Categorieën

Service

VIDV: De ene voet voor de andere zetten

VIDV: De ene voet voor de andere zetten
Nieuws

VIDV: De ene voet voor de andere zetten

  • Geert van Mil
  • 15-05-2016
  • Nieuws
VIDV: De ene voet voor de andere zetten

VLAARDINGEN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Maak kennis met Marijke Bozzano (Italië) Cora Vlug (Verenigde Staten), Wilma Hollander (Griekenland) en vandaag met Geert van Mil (Canada).

Hoi alle Vlaardingers !

In April stopte mijn verhaal met mijn werk op de groenten inblikfabriek in Whitby. Mijn Facebook Page vraagt me elke morgen : "What is on your mind" ? (wat is er in mijn gedachten?). Deze keer zal ik vertellen wat er in mijn en in alle Canadese gedachten was tijdens de laatste paar weken. Het gaat over de verschrikkelijke bosbranden die overal veel schade en narigheid en verlies van mensen en dierenleven aanbrengen.

Nu zijn wij wel gewend om bosbranden te bestrijden want die komen elk jaar weer met regelmatigheid terug. Soms beginnen zij door de bliksem tijdens een onweersbui en soms is het aangestoken door kampeerders die niet zo voorzichtig waren met hun kampvuur en iets is verkeerd gegaan, of iemand gooit zijn peukie uit de wagen. Soms een auto-ongeluk met gevolg dat de voertuigen in brand gaan, op een rijksweg die dwars door de bossen gaat. Dikwijls weten wij helemaal niet hoe het gebeurd is en dus gaan wij gewoon snel de vliegtuigen en helikopters de lucht in sturen om er water op te gooien.

Soms horen wij wel dat er stuk of 30 of 40 bosbranden zijn ergens en dat is waarschijnlijk heel gewoon en gebeurd altijd. Maar ik blijf wel denken aan de grote brand die dinsdag 3 Mei begonnen is in de buurt van de stad Ford Mc Murray in Alberta. De meeste van jullie hebben er wel iets van gehoord via radio, tv of op internet gezien. Aanbod van hulp is gekomen van overal in de wereld.

Ik zal proberen om al de bijzonderheden niet door elkaar te gooien zodat jullie een idee krijgen wat er aan de hand is. Zoals ik zei het begon op 3 mei en er waren geen berichten van bliksem of onweer die dag in die buurt dus is het nog een mysterie hoe het gebeurde, waarschijnlijk door menselijke fouten en onvoorzichtigheid. De grootste vijanden zijn droogte ,geen regen en wind. Alles was kurkdroog en winderig en het begon niet ver van de stad vandaan. De brandweer kwam onmiddellijk in actie met alle brandweermannen en alle uitrusting die mogelijk beschikbaar was. Toch kregen zij direct in de gaten dat de brand niet goed meer onder controle te krijgen was.

En toen ging de wind draaien in de richting van de stad en geen mensen, brandspuiten, vliegtuigen en helikopters waren in staat om zulke branden te stoppen. Onmiddellijk kwam de order uit voor de evacuatie van de hele stad en met 'onmiddellijk' bedoelen zij: nu uit je huis en wegwezen , pak de kinderen en de hond in de auto en hard rijden, de meeste mensen gingen weg met alleen de kledingstukken die ze aan hadden. Effe denken: 90 000 mensen proberen het vuur te ontvluchten en er is maar één rijksweg uit de stad die naar het zuiden gaat.

Al heel snel begon de stad te branden en het duurde niet lang tot ongeveer 20 % van Ford Mc Murray in de brand stond. 2500 huizen, appartementen, flats, winkels, kerken enzovoorts binnen een paar uur volledig afgebrand. En ongeveer 200.000 hectare bos stond in brand en met de wind niets kon het tegen houden.

Gelukkig waren zij in staat om de rest van de stad, het centrum, vliegveld en de gebouwen van de regering van totale verwoesting te besparen.

De vraag nu was, wat doen wij met al die mensen? Niemand had een tandenborstel en eten, drinken en een plaats om te slapen, de directe noodzakelijke dingen. Zo het werd "roeien met de riemen die je heb" en "een pootje voor de andere zetten" in Edmonton waar iedereen die het kon de deur opendoet en mensen in huis namen. Alle arena’s, kerken, verenigingsgebouwen en overal waar wat ruimte is kwam beschikbaar met bedden van het leger en van overal waar ze maar vandaan gehaald konden worden.

Denk eens aan de baby’s die geboren zijn, oudere mensen die overleden zijn, benzine voor al de extra auto’s; sommige mensen hadden niet genoeg benzine voor de trip en de tank ging leeg met alle gevolgen van dien: de auto achterlaten langs de weg, die vervolgens verbrand. Ik kan een hele lijst maken van wat er gebeurde. Hier zijn nu veel mensen die alles verloren hebben: geen huis, geen werk meer en niet weten wat de toekomst zal brengen.

Aan de economische kant: ten noorden van de stad zijn al onze 'oil sands' mijnen, olieraffinaderijen enzovoorts die gelukkig gespaard zijn maar ook is onmiddellijk de productie stilgelegd met gevolg van verlies van 1.000.000 vaten olie per dag. Nu zijn wij in de tweede week en de brand gaat gewoon door en is nog niet te stoppen: nu is er 75.000 hectare bos afgebrand.

Vrijdag Mei 13: slachtofferaantal is 4 personen, 2 in een auto-ongeluk tijdens de evacuatie en 2 in de brand verongelukt. Iedereen die nog een huis heeft weet niet wanneer men naar huis mag want eerst moeten reparaties gedaan worden aan de elektriciteit, waterleidingen, aardgasleidingen en riolering, en telefoon, en internet; niets werkt meer zoals het moet.

Aan de goede kant: het Rode Kruis nu al 85.000.000 dollars bij elkaar getrommeld van donaties van overal in Canada en de USA en overal in de wereld en de regering gaat dit dollar voor dollar verdubbelen. 50 miljoen dollar is direct beschikbaar voor iedereen om te helpen met de dagelijkse en noodzakelijkste onkosten: $ 600 voor iedere volwassen persoon en $ 300 voor elk kind.

Op het ogenblik zijn er nog 19 bosbranden in Alberta met enkele "out of control", en een paar hier in Ontario, ik weet niet precies hoe het is in de andere provincies. Maar ons leven in Canada gaat gewoon door, een voet voor de andere zetten en recht vooruit blijven gaan.

Alles komt weer best voor elkaar ! Moet wel zeggen: met veel hulp ,dank je wel !

Tot over 4 weken en tot schrijfs maar weer !

Geert van Mil