Categorieën

Service

Ingezonden: Hoe ga ik met COVID-19 om?

Ingezonden: Hoe ga ik met COVID-19 om?
Nieuws

Ingezonden: Hoe ga ik met COVID-19 om?

  • Redactie
  • 26-10-2020
  • Nieuws
Ingezonden: Hoe ga ik met COVID-19 om?
Het begin van het 'drama' COVID-19 sloeg in als een bom in maart. Ons hele leven stond op zijn kop, we mochten niet meer werken, alles was onzeker. Ik heb twee werkgevers, bij de één kwam er dubbel zoveel werkdruk, waar het bij de ander compleet wegviel! Weer een balans zoeken, samen en alleen. Jeetje het is nog best lastig om hier een balans in te vinden. De ene dag ben ik zwaar optimistisch en doe ik er van alles aan om het bij die ene
werkgever op orde en alles corona-proof te krijgen. De ene dag gaat dit makkelijker dan de andere dag. Slecht slapen, erg moe zijn, het hoort er allemaal bij. Je niet in je 'hum' voelen, kunnen huilen op elk moment van de dag. Die COVID19 gooit veel roet in het spreekwoordelijke eten. Steeds mijn plan van aanpak veranderen, na een poos krijg ik het gevoel dat het weinig uitmaakt. Maar ik blijf het proberen, kijken wat werkt, wat werkt juist niet! Ook belangrijk om te weten. Maar vooral samen kijken naar de mogelijkheden binnen het bedrijf!

Bij mijn ander werkgever, werk ik in de thuiszorg. Ik kan je vertellen dat het hier niet gezelliger is geworden, veel spanningen bij de mensen thuis. Ja dat krijg ik ook mee als zorgmedewerker. Mijn cliënten willen zich gehoord voelen, en daar doe ik mijn best voor, naast mijn 'normale' werk. Is dit zwaar? Jazeker is dit zwaar, geestelijk en lichamelijk. Het begint zijn tol te eisen, mijn lijf protesteert. Pijntjes hier en daar, somber voelen. Maar ja, dat laat je niet
merken bij je cliënten. Je zet je beste beentje voor en probeert er wat van te maken. Helaas door alle onzekerheden vanuit de overheid en het RIVM, komt er ook niet echt één lijn om mee te werken. Dit geeft alleen maar meer spanningen. De onduidelijkheid is Killing!

Veel zieke collega’s, dus meer werkdruk! Twee werkgevers combineren is dan erg lastig. Ik wil niemand tekort schieten maar onder aan de streep schiet ik alleen mijzelf te kort! Hoe ga ik daar mee om? Ik heb mezelf nu voorgenomen om mijn rust te pakken waar mogelijk. Zo neem ik om de 4-5 weken een week vrij in de zorg (als dit mogelijk is). Zo kan ik mijn focus ook bij mijn gezin houden, ook daar voel je de spanning van onzekerheid en puberaal gedrag.

Naast mijn werk heb ik ook nog een huishouden met twee pubers en een partner. De kinderen gaan u gelukkig naar school. Eén zit in het laatste jaar van de basisschool, dus veel toetsen en veel stof te verwerken. De oudste zit op het MBO-2, waar hij dankzij COVID19 nu maar drie3 halve dagen les krijgt. Dat is niet makkelijk als je  een 'stempel' hebt, en er al extra hard voor moet werken om alle stof tot je te nemen. Als moeder maak je je daar toch zorgen om.

Mijn partner heeft het mega-mega druk, leveren veel spullen aan de farmaceutische industrie. Dus hoge werkdruk, je ziet het al aan komen, ook dat brengt de nodige spanningen met zich mee. Wij als gezin zijn hier vast niet de enige in, maar graag schrijf ik het van mij af. Gewoon om te laten weten dat we allemaal zo ons eigen bordje met 'problemen' hebben/ krijgen door die COVID-19.

Hoe draag ik mijn steentje bij? Ik draag overal waar het moet mijn mondkapje, was mijn handen ontelbaar keer per dag! Ik ontsmet mijn winkelwagentje gewoon zelf nog een keer, en mijn handen ook weer na het ontsmetten van het karretje. Alles om die COVID-19 te bestrijden, ik zet mij in op de beste manier mogelijk volgens RIVM regels. Wie doet er met mij mee?!!?

Een bezorgde werknemer/moeder/inwoner van Vlaardingen