Soms kom je tijd te kort
- Cora Vlug
- 10-02-2019
- Nieuws
Je neemt de grote stap om te emigreren. Je denkt er lang genoeg over na en je beseft de voordelen en de nadelen van een nieuw leven in een nieuw land. Je raakt vrienden kwijt en je maakt nieuwe vrienden. Je eigen vertrouwde thuis moet helemaal opnieuw worden opgebouwd. Je laat familie achter, hoewel ze volledig achter je staan en geen negatief woord hebben gesproken toen je het grote nieuws vertelde. Misschien wel stiekem gedacht “die zijn gek”, maar niet met zoveel woorden tegen ons gezegd. Daar ga je dan. Zolang iedereen gezond en wel voortleeft is het gemis natuurlijk wel wennen, maar geen onoverkomelijke heimwee naar vrienden en familie. Je bent druk met je eigen gezin en bezig je draai te vinden in dit nieuwe land.
De tijd draait door. Iedereen wordt ouder. Je ouders worden oud. Dan is het toch wel heel jammer dat je niet even “een bakkie kan gaan doen”. Dan worden je ouders echt oud en zou je het liefst een poosje bij hen willen blijven, zolang het nog kan. Ouders, familie en beste vrienden, ze zijn je allemaal dierbaar. Dan gaat het opeens echt niet goed en wil je meteen in een vliegtuig stappen om nog op tijd te zijn. Het is “maar” een uur of 8 vliegen, maar van deur tot deur ben je toch zo’n 15 tot 18 uur onderweg. Een last minute directe vlucht is meestal schandalig duur. Eén of twee tussenstops drukt de kosten meestal. Je twijfelt nog even. Misschien ben je te laat om “dag” te zeggen. Je kan ook geen weken blijven, want je eigen gezin heeft je hier nodig. Ben je op tijd voor een laatste gesprek of dat laatste “bakkie doen”, dan is misschien je retourticket te vroeg voor het definitieve afscheid, de begrafenis of crematie. Ben je te laat, dan kan je nog je zegje zeggen tijdens de afscheidsceremonie.
Tja, daar sta je dus niet bij stil als je je boeltje pakt en emigreert. Je beste vrienden, je familie, we zijn allemaal ooit aan de beurt. Soms ga je wel hals over kop naar Nederland en soms niet. De één is me niet minder of meer lief dan de andere, maar het is gewoon je gevoel.
Niet zo’n gezellig onderwerp, maar wel de realiteit.
Daar staat weer tegenover dat je beste vrienden en familie graag bij je langs komen. Dat is dan natuurlijk niet alleen maar voor een “bakkie koffie doen”. Ik vind het nog steeds leuk om de omgeving te laten zien en natuurlijk alle toeristische “dat moet je gezien hebben” plekken te bezoeken. Vooral de reacties over de omgeving waar we wonen. We horen steeds dezelfde positieve reactie “dit is zo anders dan ik me had voorgesteld”. En als er dan toevallig nog een hert door de tuin wandelt ben ik helemaal tevreden. Emigreren: het blijft Give a little take a little….maar uiteindelijk toch blij dat we de grote stap hebben gemaakt.
Cora Vlug
