Eindelijk zomer

VLAARDINGEN/PILION - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Marijke Persijn (België), Cora Vlug (Verenigde Staten), Dick van der Pijl (Frankrijk) en vandaag Wilma Hollander (Griekenland).

Het begint in Pilion zowaar op zomer te lijken! De temperaturen lopen gestadig op naar wat normaal is voor mei, en daar hebben we best lang op moeten wachten. Vooral ’s avonds koelde het sterk af en moesten we toch nog steeds een paar stukken hout in de kachel gooien om het een beetje behaaglijk te hebben. Ik kan me niet herinneren dat we ooit eerder tot zo ver in mei nog zo vaak de kachel hebben laten branden, maar als het goed is hebben we het stookseizoen nu echt achter ons en kunnen de zomerkleren definitief tevoorschijn worden gehaald.

Zo’n wisseling van kastinhoud levert mij altijd wel een aantal extra winkelbezoekjes aan Volos op, want kwaliteitskleding die jaren meegaat is niet aan mij besteed. Ik werk vanuit huis, en dat betekent toch een iets andere garderobe dan wanneer je iedere dag netjes op kantoor moet verschijnen. Mijn T-shirtjes, zomerslobberbroeken en Indiakatoen-jurkjes uit de Chinese winkeltjes voldoen prima aan wat ik in de zomer nodig heb. Nadeel – of voordeel, net hoe je het bekijkt – is dat dergelijke kleding zelden langer meegaat dan één seizoen, waardoor die jaarlijkse kleding-kooptripjes absoluut noodzakelijk zijn. Vind ik. Manlief uiteraard niet, maar, nou ja... de meeste mannen denken nu eenmaal anders over dat soort dingen.

Dit jaar heb ik echter wat meer problemen om mijn kastinhoud aan te vullen. Ik ben immers het grootste deel van de maand juli niet hier, maar in Guernsey en Nederland. Mijn normale luchtige zomerkleding die uitstekend geschikt is voor een hete Griekse zomer, is dat wat minder voor een wandelvakantie op een winderig Kanaaleiland en een verblijf in Nederland. Ik heb eigenlijk ‘tussenseizoenkleding’ nodig, maar dat valt hier nauwelijks te krijgen, heb ik ontdekt. Mijn eerste kledingkooptochtjes heb ik al gemaakt, helaas met bar weinig resultaat, dus ik vrees dat er nog aardig wat winkelen aan te pas moet komen voor ik heb gevonden wat ik zoek.

Wat ik al wel gevonden heb, is een heuse koffer! Ook dat was hard nodig. Ik heb namelijk altijd gereisd met zo’n 10 kilo handbagagekoffer en een rugzak, gewoon omdat dat het makkelijkste is als je in je uppie reist. Ik heb wat gezucht en gesteund bij het inpakken, want probeer daar maar eens voor drie weken Nederland alles in te stouwen, inclusief föhn, toilettas en minimaal twee paar schoenen! Het is me altijd redelijk gelukt, maar om nu te zeggen dat het ideaal was... nee, niet echt. Je wilt niet weten wat zo’n rugzak met bijna negen kilo erin doet voor je nek en schouders als je op één dag in je eentje met het openbaar vervoer van Kato Gatzea naar Vlaardingen, Enschede of Ter Apel reist!

Mijn hoofd denkt nog steeds dat ik twintig ben, maar mijn lijf zegt tegenwoordig wat anders, dus heb ik toch maar besloten om dit jaar met een wat grotere koffer te reizen. Het is er zo eentje geworden met vier wieltjes, die als het goed is soepeltjes naast je meerijdt. Tenzij je over een zandpad naar de bushalte moet lopen, maar ook dat ga ik dus niet meer doen. Ik laat me heerlijk luxe met de luchthaventaxi naar Thessaloniki brengen, en ik weet zeker dat Dimitris die koffer voor mij in en uit de auto zal tillen, in tegenstelling tot de buschauffeur van de KTEL intercity, die mij dat altijd zelf liet doen.

Ik vind het superleuk om na de coronajaren eindelijk weer op reis te kunnen. En nog leuker dat ik als schrijfster behalve voor het World of Romance-event van 1 juli in Amsterdam ook ben uitgenodigd door Bibliotheek De Plataan om op donderdag 14 juli een Griekse ‘pareia-avond’ in Vlaardingen te verzorgen. Dat houdt in dat ik niet alleen kom praten over mijn boeken en mijn schrijversleven, maar ook heel veel ga vertellen – en laten zien! - over wat ‘mijn’ schiereiland Pilion zo leuk maakt. En wie weet, misschien kan ik u wel zo enthousiast maken, dat u ter plekke besluit om er uw volgende vakantiebestemming van te maken. Er blijft natuurlijk ook genoeg tijd over om vragen te stellen en/of een kletspraatje te maken, dus lijkt het u wat om een avondje in mijn ‘pareia’ (=gezelschap) te vertoeven, noteer die datum van 14 juli dan alvast in uw agenda en houd de berichten hier op Vlaardingen24 en natuurlijk die van Bibliotheek De Plataan in de gaten voor verdere details. Ik verheug me nu al op uw komst!

Maar zover is het dus nog lang niet, we hebben nog een flink aantal weken te gaan voordat ik in het vliegtuig stap. Gezellige weken gaan het worden, want komende dinsdag al arriveert mijn vriendin uit Amsterdam, een week later gevolgd door onze vrienden uit Twente. En gezien het tempo waarop iedereen weer enthousiast in het vliegtuig stapt, voorzie ik de komende tijd nog veel meer spontane weerziens met vrienden en bekenden. Ik heb er zin in na de ‘vriendenloze’ corona-jaren, zeker na de kwakkelwinter die ik achter de rug heb. Voordeel daarvan is wel dat ik voor het eerst in jaren geen boek aan het schrijven ben, en dat geeft onwijs veel ruimte om er met mijn vrienden en vriendinnen een heerlijke zomer van te maken. Ik heb zowaar tijd om aan het strand te liggen, een drankje te drinken aan de boulevard, en dankzij mijn schattige autootje uitstapjes te maken wanneer ik er maar zin in heb.

Uitstapjes die voorlopig echter eerst nog wel even Volos als bestemming zullen hebben nu ik weet dat ik straks op reis zo’n heerlijk grote koffer mee ga nemen. Daar passen immers een héleboel nieuwe kleren in ;-)

Yiasou uit Pilion!

Wilma Hollander