Huisdieren!
- Cora Vlug
- 09-01-2022
- Nieuws
Ik las verleden week op Vlaardingen24 dat de hondenbelasting per januari is afgeschaft. De discussie van hondenpoep opruimen en “ik betaal toch hondenbelasting” is hiermee ten einde. Maar het poepprobleem blijft natuurlijk. De ene baas ruimt keurig op en de andere baas zal het een zorg zijn en loopt gewoon door, nadat z’n trouwe viervoeter een hoop heeft gedraaid. Wat dat betreft zijn de Amerikanen in mijn omgeving netjes opgevoed. In de 22 jaar dat we hier wonen heb ik nog nooit in de hondenpoep getrapt, om de eenvoudige rede dat er niets op straat ligt. Ook niet op gazons of grasstroken. Na 22 jaar kijk ik nog steeds geconcentreerd naar de grond wanneer ik over een grasstrook of iets dergelijks loop. Het zit erin gebakken, denk ik, maar nog nooit een drolletje tegengekomen. Poep ruimen van je hond is dus een goede gewoonte in ons gedeelte van de USA, maar verder hebben de Amerikanen vaak hele vreemde ideeën over en met hun huisdieren.
We arriveerden in 2000 in dit land met 2 honden en 1 kat. Op zich een hele heisa om die beesten de oversteek te laten maken en dan heb ik het nog niet eens over de kosten. Maar ja, ik laat m’n beesten niet achter in Nederland natuurlijk. Als we gaan….gaat de hele familie.
Wanneer je ze een aantal jaren later verliest, gewoon door ouderdom dan is het toch wel stil in huis en zoek je het internet af naar een hond die een thuis zoekt. Ik had eerder het verhaal gehoord van een man op een boerderij van honderden acres. Hij werkte dagelijks op z’n land en zijn trouwe Golden Retriever was altijd bij hem en had een perfect leven met de baas. De hond werd oud en stierf. De boer wilde wel weer graag gezelschap van een hond tijdens het werken op het land, dus ging hij een Golden Retriever adopteren. Om een lang verhaal kort te maken. Hij kon geen Golden Retriever adopteren omdat er geen hek om z’n ‘tuin’ was. De hond zou weleens weg kunnen lopen en met al de gevaren in de boze buitenwereld is dat niet goed voor de hond. Bureaucratie ten top. Eerlijk gezegd ongelofelijk. Een hond had een perfect leven kunnen hebben bij die boer.
Ik vond een alleraardigst puppy op internet. Een 5 pagina’s lang formulier ingevuld en dan maar wachten. Vijf weken later kreeg ik een email “can’t adopt a dog because you don’t have a fenced back yard” That’s IT??!! Kijken jullie niet naar individuele omstandigheden? Ik ben thuis en ik wandel uren met de hond, elke dag. Dus als ik m’n hond de hele dag in een hok thuis laat zitten omdat ik moet werken, maar ik heb wel een hekje om m’n tuin….dan krijg ik een hond?? Onbegrijpelijk!! Zo komen ze nooit van die oneindige lange lijst van honden die een goed thuis zoeken af. Ik heb nog geprotesteerd en geprobeerd, maar regels zijn regels en daar wordt niet vanaf geweken. Gelukkig vond ik later een adoptie organisatie die het niet zo heel nauw nam en werd onze Douwe na een autorit via 3 vrijwilligers, en 3 dagen, bij ons thuis afgeleverd. Dat is alweer 18 jaar geleden. We hebben een prima leven gehad samen. Vele lange wandelingen, geen hek om de tuin en ze is nooit weggelopen.
Léon wilde eigenlijk geen kat meer. Op een dag moesten we even langs de dierenwinkel voor wat botjes voor Douwe. Er was een kat adoptiedag. Even kijken…….We zien allebei tegelijk een prachtige kat en besluiten “oké vooruit dan maar”. M’n nekharen gaan al een beetje overeind staan als ik met overbezorgde dierenmensen te doen heb. Ik houd van m’n beesten en eenmaal in mijn huis gaan ze niet meer weg en ben ik er goed voor, maar een beest is een beest en geen baby. Ik kan daar dus echt niet tegen. We raken aan de praat met zo’n adoptie dame. Allemaal helemaal fantastisch en “bless our hearts” dat we een katje willen adopteren. Weer formulieren invullen en de creditcard erbij. Alles was bijna rond…totdat ik het woord “catdoor” laat vallen. Einde verhaal, einde adoptie, arme kat. Nee, nee de katten mogen absoluut niet buiten spelen. Katten moeten te allen tijde binnenblijven. Buiten kan hen van alles overkomen. Weet ik wel hoe gevaarlijk het is buiten?? Niet alleen auto’s maar ook ziektes, enge beesten, schuurtjes, boze buren en weet ik niet wat allemaal. En als ik het vervelend vind dat zo’n binnenkat mijn meubelen vernielt met z’n nagels, dan halen we gratis de nagels eruit!!!!! Declawen noemen ze dat. Ik begrijp werkelijk niet dat deze dierenmishandeling is toegestaan in dit land. Bij een dierenarts, onder verdoving worden de nagels uit de voorpoten getrokken. Zodanig dat ze niet meer terug groeien. Niet alleen de pijn die de beesten moeten hebben bij de genezing van deze barbaarse operatie, maar het feit dat ze gewoon simpelweg invalide zijn voor de rest van hun leven, maakt me ontzettend boos. Ik wist niet wat ik hoorde. Dat noemt zich dierenvrienden. Dus geen kat, jammer voor de kat. Het probleem dat we geen kat hadden heeft niet veel later onze zoon opgelost. Hij ging verhuizen en zijn 2 katten moesten even bij ons blijven voor een dag of twee. Dat is nu 12 jaar geleden en hij heeft ze nog steeds niet opgehaald. Ze hebben al hun nagels, gebruiken het kattenluik en doen wat katten doen.
Hondenparken schieten hier als paddenstoelen de grond uit. Meestal een voetbalveld groot stuk gras met hier en daar een boompje en een bankje voor de baas en…………een hek eromheen natuurlijk. Voordat je zo’n hondenpark in mag met je hond moet je eerst aan kunnen aantonen dat je een gehoorzaamheids- cursus hebt gevolgd met je hond. Bewijs van alle inentingen. Bewijs van goed gedrag en natuurlijk de nodige dollars per jaar. Een aansprakelijkheidscontract moet getekend worden. Bij sommige parken is er een gedeelte voor grote en een ander gedeelte voor kleine hondjes. Het zal best leuk zijn voor veel honden en bazen, maar met al deze voorwaarden en regels hoeft het al niet meer voor mij. De dagelijkse stevige wandeling die ik maakte met m’n hond Douwe is niet alleen voor de hond. Ik genoot er net zoveel van als Douwe. En kreeg ook m’n beweging. Ik heb een hekel aan sporten en fitnessen, dus ik ga lekker lopen met de hond. Douwe is een aantal jaren geleden van ouderdom overleden. Wandelen in je uppie is lang zo leuk niet en dat versloft daarom nogal. Ik was pas voor een de jaarlijkse controle bij de huisarts. Hij vroeg of ik sport of iets, want m’n bloeddruk was aan de lage kant. Misschien toch maar weer een hond adopteren?
Ik wil niet op een bankje in een hondenpark naar m’n hond gaan zitten kijken hoe hij in de problemen komt. Douwe maakte vreemde geluiden als ze speelde en dat werd nogal eens betiteld met “agressive”, dus zouden we binnen de kortste keren problemen krijgen met de “mama’s en papa’s”. No thanks. We namen liever dagelijks een risico voor een boete van $ 350. Honden mogen niet los in de Staat Pennsylvania. Nergens, alleen in je eigen tuin…….met een hekje er omheen. Dat is dus mijn grootste obstakel om weer een hond te nemen. De boete is opgelopen tot $700 en/of een maand in de gevangenis, de baas dan hè, niet de hond.
Het blijft een raar volk hoor, die Amerikanen. Zeker als het om hun honden gaat. Hondenhotels, spa’s, designer kleertjes, Halloween optochten, verjaardagsfeestjes, zegeningen in de kerk, vegetarische koekjes, rijen vol hondenvoer in de supermarkt en ga zo maar door. Miljardenbusiness. Zelf verdien ik ook een ietsepietsie klein percentage van die miljarden, door onze trouwe viervoeters te vereeuwigen in een mooi pastel portret: www.cora-art.com
Ondertussen liggen de katten heerlijk opgerold op de bank, na een ochtendwandelingetje rondom het huis. Ze miauwen en krijgen te eten, een aai over hun bolletje op z’n tijd en een warme slaapplaats. Ze scherpen hun nagels aan de bomen buiten en ze zorgen dat de muizen gaan verhuizen naar de buren.
Ik hoop dat al de duizenden en duizenden honden die wachten op een baas gauw een goed thuis zullen krijgen. Vooruit dan maar, als ze als baby’s behandeld worden, de bazin mama heet en een jas aan als het koud wordt buiten. Beter dan een hokje in het asiel. Het is een “never ending story” helaas. Voor elke hond die een thuis vindt zitten er weer 10 andere te wachten in een hok met een hekje eromheen.
Cora Vlug
