Van Kastelen, Wolven en Ardense Gezangen
- Marijke Persijn
- 27-10-2019
- Nieuws
De concerten zijn goed verlopen. Dus even rustig aan en genieten van de herfst met de bruine, gele, witte en rood-met-witte-kabouter-Spillebeen paddenstoelen. Wat staan er dit jaar ongelofelijk veel langs de paden, waar we met onze honden Bardo en Tara wandelen. Eigenlijk zou op 10 oktober mijn Atelier Chant-Souriant zijn begonnen, Zingen-met-een-glimlach. Er waren echter te weinig inschrijvingen en misschien was dat wel goed ook voor me, want ik moest echt even afkicken van de intensieve maanden die vooraf gingen aan de concerten in hotel Floréal.
Overigens kregen Eric en ik het toch wel druk, maar op een ander vlak: we werden regelmatig gebeld om rondleidingen in het kasteel van La Roche te geven. Tegenwoordig splitsen we de groepen op. Eric begint met zijn 'publiek' onderaan, terwijl ik de sportievelingen direct mee naar het bovenste deel neem, omdat daar de vroegste geschiedenis begint. Meestal gidsen we Nederlandstaligen, maar het komt ook wel voor dat we onze verhalen in het Frans, Duits of Engels moeten houden. En soms dan nòg via een tolk: zo hadden we een grote groep Spanjaarden met een begeleider die zowel Frans als Spaans sprak en die dus alle verhalen moest vertalen.
Ook in het Wildpark van La Roche hadden mensen een gids nodig voor het 'voeren van de wolven'. Het was een groep van 16 volwassenen en 15 kinderen. Eric nam de 'grote mensen' voor zijn rekening. Ik nam de kids onder mijn hoede en ging met ze op de picknickbanken zitten met uitzicht op de wolven. Ik vertelde het verhaal van 'De jongen die de wolven riep'. Daarna ontspon zich een gesprek over sprookjes, waarin wolven een grote rol spelen. En natuurlijk vertelde ik allerlei wetenswaardigheden over de wolf. Toen Eric de dieren ging voeren, maakten we twee groepen van ouders en hun kinderen. Om de beurt mocht een groep met Eric mee door het hek om zo heel dichtbij de wolven te zijn. Wat is die fascinatie voor dit dier toch? Wij houden het thuis maar bij onze Waalse kat Boeffie, onze net 14 jaar geworden Vlaamse hond Bardo en onze net 13 jaar geworden Nederlandse hond Tara.
Nog even een paar woorden over onze concerten van 5 en 6 oktober tijdens het BAM!Festival. Met ons Trio MaGMa brachten we met een zestal barokaria’s en een lichter blokje met de fabel Le Corbeau et le Renard / De Raaf en de Vos van Jean de la Fontaine en het bekende Plaisir d’amour. Na een korte pauze brachten Marijke flûte, Marco Kalkman en ik (Marijke chant), de vier Ardense Gezangen, gedichten van Jacques Perk op muziek van Peter Visser. Mijn man Eric heeft deze zo ongewone muziek héél goed bij het publiek geïntroduceerd en men was werkelijk héél erg enthousiast. Ook de vier er mee verbonden en tentoongestelde schilderijen van Daisy Hoste werden zéér gewaardeerd.
Op zaterdag 5 oktober was het een meer officieel gebeuren. Op het laatste moment kon de vertegenwoordiger van de Nederlandse Ambassade in België niet komen, maar haar toespraak werd voorgelezen door Eric. We waren vereerd met de aanwezigheid van de burgemeester en de wethouder van cultuur van La Roche én de wethouder van cultuur van Dordrecht. In Dordt werd de dichter Perk geboren en de heer Sleeking en zijn vrouw waren helemaal naar La Roche gekomen om hierbij aanwezig te zijn. Er waren mooie toespraken vol warme en lovende woorden.
Op zondag 6 oktober hadden we ook hele speciale gasten uit Nederland: Simon Mulder en sopraan Susanne Winkler. Zij oriënteren zich op een eventueel evenement met voordracht en muziek over Jacques Perk, die in La Roche een vakantie heeft doorgebracht met o.a. Oscar Wild. Rond deze Engelse schrijver brengen zij op 9 november een programma in het Pianola Museum in Amsterdam.
Nog iets om naar uit te kijken: als dit verhaal gepubliceerd wordt, zijn we zelf even in Nederland om de verjaardag van onze dochter Mara te vieren! Hiep-hiep-hiep HOERA!
A la prochaine,
Marijke Persijn
