ik dat het heel vaak mensen zijn die het aansteken, en zo mens en dier in gevaar brengen en al die natuur verwoesten. In één woord verschrikkelijk !
Wij hebben hier in de omgeving in die week nog enkele branden gehad ,gelukkig is het nu al een poosje rustig , maar in het midden en het zuiden van Italië is het nog veel erger. Jullie zullen het wel op het nieuws gehoord hebben en ook in Spanje en Portugal was het goed raak.
Italië ligt wel de laatste jaren erg onder vuur, de ene ramp na de andere. Aardbevingen , het zuiden met al die boten met vluchtelingen , en dan komen ook nog al die branden er bij. En krijgen we eindelijk regen dan vaak zo veel in een keer dat er overstromingen zijn doordat de grond zo droog is en het niet kan opnemen.
Ik moet eerlijk zeggen dat wij hier in het noorden nog steeds geluk hebben gehad ,en we hopen dat het zo blijft. Vaak zie ik de beelden op tv, dat maakt een mens verdrietig maar dan denk ik toch: wat een geweldig volk die Italianen, na alles toch weer de schouders er onder zetten om alles op te bouwen voor hun geliefde en mooi Italië. Ik ben heel gelukkig in dit prachtige land en geniet nog elke dag!
Tot de volgende maand !
Ciao,
Marijke
.jpg)
