Une Balade Gourmande
- Marijke Persijn
- 05-06-2022
- Nieuws
Toen ik vanmorgen tegen zeven uur wakker werd, realiseerde ik me opeens dat het zondag was en het mijn beurt was voor een verhaal. Dus: gauw uit bed. Sinds 29 april zijn we van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezig met ons huis opnieuw in te richten. Schoonmaken, spullen uitzoeken, weggeven, weggooien, nieuwe kasten bestellen, in elkaar zetten en inrichten. Gelukkig wordt het steeds meer ons eigen huisje. Onze eigen plek.
Ik heb net elf cd-kasten 'gemaakt'. Eric heeft nieuwe deuren op oude kasten geplaatst en zet nu heel veel lades in elkaar van nieuwe ladekasten. Alles wordt bekeken, vernieuwd of heel goed schoongemaakt. Gelukkig hebben we enkele malen hulp gehad van een professionele 'kuisvrouw'.
Onze dochter Mara is hier geweest met onze kleinzoon Léon en hondje Sisi. Ze heeft een slaapkamermuur hemelsblauw geschilderd en dat gaf me weer moed en energie. We gaan er weer vol tegenaan!
Op de foto zien jullie ook mijn heerlijke zangdames. We hebben zo veel plezier samen. Ze genieten van de korte meditatie aan het begin. Ik geef tegenwoordig wat solfège aan geïnteresseerde koorleden plus een jong meisje voorafgaande aan de repetities. Intussen is het leven een stuk leuker en interessanter voor Eric en mij.
Eric is gestopt met het wekelijkse uur sporten in Esneux. Dankzij Bart doet hij nu tweemaal per week mee in een cardioclubje in Marloie. Hij heeft het er erg naar zijn zin. Ze spelen veel volleybal. Het is veel dichterbij en gelukkig hoeven er hier geen mondkapjes te worden gedragen tijdens het sporten.
Ik wist niet dat school zó leuk kon zijn! De leraren zijn op leeftijd en geven les omdat ze het met plezier doen. De leerlingen komen uit alle windstreken en dat geeft boeiende ontmoetingen en gesprekken. Niet vloeiend, want we zijn immers niet francophone (Franstalig). Soms gooien we er wat Engels tussendoor. Af en toe gaat er een vertaalprogramma aan op onze gsm.
In ons klasje hebben we een jonge vrouw uit de Philippijnen. Ze heeft daar een opleiding voor kok gevolgd. Zij maakte de prachtige taart die U op de foto ziet. Het werd een gezellige pauze met wat extra mensen. We genoten van de 'gateau au chocolat' en mijn zangersvriend uit Perzië en ik zongen elk een lied. Allemaal samen zongen we 'We shall overcome some day' bij de video van Joan Baez. Het was de bedoeling dat de organiste van Hotton, de violiste uit de Oekraïne en ik op deze Pinkstermorgen muziek zouden maken tijdens de dienst. De voorbereidingstijd was echter te kort. Het is de bedoeling dat we wel gaan samenwerken en daar kijk ik echt naar uit!
En dan die 'Balade Gourmande' van de titel van mijn verhaal van vandaag. Het Centre Croix-Rouge Henry Dunant (Rode Kruis) te Hotton vierde zijn 21 jarig bestaan. In dit opvangcentrum wonen vele leerlingen Frans, waaronder mijn vrienden uit Afghanistan en Iran. Eric en ik waren al vaak langs dit Rode Kruis-gebouw gereden op weg naar Durbuy. Nu kwam ik er echt. Het is een enorm complex. Er staan barakken, maar er zijn ook onderkomens voor families. Er staan speeltoestellen voor dekinderen en er is een veld waar gevoetbald wordt. Jean-Luc gaat er af en toe heen om mee te voetballen. Je ziet hoe gek iedereen op hem is. De mannen en vrouwen zijn super aardig. Ze hebben drie dagen gekookt en gebakken!
Er liepen paarden die huifkarren trokken en de kinderen rondreden. Er is een grote, omheinde vijver met een bever en twee Canadese ganzen en hun jongen. Er stonden borden met de namen van de landen. Die volgden we al wandelend (balade) en onderweg pauzeerden we bij de 'Stand dégustation' die we op dat moment tegenkwamen. De keuken van Afghanistan beviel me uitermate goed. Eén kraam hebben we 'laten liggen'. De file was daar té groot. Bovendien raakten onze buiken wel erg gevuld. Bij 'Afrique' heb ik alleen maar gebakken banaan en een gemberdrankje genomen. Het dessert bij de entrée/ sortie bleek zó uitgebreid, dat ik alle bonnen en bonnetjes die ik nog over had, heb weggegeven. Genoeg is genoeg.
Maar wat was het fijn om er te zijn. Om me een beeld te kunnen vormen van de plek waar zij wonen. Om al die vriendelijke mensen te ontmoeten. Om met ons groepje op te trekken, samen te wandelen, te eten en te lachen.
Tja, en nu moet ik weer schoonmaken, kasten in elkaar zetten en inrichten …
Bonne Pentecôte ofwel Fijne Pinksterdagen!
Marijke Persijn
.jpg)
