Een stille Moederdag
- Marijke Persijn
- 10-05-2020
- Nieuws
Wat een rust op deze Moederdag 2020 aan de oever van de Ourthe. Eric is zijn bed weer ingekropen na een vreselijk onrustige nacht, waarin Bardo ons elke keer opnieuw wakker blafte. Had hij buikpijn? Hij is tegenwoordig onze wekker die om 7 uur ’s morgens afgaat. Vanochtend was het een gans die me wakker gakte. Met een hels kabaal!
Eric bleek al op te zijn. Hij stond in de keuken en maakte een Moederdag-ontbijt voor ons klaar: warme croissants en vers geperst sinaasappelsap. Wat een lot uit de loterij is deze man! Kaarsjes erbij aangestoken. Na het eten stortte hij echter in en ging weer naar boven om bij te slapen.
Ik heb een tijdje zitten lezen in mijn E-book. Wat een goede tip van Wilma Hollander om de gratis E-books van de Thuisbieb te gaan lezen. Ik begon natuurlijk met haar dubbelroman Griekse Zomers. Heerlijk om te lezen. Spanning en romantiek. En ook heel veel herkenning als ze over Athene schrijft. Onze dochter Mara woonde daar 7 lange jaren en zo kwam het dat Eric en ik daar regelmatig waren. Ze ving er alle lieve en zielige katten op, zodat het huisje en haar tuin vol ‘poezigs’ gevuld waren.
Mijn arme dochter en haar partner zijn in deze Corona-periode zonder werk komen te zitten. Ze hadden zóveel liefde, tijd en geld in het restaurant gestoken, maar het is failliet gegaan. Helaas zal dat voor zoveel andere mensen ook gelden.
Het is mijn eerste Moederdag dat ik zelf geen moeder meer heb. Dat voelt raar en verdrietig. Ik ben nu de oudste in onze familielijn. Mara is zelf moeder en viert dat met haar 2 ‘mannen’: zoon Leon en haar partner. Voor heel veel mensen zal het een eenzame Moederdag zijn. Geen bezoek. Misschien wel bloemen. Dat hoop ik. Bloemen maken mensen gelukkig. Vrouwen houden over het algemeen heel erg van deze geurige en fleurige wondertjes.
Gelukkig houden Eric en ik van het afgezonderde leven in de natuur van de Waalse Ardennen. Het “Confinement” betekende een nog grotere afzondering. Op zich hadden we daar geen moeite mee. De heerlijke stilte. Tijd om je hoofd leeg te maken. Urenlang werken op ons eigen terrein. Met Eric video’s leren maken. Filmpjes opnemen en op mijn YouTube-kanaal Mamy Marijke plaatsen. Liederen zingen bij de door Eric gedownloade begeleidingen van Free Pianist. Het boek “Plus de place!” van auteur Loïc Gaume in het Nederlands vertalen in overleg met de schrijver en met hulp van Eric en mijn voorleesvriendin Marie-Rose en er een video van maken. Er staan er inmiddels 15 op YouTube. Een groot aantal er van is gedeeld op de website van de kleuterschool in Bomal, waar ik mijn voorleesklas heb. Sommige video’s heb ik moeten inkorten, omdat men in België de ritmetaal niet kent. En juist die ritmetaal bleek mijn kleinzoon Leonidas super te vinden.
Zo leuk om te zien dat ex-Vlaardinger Ren de Waal reclame voor mijn “Geen plaats meer!” en mijn Mamy Marijke kanaal heeft gemaakt in zijn digitale Waals Weekblad. Hij noemde het bij de thuistips en besteedde er een leuk artikeltje aan.
Ren noemde tevens de website van ex-Vlaardinger Peter Domenie en het is werkelijk de moeite waard om daar eens een kijkje te nemen. Peter woont op een prachtig bosterrein enkele kilometers bij ons vandaan. Veel verschillende dieren struinen daar ’s nachts rond en hij maakt opnames met een infrarood camera. Hij voorziet de filmpjes van tekst en muziek. Een genot om naar te kijken op www.deverborgenwereld.be
Gelukkig kregen we rond Bevrijdingsdag ook in België wat meer bewegingsvrijheid: we mogen weer stukjes met de auto rijden om ergens te gaan wandelen. Daar ben ik echt heel gelukkig mee! Het betekent ook dat ik eindelijk zelf weer achter het stuur kruip. Eric heeft in de afgelopen 7 weken de boodschappen gedaan. Maar … autorijden verleer je niet zo snel. En wat is Bardo gelukkig nu hij weer op onze favoriete plekken kan snuffelen en slenteren.
Bonne Fête des Mères,
Marijke Persijn
