Marijke Persijn: Een nieuwe Vlaardingse in den Vreemde!
- Marijke Persijn
- 18-02-2018
- Nieuws
Wat een leuke verrassing toen Cora Vlug-Bot, die ik nog van de lagere school ken, me vroeg of ik misschien zin had om voor de rubriek “Vlaardingers in den vreemde” te gaan schrijven! Ik was direct enthousiast en Cora heeft mijn naam doorgegeven aan Erik Meijer en Herman van Nieuwenhuizen. Ik werd zó warm ontvangen door Marijke, Cora en Herman! Dat maakt het nóg leuker om voor deze rubriek te gaan schrijven. En nu is het dus zover: mijn eerste bijdrage aan VLAARDINGEN24.
Ik zal me eerst even voorstellen. Ik heet Marijke Persijn. Op 3 januari 1953 werd ik aan de Spoorsingel in Vlaardingen geboren. Toen ik zo’n 3 jaar was, huurden mijn ouders een huis aan de Prins Hendriklaan in Vlaardingen-Ambacht, waar mijn zusjes Franske en Nynke werden geboren. Het was een gezellige straat met veel opgroeiende kinderen. Er werd druk gespeeld en in de winter … geschaatst.
Mijn vader werkte bij de Vondelingenplaat, maar kreeg in 1965 een baan bij papierfabriek Van Gelder en dus verhuisden we naar Apeldoorn. Ik vond dat een heel avontuur, maar kwam er al gauw achter dat het niet makkelijk was om mijn beste vriendin Iñez en mijn vriendje Dickie achter te laten. Ik miste bovendien de werkweek van dat jaar van mijn klas van de Jan Ligthartschool. Gelukkig was de meester zo aardig om aan alle kinderen te vragen me een brief te schrijven! Op de Theo Thijssenschool in mijn nieuwe woonplaats waren we veel minder vrij. Tijdens het speelkwartier was een groot deel van het plein voor de jongens gereserveerd en een klein stukje voor de meisjes … Samen spelen was niet toegestaan (in Vlaardingen speelden we “1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, wie zal ik een zoentje geven”…). Dat was vreselijk wennen!
Inmiddels ben ik al bijna 40 jaar getrouwd met Eric van der Horst. We kregen samen onze zoon Kim (1979) en dochter Mara (1981) en zijn oma en opa van Luna (1999), Renzo (2003) en Leon(2009). We hebben in Arnhem, Zutphen en Hengelo (O) gewoond, maar keerden in 1990 naar het westen van Nederland terug. Eerst naar Krimpen aan den IJssel. Daarna naar Krimpen aan de Lek.
Het grappige is dat Eric en ik door ons werk (weer) in Vlaardingen terecht kwamen. Eric had een loopbaan bij de politie en was er eind jaren ‘90 waarnemend districtschef. Ikzelf werkte als klassiek zangeres en organiseerde kinderpodia. We kregen een uitnodiging om onze productie van de Kinderopera “Bastien et Bastienne” van Mozart tijdens het “Zomerterras” van 2006 uit te voeren.
In juli 2008 vertrokken Eric en ik naar Brussel. Hij ging er voor de Europese Commissie werken. Ik ging in verschillende wijken van de hoofdstad Yoga- en Pilateslessen geven en Stoelengym voor senioren; een tweede beroep van me. Daarnaast werkte ik als zangeres samen met de Italiaanse pianist Mirco Barbero en de Duitse harpiste Gyde Knebusch.
In juli 2012 ging Eric met pensioen en ongeveer vanaf die tijd wonen we in ons - toen nog vakantie- huis in de Belgische Ardennen. Waarom op die plek? We waren heel erg van deze omgeving gaan houden tijdens jaarlijkse kanoweekenden. De natuur vinden we prachtig: wat ruig en altijd weer verrassend. Vorige week bijvoorbeeld bleek er een grote boom omgevallen te zijn over de rivier de Ourthe, waaraan wij wonen. De dag er na vloog er opeens een enorme buizerd vlak bij me omhoog. Dat was vreemd, dus ben ik op zoek gegaan. Er lag een dode eend, waaraan de roofvogel zich te goed had gedaan. Valt er bij ons natte sneeuw in de vallei, dan betekent dat meestal, dat we iets verder omhoog, in de omgeving van Laiprengeleux, in die magische witte wereld kunnen wandelen. We rijden daar dan heen met onze honden Bardo en Tara om er met ons vieren te dollen en te genieten. Inmiddels hebben we ook volop sneeuw in het dal gehad. Dat is altijd weer een feest!
Naast onze wandelingen in de prachtige omgeving ben ik vooral bezig met zingen. Ik maak deel uit van het Trio MaGMa, bestaande uit de Vlaamse dwarsfluitiste Marijke Verbeeck, de Waalse organist-klavecinist Gérard Lambert en mezelf, een Nederlandse mezzo-sopraan. Op 14 februari j.l. heeft Eric onze nieuwste video: “Vieni, vieni, o mio diletto” op YouTube geplaatst voor Valentijnsdag: een aria van Antonio Vivaldi.
Ik zie er naar uit om af en toe met U te delen wat me hier bezig houdt, wat ik beleef, maar ook haal ik graag herinneringen op aan mijn Vlaardingse historie. Ik nodig U graag uit me daarbij te vergezellen!
Marijke Persijn
.jpg)
