VIDV: Alweer bezoek
- Cora Vlug
- 22-10-2017
- Nieuws
Zo komt er jaren niemand en zo heb je twee logeerpartijen achter elkaar. Ik vertelde in m’n vorige “Vlaardingers In Den Vreemde” over de avonturen met m’n achterneef Florian en z’n beste vriend Jeff. Na een paar dagen New York City te hebben beleefd kwamen ze een paar dagen bij ons. Het was heel gezellig en zeker voor herhaling vatbaar. Nu zijn Florian z’n oma en tante aan de beurt. Mijn oudste zus Netty en haar dochter Caroline. Ze zijn hier allebei al eerder geweest, maar dat is alweer veel te lang geleden. Als de jongste van het gezin Bot krijg ik toch wel heel vaak m’n zin, al moet ik er soms lang op wachten en veel zeuren. Netty heeft samen met zus Kitty m’n 50e verjaardag hier mee gevierd en …tijd vliegt….30 oktober hoop ik alweer 62 te worden. Geen idee hoe dit allemaal zo snel voorbij is gevlogen, maar happy dat ik er ben. Netty is 21 oktober jarig, dus dat gaan we eindelijk samen vieren. Netty heeft m’n luiers nog verschoond. Ze was 15 toen ik geboren werd en tussen haar en mij zijn nog 4 broers en zus Kitty. Ik zou ze graag allemaal eens een mooie rondleiding willen geven door mijn leefomgeving en laten zien dat het toch anders is dan op t.v. en wat je op het journaal ziet. Eén broer is op bezoek geweest, Dirk met schoonzus Corry. Ik ben op de helft, 3 van de zeven zijn (met man/vrouw) hier geweest en 3 niet. Ik blijf zeuren. Netty trouwde toen ik 4 was. Ik werd tante toen ik 6 was. Het eerste kleinkind van onze pa en ma, een zoon Ron. De vader van Florian. Dat zal dus ook de rede geweest zijn dat ik steeds Ron zei tegen Florian toen hij hier was. Netty verhuisde helemaal naar Arnhem. Daar werd Caroline geboren. Als pubertje logeerde ik vaak in Arnhem bij m’n grote zus. Mooie herinneringen. Nu komen ze dus eindelijk weer eens bij ons logeren.
De tijd van het jaar om Pennsylvania en omstreken te ontdekken is perfect. Schitterende uitzichten in herfstkleuren van goud, geel, oranje en bruin. Heerlijk en prachtig om te wandelen in de bossen. Het is Indian Summer. Dat betekent zoveel als een zonnetje en rond de 20 graden Celsius, terwijl de wind en regen over Nederland spookt. Hier spookt het ook in de maand oktober, maar dan echte spoken. Ze hangen in bomen en struiken, met lichtgevende oogkassen en enge geluiden als je langs loopt. De meeste voordeuren zijn versierd met herfstkleurige bloemen, balen stro en pompoenen in alle soorten, kleuren en maten. Hier en daar is een heks op haar bezem tegen een boom gevlogen en hangt ze met haar lange kromme neus vast in de boomstam. Haar lange benen, met gestreepte zwart witte kousen, om de stam geslingerd. De bezemsteel blijft nog net hangen aan haar paarse rok met oranje onderjurk. Haar enorme zwarte punthoed hangt 2 meter hoger aan een tak. Sommige voortuinen zijn omgebouwd tot een ware begraafplaats met oude grafstenen. Als het donker wordt spookt het er behoorlijk. Metershoge spinnenwebben kruisen het pad naar de voordeur. Dit alles is ter voorbereiding op Halloween. Het wordt tegenwoordig ook in Nederland gevierd, dus ik hoef niets uit te leggen. Er wordt hier wel veel meer aandacht aan besteedt natuurlijk. Het is veel meer dan een optocht en snoepjes. Hele straten, wijken, dorpen en steden doen mee. De één meer dan de ander. Het is soms nog meer spektakel en pracht en praal dan tijdens de kerst. Spookhuizen, een avondwandeling door een eeuwen oude gevangenis, waar Al Capone ooit z’n eigen kamer had. Maisvelden omgetoverd tot een levensgroot doolhof. Voor de kleintjes zijn er ritjes met een paardenkar en pompoenen uitzoeken en plukken. Een optocht voor de kinderen met hun huisdier, waarbij iedereen verkleed moet zijn. Ik houd echt helemaal niet van een hond of kat in een jas of jurk, maar deze optocht is wel super schattig en voor deze ene keer per jaar geniet ik er ook van en kan ik m’n principe even opzij zetten. Eigenlijk het enige wat me niet bevalt hier in oktober is pompoen eten. Overal stoppen ze gepureerde pompoen in. Pumpkin pie, pumpkin ijsjes, soep, likeur, bier, brood, snoep, koekjes, chocola en noem maar op. Ik hoef het niet. Ik zet ze wel neer als decoratie en geniet ervan, maar opeten…nee dank je.
Wij gaan ieder geval genieten van deze oktober dagen. Een mooie drie uur durende stoomtrein tocht door de met herfstkleuren bedekte bergen en dalen. Een wandeling door het dorp om al de Halloween pracht te bewonderen. Misschien doen we ook nog wel een dagje New York City. “Dag” zeggen in Philadelphia bij hun neef, die ze ook alweer een aantal jaren niet gezien hebben. Onze verjaardagen vieren met de Nederlandse vrienden en vriendinnen. Hopelijk laat het weer het toe om nog één keer dit jaar de BBQ aan te steken. Misschien wel een dagje niks, gewoon lekker luieren in de tuin. Wachten of er een hert voorbij wil komen. Het is bijna paartijd, dus er wordt flink territoriaal gedrag vertoond door de mannen. Een paar dagen geleden stond er één met een schitterend gewei, vol met takken en slingers van bladeren en bosjes. Hij stond vol trots om zich heen te kijken. Deed een paar stappen achteruit en probeerde toen met allerlei vreemde bokkesprongen z’n gewei schoon te krijgen. Ik hoop dat hij ook even langs komt als Netty en Caroline hier zijn, want het blijft een schitterend gezicht en toch wel bijzonder dat dat zomaar in je tuin loopt. Verder zijn de eekhoorns druk bezig om hun wintervoorraden overal en nergens te verstoppen. Het is een drukte van belang en ze gunnen elkaar helemaal niks.
Zo wordt er heel wat gewerkt in de natuur voor het voortbestaan van de soort. Ik ga genieten van de komende 10 dagen met m’n zus en haar dochter. Ongetwijfeld gaat mijn volgende verhaal voor “Vlaardingers In Den Vreemde” over dit bezoek. Tenslotte zijn ze toch ook nog steeds een beetje Vlaardings, ook al wonen ze er niet meer. De titel heb ik al “Drie Vlaardingers In Den Vreemde”.
