Sloe Gin

VLAARDINGEN/LIMOUSIN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Marijke Persijn (België), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Dick van der Pijl (Frankrijk).

Sloe Gin! Hier is geen woord frans bij. Het is in Frankrijk dat ik voor het eerst hoorde van dit verrukkelijke drankje. Met mijn engelse vriend Chris en de hond maakten we vorig jaar een wandeling in de buurt van ons huis. Op een gegeven moment werd hij laaiend enthousiast van de struiken die hij langs de kant van de weg zag. ‘Ohhh van de vruchten van die struik kun je heerlijk sloe gin maken’, zei hij. De struiken zaten vol met vruchten die ik aanzag voor bessen, donkerpaars van kleur.  En de struiken zaten werkelijk bomvol met die vruchten. De struiken kende ik wel. Ze worden metershoog en hebben gemene centimeters lange doornen die zelfs de banden van een auto lek kunnen maken. 

Thuis gekomen zijn we het gaan uitzoeken. De struik heet in het Nederlands 'sleedoorn'. Wel van gehoord maar verder nooit aandacht aan geschonken. De latijnse naam is Prunus Spinosa, in het frans prunelier en in het engels dus 'sloe' (uitgesproken als 'slow'). De vruchten die op bessen lijken zijn echter een pruimensoort ; mooi donkerpaars tot zwart en vrij klein vandaar de vergissing. Ze zijn uitgesproken smerig en wrang; in mijn ogen oneetbaar. 

We konden er niet omheen. Chris wilde persé sloe gin maken. Dus op zijn aandringen hebben we een aantal flessen goedkope gin gekocht en een paar kilo van de vruchten geplukt op de plek waar we ze voor het eerst gezien hebben. Toen konden we aan de slag. Eerst de vruchten schoonmaken in een emmer met water, daarna één voor één met een mesje inprikken en in een lege fles doen en vullen tot ongeveer de helft.  Best wel een klus hoor. Vervolgens 60 gram suiker erbij en de rest opvullen met de gewone gin. De eerste weken dienen de flessen regelmatig geschud te worden om alle ingredienten goed te mengen en verder maar gewoon wachten. 

Na zo’n drie weken hebben we de eerste fles open gemaakt en zijn we gaan proeven. Niet te geloven ! Echt waanzinnig lekker met een heerlijke amandelsmaak en robijnrood van kleur. Onbegrijpelijk dat zulke smerige vruchten die heerlijke smaak aan de gin kunnen geven. Het afgelopen najaar hebben we in het totaal rond de dertig flessen gemaakt. Met oud en nieuw waren ze allemaal op. Dus dit najaar hebben we er al meer dan vijftig gemaakt. Het is natuurlijk ook erg leuk om kado te geven; weer eens wat anders dan jam. Tsja en dan durven mensen je in Nederland toch nog te vragen : 'wat doe je nou zo de hele dag daar in Frankrijk?' Drinken natuurlijk!!!

Dick van der Pijl