Overstroomd en alles onder de blubber!

VLAARDINGEN/BELGIË - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Dick van der Pijl (Frankrijk), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Marijke Persijn (België).

Mijn zangvriendin Cobi en haar dochter Iris kwamen op maandag 12 juli aan en zetten hun prachtige, gloednieuwe tent op. De zon scheen. We verheugden ons op een gezellige week samen. De nacht viel wat tegen door snurkproblemen. Die kennen Eric en ik maar al te goed. Er was een prima oplossing: Cobi in de camper en Iris in de caravan. Die stonden op onze voormalige tennisbaan. Het regende wel op dinsdag en het water steeg ook nogal, maar dat hebben we al zo vaak mee gemaakt. Cobi en Iris gingen lekker in de sauna. Toen ze er uit kwamen, was het water toch wel snel aan het stijgen. Ook ik zou nog een kwartiertje in de sauna relaxen. Na nog geen 5 minuten haalde Cobi me er uit. De spullen moesten nù uit de tent gehaald worden. Ik ook Eric geroepen. Afbreken was al geen optie meer. Cobi probeerde de tent zo goed mogelijk vast te leggen met tafeltjes en campingkastjes.

De koeien waren van het buurveld gehaald. De paarden aan de overkant eveneens. Eric raadde iedereen aan een “grab-bag” klaar te maken. We pakten dus allemaal een tas in met kleding voor zo’n 3 dagen. Onze logées gingen slapen. Veilig in camper en caravan. Ik ging toch maar mijn boekenkasten langs en haalde de onderste planken leeg. De meeste verhuisden naar het podium in mijn muziekkamer.

Nog steeds dachten we, dat het wel niet zo’n vaart zou lopen. Om 0:30 uur sijpelde het eerste water in mijn muziekkamer. Die ligt het laagst, omdat hij in de voormalige garage is ingericht. Optimistisch dweilden we het water weg. Om te kunnen slapen nam ik een 'echte' slaappil. Die werkte. Eric moest me dan ook wakker schudden om 2 uur 45: “Marijke, we moeten er vandoor”…

Het water stroomde over het terras ons huis aan alle kanten binnen. Bardo lag in een diepe plas water. Hij kan niet meer zelf opstaan en dus tilden we hem omhoog. Boeffie in zijn kattenkooi. Tassen in de achterbak evenals mijn pc en 2 muziekboeken. Eric had de auto langs het terras geparkeerd. Het water stond al in de auto en het inpakken en instappen was niet makkelijk. We reden naar de tennisbaan over het verharde pad. Daar stapte Eric over naar de camper, waar Cobi, Iris en hun hondje al op Eric zaten te wachten. In kolonne naar de school in Rendeux, waar alle drenkelingen opgevangen werden…

Ik reed voorop met Bardo en Boeffie. Eric bestuurde de camper met inzittenden. We waren gewaarschuwd voor bomen over de weg, dus ging het langzaam en voorzichtig. Ik kan me zelfs niet herinneren hoe Eric, Bardo, Boeffie en ik in de school zijn gekomen. Het water stond er al eindeloos hoog. Cobi en Iris bleven heerlijk in de camper.

Er stonden veldbedden en er lagen sportmatten in de gymzaal. Ernaast een kantine met veel oudere, Vlaamse campinggasten die de hele nacht door luid zaten te praten met alle lichten aan. Van slapen kwam dus weinig.

We zijn uitstekend verzorgd door vele mensen, zoals de ex-burgemeester die tegenwoordig het hoofd is van de CPAS. De mensen van de camping gingen, zodra dat enigszins mogelijk was, hun huisdieren van de camping ophalen. Ik gaf een yogales aan 2 lieve oude dames en een jong meisje. De dames sliepen daarop heerlijk! Eric en ik lagen de 2e nacht in een kamertje met het raam open voor Boeffie. We bleken op donderdag, de verjaardag van onze kleinzoon Leon, weer naar huis te kunnen. Het was nog even moeilijk om Boeffie terug te vinden, maar tijdens een extra rit kwam hij uiteindelijk uit de bosjes tevoorschijn.

Ons terrein stond helemaal onder water. Op het terras en in huis lag een dikke laag blubber. Ik trok mijn visserspak aan om onze barbecue en zijn hoes, die in het prikkeldraad hing, en de tent van Cobi op te halen. We zijn direct hard aan het werk gegaan in huis! Ook buurman Peter kwam nog een handje helpen. ’s Avonds hadden we de boel zover schoon, dat Eric en ik met onze dieren in huis konden slapen.

Cobi en Iris reden zaterdag  naar huis met hun auto, hoewel het water uit de uitlaat spoot. Ze kwamen veilig thuis, maar de auto is total loss verklaard. We hebben veel hulp gehad en aangeboden gekregen en zijn daar reuze dankbaar voor. Alle steun is werkelijk welkom in dit soort situaties. Medeleven, aanmoediging, daadwerkelijke hulp, aangeboden hulp, afleiding en gezelligheid … Ik mag zelfs mijn 5e Ayurvedablok gratis volgen! Ooit zo’n opleiding meegemaakt? Dank je Lies.

Er zijn al héél veel spullen weggegooid en er moeten er nog heel veel volgen. De vloeren zullen er uit moeten en wij dus ook gedurende 3 maanden. Maar wie de beelden op tv heeft gezien, weet dat wij echt geluk hebben gehad!

Un grand merci aan onze burgemeester, die kwam informeren hoe het met ons ging en de dag er na opnieuw langskwam met 2 voedselpakketten. Ook grote dank aan onze lieve vrienden Cobi, Iris, Peter, Ingrid, Irma, Elsbeth, Janet, Naut en Jurre!!! De vloeren, het terras en de ramen zijn schoon, zelfs nadat de boer met zijn gemaai en het omgooien van het lange, bemodderde gras, alles weer onder een laag zand deed verdwijnen!

A la prochaine,

Marijke Persijn