Half Miljoen (ingezonden)
- Ben van der Linden
- 29-10-2017
- Nieuws
Op dinsdagavond 18 juli werden de Vlaardingse Beiaardweken/Beiaarddag letterlijk uitgeluid. De Beiaarddag en Beiaardweken vertrekken namelijk uit Vlaardingen omdat de ondergrens bereikt was aan ondersteuning en betrokkenheid van de Gemeente.
Vanaf 2004 organiseerde ik een keur aan culturele activiteiten om Vlaardingen op de kaart te zetten:
- Willem Beukelszoondag, zaterdag 23 oktober 2004
- DVD “Beelden van een straat”
- De Vlaardingse Orgelestafette, zaterdag 11 maart 2006
- CD “Orgels in Vlaardingen”, 2007
- Festival “De Laatste Ronde”, 2008
- Dubbel-DVD “Op en Top Vlaardingen”
- De Vlaardingse Beiaardweken, 2009 t/m 2015
- CD “Vlaardingen Klassiek”, oktober 2010
- Project Beiaard-oefenklavier, 2012-2013
- Project Rabo-klokkenspel, 2012-2013
- De Vlaardingse Beiaarddag, 2016 en 2017
Daarbij wist ik in totaal meer dan € 540.000,- binnen te halen voor de stad; de cijfers werden met regelmaat aan het Stadhuis verstrekt. Terwijl zwaar betaalde adviesbureaus daar een welkome gast zijn was ik dertien jaar lang onbezoldigd stadspromotie aan het plegen waarbij ik mijn gehele netwerk (zie www.bigbenrecords.com) inzette om de hoogste kwaliteit te bereiken. Zo kwamen er voor een vriendenprijs coryfeeën naar Vlaardingen die nooit eerder van het vissersplaatsje hadden gehoord. Ondanks dit alles hebben wethouders vier jaar lang geen tijd voor een onderhoud, is een groet op straat niet vanzelfsprekend en vindt men het niet nodig om een eventueel verschil van inzicht met elkaar te bespreken.
Vorig jaar kwam de eervolle invitatie om op een Unesco-Erfgoeddag in de Brusselse Senaat te komen spreken over de Vlaardingse beiaardprojecten, als toonbeeld van cultureel ondernemerschap. Een uitnodiging die afgezegd moest worden omdat het onduidelijk was of onze jaargang van 2016 nog kon plaatsvinden. Vlaardingen als voorbeeld in het Europese Brussel, hoeveel kansen wil men nog hebben? Een misser van jewelste, met dank aan een falende en ongeïnteresseerde stad. Die afzegging was het directe gevolg van de beschamende puinhoop rond de Vlaardingse Cultuur Stichting (verkeerde woordsplitsing) waarin de Gemeente te laat ingreep. Een organisatie(?) die in 2016 niet het fatsoen had om correspondentie te beantwoorden, terwijl via derden vernomen moest worden dat “die Beiaardweken voor hen helemaal niet hoefden”. Om in 2017 vervolgens afgescheept te worden met een fooi voor de Beiaarddag, zo’n 43% van het oorspronkelijke, benodigde bedrag. Dit op basis van een gehanteerd bedrag per bezoeker, daarmee voorbijgaand aan het feit dat:
a) het juist door de Gemeentelijke bezuinigingen was dat wij werden gedwongen ons vierdaagse festival terug te brengen tot één dag, waarmee het bezoekersaantal uiteraard terugliep van 2.000 naar 450; de rekenmethode was derhalve volstrekt oneerlijk. En dan nog is dit aantal bezoekers ongeëvenaard;
b) volledig over het hoofd wordt gezien hoezeer al deze projecten een bijdrage hebben geleverd aan City Marketing;
c) ons festival een internationale status heeft verworven, waaraan andere bedragen zijn verbonden dan bij het contracteren van een beginnend popbandje. De begroting van Feijenoord ziet er nu eenmaal anders uit dan die van Zwaluwen.
In reactie op mijn bezwaarschrift schrijft de wethouder dat ik “geen gebruik heb gemaakt van de bezwaarmogelijkheid”, een Kafkaïaanse en onjuiste respons op datzelfde schriftelijk ingediende bezwaar. Op mijn puntsgewijs vermelde argumenten werd in het geheel niet ingegaan. Deze destructieve houding heeft ook gevolgen voor de bereidwilligheid van de andere sponsoren. Die krijgen daarmee de indruk dat het festival niet breed gedragen meer zou worden. De negatieve effecten daarvan werden dan ook direct voelbaar, niet in het minst bij het altijd zo trouwe Fonds Schiedam Vlaardingen e.o.
Hier is sprake van een moedwillige poging om alles wat maar enigszins naar kwaliteit riekt kapot te maken, vanuit de gedachte dat de Vlaardinger alleen zijn biertje wil en verder niks. Wat een minachting voor de gemiddelde burger. Een leefbare stad bedient al zijn inwoners, met een divers aanbod voor alle smaken en leeftijden, en dus ook op cultureel gebied. Daarbij moeten wel kwaliteitscriteria gehanteerd worden en daar krijgt men het plotseling moeilijk. Want in Vlaardingen worden de weinige professionals stelselmatig vervangen door vrijwilligers. Een college hoeft niet overal verstand van te hebben mits men zoveel wijsheid zou hebben om de in de stad aanwezige expertise in te winnen bij echte vakmensen en daarmee het tenenkrommende amateurisme in de cultuursector terug zou dringen.
Er is de laatste jaren op het Stadhuis dermate weinig cultureel besef dat ze de artistieke armoe en onthutsende leegte zelf niet eens waarnemen, met als topper een ambtenaar die zegt niet in te zien wat de meerwaarde is als wereldster Janine Jansen heeft toegezegd een werk van een Vlaardingse componist bij te dragen aan de CD “Vlaardingen Klassiek”. Een CD waaraan de Gemeente trouwens geen stuiver heeft hoeven te betalen maar waaraan niet één wethouder of stadhuismedewerker ooit een woord heeft willen wijden. Het zou goed zijn als sommige Stadsbestuurders eens een kleine cursus Communicatie volgden.
Acht seizoenen lang hebben de Beiaardweken gefloreerd tussen twee dode plekken, een prestatie op zich. Slechts één keer is het Stadhuis ons ter wille geweest voor een filmvertoning, verder was het een hermetisch gesloten vesting, met de rug naar de buitenwereld. Een Aziatische delegatie werd tegen haar zin afgevoerd naar een obligaat diner terwijl zij liever bij de klokken waren gebleven.
Hoeveel ambtenaren zouden na negen jaar internationale erkenning van de Vlaardingse Beiaardweken weten wat er zich voor de werkdeur afspeelde en waar het festival over ging? Aangezien al onze projecten zijn gebaseerd op artistieke kwaliteit, sociale cohesie, harmonie en menselijke warmte zien wij geen perspectief meer in deze woestenij. Voor de toekomst gaan wij zien of we ons publiek op een andere wijze kunnen bedienen, zonodig met bussen vanuit Vlaardingen. Wij doen dit met enige weemoed omdat de Vlaardingse Markt een unieke locatie is, gezegend met een fantastisch stel bewoners. Maar diezelfde Markt is tegelijkertijd om meerdere redenen een probleemplek binnen het plaatselijke culturele leven. Vlaardingen zou er goed aan doen zich te ontworstelen aan de greep van een sektarisch clubje dat niet nagelaten heeft om ons al die jaren dwars te zitten waar dat maar kon, en waarvoor sommige stadhuismedewerkers het kennelijk in de broek doen.
Bovenal onverteerbaar omdat men duidelijk geen boodschap heeft aan Verbinding. De mooie leus “Vele Vlaardingers, één huis” is helaas zelfs binnen autochtone kringen niet levensvatbaar gebleken in deze stad. Sommige mensen hebben blijkbaar altijd een vermeende Vijand nodig. Tot slot mogen mijn vroegere voorstellen niet onvermeld blijven waarop na veel voorbereidend werk nooit meer iets van de Gemeente werd vernomen:
2005 Restauratie complex De Hollandiaan, met permanente landijsbaan en theeschenkerij. Met uitwerking van Paul Peeters van het prijswinnende Architectenbureau Treurniet.
2005 Plan voor realisering muziekpodium in de Grote Kerk. Door systematische obstructie werkzaamheden gestaakt.
2006 Herplaatsing Spreidpaal van het Van Schravendijkplein op het Veerplein.
2012 Voorstel openbaar Jeu-de-Boulesveldje bij de Touwbaan, voor het huidige Coisas & Loisas.
Ja, Vlaardingen bruiszzzzzzzzt
Ben van der Linden
Stichting Big Ben
