Na het hartinfarct: het leven omgegooid!
- Marijke Persijn
- 05-07-2020
- Nieuws
Het is alweer vijf weken geleden dat Eric zijn hartinfarct kreeg. Gelukkig was er veel hulp van Mara en haar partner Lucas én van Dominique en Fabrice van Camping du Pouhou. Verder zijn er veel lieve, belangstellende en ondersteunende telefoontjes, apps, mails, Messenger en Facebook berichten geweest van familie, vrienden, kennissen en ex-collega’s. Iedereen héél erg bedankt daarvoor. Dat heeft alles veel dragelijker gemaakt.
Het leek of er een bom was ontploft. Alles kwam op losse schroeven te staan. ’s Nachts sloeg vooral bij mij de angst toe in de vorm van nachtmerries en gepieker. Eric begon zich steeds meer te realiseren, waaraan we waren ontsnapt en hoeveel mazzel we hadden gehad. Hij heeft de Ambulancedienst dan ook een uitgebreide bedankbrief geschreven. We hebben het belang van de heli ervaren. Helaas wil minister Maggie De Block juist daarop gaan bezuinigen. Politiek ja. Wat me brengt op de bonus voor het verplegend personeel tijdens de Corona-Crisis: in België krijgt een ieder die daarvoor in aanmerking komt 300 euro. Gelukkig is dat in Nederland 1000 euro. Helaas zit er in beide landen geen loonsverhoging in.
De eerste week was ik flink in die zin dat ik naar het ziekenhuis in Luik reed om daar Eric te bezoeken. Ook sliep ik alleen in huis met mijn hond en kat. Mijn angst voor alleen slapen werd weggedrongen door mijn angst om Eric en zijn gezondheid.
Cruyff zei ooit: “Elk nadeel heb zijn voordeel”. Het is een gevleugelde uitspraak geworden. Ook in onze situatie blijkt dit op te gaan. In elke relatie ontstaat een bepaald patroon dat bijna niet te veranderen lijkt. Eric was ondernemend. Niet bang voor mensen. Ik vind het vaak moeilijk om contact te maken met vreemden. Ik heb na mijn eerste zwangerschap een soort winkel-angst gekregen. Eric deed dus erg veel naar buiten toe. Nu moest ik echter ineens heel flink worden. Gelukkig waren Mara en Lucas er in het begin, zodat ik nog even als een Zombie kon rondlopen. Toen zij vertrokken waren, moest ik aan het werk. Dit heeft me echt goed gedaan. Ik heb nu een leuk contact met de caissières van de Delhaize. Ze vragen me steeds naar Eric. Hij was er altijd geliefd. Ik moest allerlei zaken via de telefoon regelen. (Ik had ook een soort telefoon-angst)
De mannen die het terras maakten, waren nu op mij aangewezen. Ik was echt blij met hen. Ze waren heel vriendelijk en behulpzaam. Bovendien voegden ze heel veel toe. Dennis is vroeger coach van mensen met diabetes geweest en gaf ons veel nuttige informatie. Hein weet heel veel van planten en kruiden. We drinken sindsdien water met brandnetel, citroen, munt, smalle weegbree en vlierbloesem. Het kleefkruid moest ik van de lijst schrappen, omdat dat niet goed schijnt te zijn in combinatie met bloedverdunners. Eric’s zus Lisette gaf haar broer het kookboek Spice Wise, van SVH-Meesterkok M.Hanssen. Deze schreef het na zijn eigen hartinfarct, dus zoutloos en weinig vet. Tot mijn grote vreugde, want deze gerechten maak ik met plezier! Kruiden, vruchten, vaak zonder vlees, Indiaas. Heerlijk! We genieten er beiden van. Na jaren is de keuken weer mijn werkterrein. We bestelden verrijdbare plantenbakken om onze kruiden in te zetten. We hebben er tot nu toe één in elkaar gezet. Heerlijk om je koriander, munt, peterselie, basilicum en dille bij de hand te hebben. De tweede bak is voor de oregano, rozemarijn en tijm. Wat krijgt het leven meer kleur en smaak door kruiden!
En het grasmaaien was nu mijn taak. En we hebben wat gras! Ook de lift waarop de maaier omhoog gepompt wordt om hem van onderen schoon te maken, was een klus voor mij.
Eric maakt kleine stapjes vooruit. Hij is een paar keer mee wezen wandelen. Hij heeft een stuk gereden, terwijl ik naast hem zat. En gisteren heeft hij een deel van het gras gemaaid. We zijn blij met elke stap voorwaarts. We zijn dankbaar dat we nog samen zijn en we zien de toekomst met hoop en vertrouwen tegemoet.
A la prochaine,
Marijke Persijn.
