Lichtpuntjes
- Marijke Persijn
- 22-11-2020
- Nieuws
Toen ik een jonge vrouw was en een yogaopleiding volgde, vroeg ik me vaak af hoe het zou zijn om afgesloten van de wereld te leven. Verschillende mensen laten zich voor drie jaar, drie maanden, drie weken en drie dagen in een grot inmetselen. Ze krijgen eten, maar verder is er die intense stilte en het alleen zijn. Dit jaar kan ik een ietsjepietsje proeven van die isolatie, hoewel deze natuurlijk lang niet zo extreem is. Gelukkig ben ik altijd samen met Eric, Bardo en Boeffie. Ik realiseer me dikwijls dat het heel anders had kunnen zijn als Eric zijn infarct niet zou hebben overleefd. Er is dus veel om dankbaar voor te zijn!
Als ik teveel naar het Nieuws op Nederland 1 en de Vlaamse zender kijk, word ik soms erg somber. Te veel mensen ziek. Te veel mensen overlijden. Te veel onzekerheid qua werk en financiën. Te veel kinderen die niet naar school kunnen. Te veel mensen die vereenzamen. Het is dus zaak om de lichtpuntjes te zien. Om ze ook zelf te creëren en te ontvangen. Elk lichtpuntje is er één! Dat kan gebeuren op wereldniveau. De overwinning van Biden en Harris is dat voor mij. De ontwikkeling van diverse vaccins kan veel goeds voor ons allemaal betekenen (ik weet het: zowel in Nederland als in België is er nogal wat weerstand). Op nationaal niveau. Een zege voor een land in de sport zal heel veel mensen blij maken. Denk bijvoorbeeld aan het voetbal van het Nederlands Elftal en de Rode Duivels. Op lokaal niveau. Daar heb ik even geen voorbeeld van. En in ons eigen leventje.
Wat mij héél blij maakte, was het bezoek van een voorlees-vriendin en haar zoon. Ze kwamen ons hun pup JOY laten zien. U ziet haar op de foto. Elke keer dat je haar roept, zeg je 'vreugde'. Schitterend gevonden! Uiteindelijk viel ze bij de zwemplek in het water. Ze moest snel afgedroogd worden en naar huis. Ik had nog een mandje over en dat kreeg ze mee. Lichtpuntjes dus.
Ook op Camping du Pouhou is een puppie. Ze draagt nu het roze halsbandje dat ik haar gegeven heb. Verbinding. Lichtpuntjes.
Nu het voorlezen stil ligt en de kinderen een extra lange herfstvakantie kregen, ben ik weer video’s voor hen gaan maken in de serie Mamy Marijke. U ziet ze op de foto. Ik had in de klas (begin oktober) het verhaal van Baby Kuiken verteld. Toen we bij de bellen 'Boer, er ligt een kip in het water' zongen, ontstond vanzelf de uitbreiding met de haan, het kuiken en de kikker uit de kamishibaï (Japans Verteltheater). En daarna volgden er nog meer dieren. Ook las ik 'Herfstblaadje' uit het Dikkie Dik boek voor. Het lag dus voor de hand om hier video’s van te maken voor de kinderen uit de twee groepen die ik gehad had en de kinderen die ik nog had zullen voorlezen. Lichtpuntjes.
Andere lichtpuntjes in mijn leven zijn mijn Ayurveda studie, MuseScore (toegepast in 'Boer, er ligt een kip in het water'), foto’s van mijn dieren en de natuur delen met mijn vrienden en kennissen, meedoen aan de Improvisatie Co -Vid, het zingen en spelen van Schubertliederen samen met beroemde zangers en pianisten (dat kan nu ik internet in mijn muziekkamer heb).
Toen ik laatst een cursusavond van 'Verhoog je trilling; niet mee kon doen, omdat ik geen link had gekregen, was ik zó van slag, dat ik mezelf heb toegesproken: je gaat nu maar eens minder je best doen. De wereld vergaat niet als je een les mist. Ook niet als je docente je niet haar excuses aanbiedt. Je bent met pensioen. Je hoeft geen therapeute te worden. Je doet deze dingen, omdat ze je voeden en blij maken. Omdat je er Eric en jezelf mee kan ondersteunen.
Op de één of andere manier werkt dat door. We willen meer onderscheid tussen ons weekend en de rest van de week. Dus hebben we gisteravond een heerlijke maaltijd afgehaald bij hotel-restaurant La Claire Fontaine. Viel wel zwaar, omdat we niet meer gewend zijn aan vette, suikerrijke toetjes. Toch was het genieten! Goed voor de middenstand en voor ons. Lichtpuntjes.
Ik geniet ook van het bramen snoeien iedere morgen. Dan mijmer ik over van alles en nog wat. Onder andere over mijn ouders die van de Spoorsingel naar de Prins Hendriklaan in Vlaardingen verhuisden tijdens mijn eerste levensjaren. Wat een verandering moet dat geweest zijn: van een flat naar een woning met tuin en garage! Ik denk aan Marijke Bozzano en mij. We woonden in onze eerste twee jaren vlak bij elkaar. Ik mijmer over Dick van der Pijl die mijn buurjongetje werd. Over Cora die het vriendinnetje van mijn zusje Franske werd en vlakbij mijn vriendinnetje Iñez woonde. Over de Bethelkerk waar onze buurman dominee was. Over Wilma die, net als ik, op het Jeugdoperettekoor van Jo Mulder had gezeten. Over mijn pianolessen Klavarskribo van meneer Korpershoek, waar ik nog steeds zóveel plezier van heb. Over Ria Korpershoek die dé vriendin van Jo Mulder was toen ik haar op hoge leeftijd weer ontmoette en die haar pianiste was.
Hoewel ik vroeger nogal anti computer was, is die pc nu een ware zegen. Kontakt met onze kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden. Online cursussen en Webinars (Jamulus aanstaande vrijdag). Ook was ik nogal anti televisie. Nu genieten we van Kerstfilms, The Crown, The Story of Diana, Nederland in Beweging, Masterclasses enz.
Dit jaar geen Kerstmis met onze kinderen en kleinkinderen. We blijven echter de lichtpuntjes scheppen en dankbaar verwelkomen. Ik wens U allemaal ook heel veel lichtpuntjes in Uw leven toe.
A la prochaine, Marijke Persijn
