Mamy Marijke: De Voorleesoma en de Paasmuis

VLAARDINGEN/BELGIË - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Dick van der Pijl (Frankrijk), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Marijke Persijn (België).

Paaszondag 2020. Het is stil op straat. De vogels zingen uitbundig. De zon schijnt ook vandaag weer al haar warmte over ons uit. Op Facebook zag ik dat de Paashaas bij onze buren op Camping Pouhou is geweest en daar allerlei mooi gekleurde paaseitjes op de nieuwe brug heeft neergelegd.

Pasen is dit jaar een feest van bloemen. Tijdens ons eeuwige rondje linksom of rechtsom met onze hond Bardo, viel het me gisteren op dat er opeens allemaal heel lieflijk, teer lentegroen aan de bomen was verschenen. En ook stonden de witte bloempjes die ik zo leuk vind, maar waarvan ik de naam niet ken, in groten getale in bloei. Op de heuvels verschijnen allerlei dotten wit van de krentenbloesems tussen het groen. En op ons terrein ziet het geel van de paardenbloemen, roze aan mijn lievelingsstruikje dat hier ooit spontaan tevoorschijn kwam, en wit van de bloesems aan onze perenboom. Het belooft een fantastisch stoofperenjaar te worden. Heerlijk!

Waarom het stil is op straat? We wonen aan een normaal drukke, doorgaande weg. Door de lockdown in België mag men alleen nog in de auto rijden voor “noodzakelijke verplaatsingen”. Vandaar “ons eeuwige rondje linksom of rechtsom”. De oprit omhoog lopen, een stuk over de weg en dan via Rue Namant langs de koeienstal omhoog en naar het benzinestation van Carine Noël weer omlaag en via de weg weer terug naar huis. Of andersom dus. De wandeling is niet te lang en dat komt goed uit voor onze hond Bardo, die er ook niet jonger op wordt. Hij is inmiddels al veertien en een half jaar. Dankzij zijn medicijnen kan hij aardig lopen. Sinds de dood van zijn dochter en maatje hond Tara kan hij niet meer alleen zijn. Voor hem is deze periode van quarantaine dus iets om blij mee te zijn. Ik werk veel in ons ‘Verloren Bos’ en eigenlijk vindt Bardo, dat we steeds allemaal bij elkaar moeten blijven. Hij gaat daarom vaak dwingend bij de eik staan blaffen. De ene keer geef ik er aan toe en ga met hem mee terug naar huis. Een andere keer geeft hij het op en vertrekt.

Het is of we in verschillende werelden leven. Die van de corona en in die van de prachtige natuur. Op de televisie zien we vreselijke beelden, u allen welbekend. Gelukkig zien we ook heel veel  positieve en creatieve initiatieven. Zo schijnt er inmiddels een groot aantal Voorleesoma’s op YouTube voor te lezen. Ook in België is er zo’n voorleesoma. Ze noemt zichzelf Mamy Marijke.  Mamy is het woord voor oma. U raadt het al: uw in de Waalse Ardennen wonende ex-Vlaardingse heeft met de hulp van haar man en persoonlijke coach Eric een YouTube kanaal gekregen onder de naam MAMY MARIJKE. Ik begon hier aan, omdat ik wel wil helpen, maar geen verpleegster ben en qua leeftijd (67 jaar) tot de risicogroep behoor. Mijn liefde gaat uit naar de kleuters van mijn voorleesklas van de kleuterschool in Bomal, waar ik bij juffrouw Audrey maandelijks kom voorlezen, zingen, bewegen, een beetje toneel spelen, tekenen en knutselen. Dat ligt natuurlijk stil. De school is gesloten. Mijn kleuters zijn Franstalig, maar ze zitten in een immersieklas. Dat wil zeggen dat ze voornamelijk in het Nederlands les krijgen. Om hen te steunen, ben ik dus een voorleesoma of mamy geworden.

Eerst heb ik het kamashibaï (verteltheater)album “Sisi in de Herfst” opgenomen: een tekst van mijn dochter Mara met foto’s van mij. Na enthousiaste reacties van Cora Vlug-Bot en Pauline Coenen, stelde ik hen voor om ook hun boek op video te zetten. Mijn zus Franske bleek al “Struis is Struis” te hebben ingesproken. Dus werd “Muis is Muis” mijn project. Het was zo leuk om zo met ons vieren samen te werken: Cora, Pauline, Eric en ik. Dankzij internet kon Cora mij foto’s van het boek doorsturen en konden we allemaal contact met elkaar hebben. Wat zouden we in deze tijd zonder internet moeten??

Tot slot wil ik U graag vertellen over mijn kleuterschoolvriendin Iñez Schut. Zij is wijkverpleegster. Eigenlijk is ze met pensioen, maar ze wilde graag helpen en pakte haar werk dus weer op. Er waren geen tests en geen goede beschermende maatregelen. Helaas werd ze vrij snel besmet met het coronavirus. Ze ziekte uit en is van plan op deze Paaszondag de draad weer op te pakken. Een ex-Vlaardingse heldin dus. Chapeau!

Ik wens U alle goeds en gezondheid en kracht toe in deze tijd.

Joyeuses Pâques,

Marijke Persijn

Red.: Het verhaal van Muis is Muis, verteld door Marijke Persijn, vind je hier