Tranen van verdriet, geluk en ontroering

VLAARDINGEN/BELGIË - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Dick van der Pijl (Frankrijk), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Marijke Persijn (België).

Dag lieve, lieve Bardo. Op 10 oktober werd je zestien jaar! In de nacht van 28 op 29 oktober liepen we samen onder een met sterren bezaaide hemel. De volgende morgen ben je ingeslapen. Nu sta je zelf als een stralende ster aan de hemel en stuur je je licht en liefde van ver af naar ons toe. Zoveel tranen van verdriet heb ik om je vergoten. Zoveel tranen van verdriet vergiet ik nog steeds om jou, lief, lief dier. Wat ben ik dankbaar dat je zo lang in ons leven was. Wat hebben we samen veel meegemaakt! Ik vind het fijn om me voor te stellen dat je nu weer bij je dochter Tara en je zoon Snoopy bent en bij de moeder van jullie pups, Cheeko.  Alleen kat Boeffie is nu nog bij ons. Zo begonnen Eric en ik héél lang geleden: met één kat. 

Toen Eric na zijn hartinfarct weer thuis kwam en beneden ging slapen, omdat trappen lopen in het begin onmogelijk was, wist Bardo al gauw naar zijn slaapkamer te gaan en daar zijn plek in te nemen. En dat bleef zo tot aan zijn dood. Een zware opgave voor Eric, want elke nacht was het een paar maal poep ruimen. Bovendien kon hij de laatste weken niet meer zelf opstaan en  onze bijna 70-jarige lijven leden enorm onder dat steeds optillen van onze 40 kilo wegende hond. Hoewel Bardo op het laatst noch zijn plas, noch zijn poep meer kon ophouden, niet meer zelf kon opstaan  en moeilijkheden met ademen had, bleef hij altijd vrolijk en moedig. Wat een geweldig dier! 

Na zijn dood konden Eric en ik eindelijk weer samen er op uit. Uit eten. Langere en moeilijkere wandelingen. Met de camper op pad. Samen naar de kerk van La Roche voor een repetitie met enkele koorleden van mijn koor Larochante. Samen naar een winkel. Op 11 november is het een nationale feestdag in België: op die dag herdenkt men het einde van de Eerste Wereldoorlog. De dag draagt de naam Wapenstilstandsdag. Het is een vrije dag en daarom hoefde Eric niet naar Esneux voor het sporten onder begeleiding van een fysiotherapeut. Tijd dus voor een korte vakantie! 

We zijn met de camper naar Cochem en Bingen gereden. We zouden deze reis al twee jaar eerder hebben gemaakt. We hadden toen oppas in huis, maar mijn moeder werd echt slecht en we zijn die week naar Apeldoorn gegaan. Nu gingen we dan toch naar Moezel en Rijn! In Cochem bezochten we het slot met zijn prachtige mozaïek. We fietsten langs de Moezel. Helaas was het weer niet geweldig. Droog, maar koud en overal mist en lage bewolking.

In Bingen bleek Sint Maarten gevierd te worden. We konden er nog net op tijd heen lopen. Al die kinderen met hun zelfgemaakte lampionnen. Sint Maarten op een paard! De juffrouw van school die voor de kerk het verhaal vertelde en dia’s liet zien. Tranen van geluk... In mijn herinnering ging ik terug naar mijn jeugd in Vlaardingen. Naar de lampionoptocht. Ik had zo’n maan met een brandend kaarsje er in. 

We fietsten de volgende dag langs de Rijn naar de pont in Bingen en staken zo de rivier over naar Rüdesheim. We waren onderweg naar de Abdij, toen we een bordje 'Pfarrkirche St.Hildegard' zagen. Er stond een heel oude muur. In de kerk stond de schrijn met het gebeente van de heilige Hildegard. Er waren vensters met afbeeldingen van kruiden: ze was een deskundige op het gebied van kruiden en heilzame planten. Daarnaast componeerde ze hemelse muziek. Ze was een non die leefde van 1098 tot 1179. Ze werd abdis en stichtte een eigen klooster. Ze werd bekend om haar visioenen. Ze gaf raad aan de keizer, de paus en andere hooggeplaatste figuren. Ze schreef belangrijke werken als Scivias en 77 liederen. Eigenlijk was ze op alle vlakken werkzaam: mystiek, religie, kosmologie, wetenschappen, filosofie, compositie, poëzie, plantkunde en linguïstiek. Ik heb heel wat boeken over haar in mijn kast staan. Toen ik de kerk binnenging, vulden mijn ogen zich met tranen van ontroering. Het was alsof ik 'thuiskwam'. 

Het weer was nog slechter geworden: regen, mist, lage bewolking, ijskoud. Toen we weer naar Bingen gevaren waren, hebben we heerlijk Vietnamees gegeten en hebben ons daarna getrakteerd op een Thaïse oliemassage van een uur. Een goede aanvulling op de fysiotherapie behandelingen die inmiddels gestart waren. 

A la prochaine, Marijke Persijn