Kalo Pascha!
- Wilma Hollander
- 21-04-2019
- Nieuws
Vanuit mijn Griekse dorpje wens ik u vandaag een Vrolijk Pasen, al moeten wijzelf daar nog een weekje op wachten. Bij ons is het pas volgende week zover. De Grieks-orthodoxe kalender loopt wat het paasfeest betreft net even iets anders dan de Gregoriaanse kalender, waardoor Pasen in Griekenland op andere data kan vallen dan in de rest van Europa. Dit jaar vieren we het dus een week later dan jullie, maar wel veel uitbundiger. Het paasfeest hier is namelijk een mix tussen ‘onze’ Kerst, oudejaarsavond en Pasen, met als gevolg dat iedereen al weken van tevoren ermee bezig is. Er wordt door velen de volle veertig dagen voorafgaande aan de Pasen gevast, de kerkklokken maken overuren vanwege alle extra diensten, en de barbecues vliegen de winkels uit. Na de strenge vastentijd en de kerkdienst die om twaalf uur ’s nachts ‘Het Licht’ (de Wederopstanding van Christus) met kaarsen, vuurwerk en rotjes de wereld in stuurt, wordt eerste paasdag van oudsher in familiekring gevierd met het ‘offeren’ van een paaslam of -geit, draaiend aan het spit op de barbecue. Een gezellig groot buitenfeest is het, dat de hele dag duurt. De vrouwen zijn druk met eten bereiden, de mannen druk met de barbecue brandende houden, en de hele dag door wordt er gegeten, gedanst, gezongen en gedronken, vooral wijn en tsipouro. Op het platteland, waar veel gejaagd wordt, hoor je aan het eind van de paasmiddag regelmatig vreugdeschoten – waarbij niet zelden iets geraakt wordt wat niet de bedoeling was, maar oké, ook dat hoort erbij.
Zo’n hele dag met zo’n draaiend lam op de achtergrond is niet echt ‘ons ding’, dus meestal houden wij ons een beetje gedeisd. Als we zin hebben, laten we ons op zaterdagavond – met een kaars om aan te steken in de hand – tegen twaalf uur ‘s nachts even op het kerkplein zien vanwege het dorpsgevoel, maar daar houdt het voor ons meestal wel mee op. Van barbecueën zijn we geen van beiden een liefhebber, vooral niet met hele beesten erboven. Voor wie echter zo’n Grieks paasfeest nog nooit heeft meegemaakt, is het zeker een hele belevenis – tenzij je overtuigd vegetariër bent, dan kun je toch beter een andere bestemming uitkiezen om Pasen te vieren. Toch heb ik dit jaar op uw paaszondag ook een klein beetje feest, want ik ben op deze heuglijke dag jarig. Een groot feest wordt het hier helaas niet. Midden in de vastentijd een feestje bouwen heeft weinig zin vanwege alles wat niet gegeten mag worden, en feesten aan de vooravond van de Grote Lijdensweek is ook niet echt iets wat je doet. Komt nog bij dat 21 april geen fijne dag is in de Griekse geschiedenis. Dit was namelijk de dag waarop in 1967 de militaire staatsgreep plaatsvond. Een dag die een zwarte periode inluidde in de toch al niet zo roze gekleurde geschiedenis van dit land. Kortom, het verjaardagsgevoel moet voornamelijk van binnenuit komen vandaag, maar daar heb ik niet zoveel moeite mee. Ik ben altijd ieder jaar weer blij dat ik er een jaartje bij heb gekregen. Ik ken zovelen in mijn omgeving die dat niet hebben mogen beleven, en ik weet zeker dat zij de dagelijkse ergernisjes van het ouder worden heel graag hadden ingeruild voor alweer een jaartje erbij.
We gaan er daarom gewoon met zijn tweetjes een gezellige dag van maken, en zeker met een tsipourootje proosten op mijn nieuwe levensjaar, dat alweer goed begint met het verschijnen van een nieuwe dubbelroman, Verliefd in Griekenland geheten. Het is een heruitgave van twee eerder verschenen romans, Harteloos en Verscheurd Verlangen, die al enige tijd niet meer in druk verkrijgbaar waren. Eind april is hij te koop, en je kunt hem nu al reserveren via deze link . Verder in het jaar, eind september om precies te zijn, verschijnt het derde en laatste deel van de Rozen van Beekbrugge-trilogie. Ik heb het manuscript afgelopen week ingeleverd, en momenteel een beetje last van het ‘lege nest’-syndroom. Na bijna twee jaar vrijwel dagelijks met ‘mijn meiden’ geleefd te hebben, valt het niet mee om ze nu los te laten. Ik loop nog een klein beetje doelloos te wezen, maar in een omgeving als Pilion is dat helemaal niet verkeerd. We gaan de zomer tegemoet, met alle leuke avonturen die dat met zich meebrengt. Zoals het er nu uitziet, ga ik eindelijk weer eens tijd hebben om daar zonder Emma, Lotte en Suzan honderd procent van te genieten. Daar kijk ik best wel naar uit, al heb ik met heel veel liefde hun avonturen voor mijn lezers opgeschreven. Voorlopig echter maak ik even pas op de plaats en ga ik lekker genieten van mijn lege nest, al weet ik nu al – mijzelf kennende – dat het vast niet lang leeg zal blijven. Maar dat leest u dan wel weer in een van mijn volgende columns... ;-)
KALO PASCHA – PRETTIGE PAASDAGEN!
Yiasou uit Pilion,
Wilma Hollander
