Uit en weer thuis
- Marijke Persijn
- 17-02-2019
- Nieuws
Het water staat weer eens heel hoog. Geen wonder na alle sneeuw die er overal gelegen heeft. Wij zitten in het dal, waar de rivier de Ourthe stroomt en dus verdwijnt er ook nu een groot deel van ons terrein en wijkt Eric voor de korte wandelingen met de honden uit naar het weiland van de buren. Gisteren ontdekten ze daar een bever die, onder de braamstruiken verscholen, lekker zat te genieten van de zon. Zijn burcht staat geheel onder water en dus moest hij iets bedenken.
We zijn net terug van een paar dagen Nederland, waar we uitgebreid bij allerlei familie en vrienden op bezoek zijn geweest. De camper hebben we thuis laten staan, omdat we twee weken geleden nog in een witte wereld zaten. We boekten hotels in de bossen, bij strand, zee en duinen én in de buurt van onze kinderen en kleinkinderen, waar we van de weilanden met al hun vogels konden genieten. We hebben onderweg zelfs Vlaardingen vanaf de snelweg zien liggen.
Voordat we naar ons landje vertrokken, hebben we op de ex-tennisbaan een oefenparcours voor onze honden gemaakt. Omdat er geen wandelpaden bij ons in de buurt zijn blijft onze oppas, die geen auto heeft, op ons terrein. Bardo en Tara zijn echter in de hete zomer van 2018 verzwakt, omdat we in die hitte geen lange en moeilijke wandelingen met hen konden maken. Sindsdien nemen we hen elke dag mee naar een plek met een goede helling om die op en af te gaan. Tara is inmiddels enorm opgeknapt. Bardo gaat hard vooruit, maar ergens op springen lukt nauwelijks meer. Hij gaat de auto in via een loopplank. De slaapbank in de huiskamer staat steeds uitgeklapt, omdat hij die hoogte nog net haalt. Toen onze bomen gekapt werden, hebben we gevraagd om enkele daarvan op de ‘tennisbaan’ te leggen, zodat we die tot brandhout konden verzagen. De stammen liggen er, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Er groeien interessante paddenstoelen op. We hebben er planken overheen getimmerd. Zo ontstond een oefenplaats, maar bij de eerste poging viel Bardo er steeds af en moesten we hem omhoog duwen. We maakten het loopgedeelte breder en recht toe recht aan kan hij het aan. Tara loopt er vrolijk kwispelend naast te springen van stam naar stam. Het is goed te merken dat mijn collega er daadwerkelijk met hen aan het werk geweest is.
Vandaag gaan we met ons Trio MaGMa de Sint-Nicolaas kerk van La Roche in. We repeteren al een hele tijd hier thuis voor ons Paasconcert van 14 april. We zijn zó benieuwd hoe alles zal klinken in deze enorme ruimte. We moeten bijvoorbeeld oppassen met de tempi, die in mijn muziekkamer heel snel genomen kunnen worden, maar wellicht als een brei klinken door de akoestiek van de kerk.
Gérard, onze hondenoppas en de organist-klavecinist van ons muzikale trio, is verhuisd naar het centrum van La Roche. Zijn vader was de organist van de kerk en hij volgde hem op en oefende dit beroep vervolgens 30 jaar lang uit. Ook gaf hij vele jaren les in boogschieten in het kasteel van zijn geboorteplaats. Nu is hij er dus terug als inwoner. Marijke Verbeeck, onze dwarsfluitiste, en ik hebben geluk dat we een trio met Gérard Lambert vormen, want zo gaan er vele deuren voor ons open.
In het kasteel van La Roche beginnen Eric en ik aan een nieuw avontuur: we gaan er rondleidingen geven. Binnenkort krijgen we een informatiebijeenkomst. Op 10 maart ben ik aan de beurt! Eric heeft zich opgegeven voor de rondleidingen in het Engels en Duits. Ik voor die in het Nederlands. Een volgende keer vertel ik graag over onze eerste ervaringen.
A la prochaine,
Marijke
