Een nieuw avontuur
- Marijke Persijn
- 04-06-2023
- Nieuws
De dieren komen ook afscheid van ons nemen. De witte hengst is terug met drie merries. Geen veulen dit keer. De bever liet zich uitgebreid zien. Er verschenen twee reeën in de ochtendzon. Twee koppels Canadese ganzen met hun jongen bivakkeerden op het eilandje voor ons. De wasbeer gooide een paar keer onze vuilnisvaten om, maar dat hield op toen we een ton met klemmen neerzetten. En er waren drie zwijntjes, echte pubers, die samen op stap waren langs de waterkant. Aan de overkant. Inmiddels helaas ook aan onze kant, maar tot nu toe voorbij de grote eik. Dat ze zich daar alsjeblieft toe blijven beperken, want ze richten veel schade aan. Arme Boeffie, want er was opeens ook een kat op ons terras. Ik heb hem nog nooit zó hard horen krijsen! En als hij pech heeft, kan hij dat ook nooit meer. Zijn stem is weg op een heel klein, zielig geluidje na. Aandoenlijk, maar lastig voor hem. Wel fijn voor onze buren in Nederland.
Tot 27 mei voelde ik me verdeeld qua aandacht. Enerzijds was ik steeds bezig met de voorbereidingen van het lenteconcert. Anderzijds met de verhuizing en met alles wat er te regelen viel. Nu het concert achter de rug is, heb ik alleen nog de evaluatie met mijn dames en een afscheidsetentje in het Cambodjaanse restaurant in La Roche, waarbij ook Eric is uitgenodigd. We zijn dus volop bezig met spullen uitzoeken, schoonmaken, kasten uit elkaar halen, lijsten opstellen, verzekeringen uitzoeken, telefoon- en internetabonnementen, contact met onze kopers en contact met onze verkopers. We kunnen het gelukkig goed vinden met zowel de mensen die onze woning overnemen als met degenen waarvan wij het huis kopen.
Het is grappig hoe Eric en ik ons verheugen op Millingen. Op een gegeven moment heb ik er het boek 'Een huis vol bezieling' van Denise Linn bij gepakt. Zij werkt met getallen. Ons huisnummer komt opgeteld op een 5 uit. Zij schrijft: Een huis met een 5-energie is bruisend, levendig, en voortdurend aan het veranderen. De 5 staat voor activiteit, beweging en verandering. Het is allemaal heel opwindend en avontuurlijk. En dat is precies wat we voelen en willen!
Wat ook geestig is, is het feit dat we op één kilometer van de Duitse grens komen te wonen. Ik had dus bijna kunnen blijven schrijven op Vlaardingen24. Die 1.000 meter doen me echter de das om. Mijn zus Nynke vertelde me dat onze ouders vroeger vaak naar de Lidl daar gingen. Dat was hun uitje. Wij zijn er toevallig ook al geweest. Of onbewust ons laten leiden?
Kleef zit op 11 kilometer afstand en heeft een Barok-koor. In Millingen zelf zit echter ook een heel groot koor. Misschien wordt er zelfs tegenover ons huis gerepeteerd in de Dagkapel. Mogelijkheden genoeg. En Eric denkt erover om lid te worden van de Jeu de Boules Club.
Natuurlijk wil ik graag nog wat vertellen over ons feestelijke Lenteconcert in de kerk van La Roche, waar ik zoveel fijne herinneringen aan heb. We hadden een mooi programma. Voor de pauze eerst mijn koor, dan samen de Barcarolle van Offenbach, vervolgens het koor van Jean Renard. Na de pauze eerst het koor van Jean, dan samen Enfant de Paix. Daarna mijn solo en die van Elodie. Dan een duet uit 'La veuve joyeuse' met Jean. Marijke V. (mijn vroegere trio MaGMa collega) verzorgde de fluitpartij en dat klonk fantastisch! Mijn koor bewoog en neuriede mee. Vervolgens zong mijn koor. Afsluitend de gezamenlijke canon 'Bonsoir, avant de nous quitter ce soir' en toen nog tweemaal een BIS. Tot slot een geliefd onderdeel bij de mensen hier: samen lekker eten en drinken en gezellig na kletsen.
Ik heb gevraagd aan Eric om een aparte video te maken van het dankwoord van Nadine, mijn afscheidslied 'La chanson de l’Adieu/ Partir est mourir un peu' van P. Tosti en E. Haraucourt én van de solo van ons jongste koorlid Elodie die 'We are one' uit de film Orca met muziek van E. Moricone zong in haar eigen Franse vertaling. De liederen van ons koor Larochant’elles zijn ook allemaal als aparte video’s te vinden op Eric’s kanaal: Eric J. van der Horst. Als U op zijn fotootje klikt, komt U bij alle video’s die hij gemaakt heeft. Kijk vooral ook naar het prachtige 'C’est le mai' van C. Orff met Josette in de solo.
Ik ben dankbaar dat ik op deze wijze afscheid kon nemen van zovele dierbaren. Mijn vriendin Irma (van het egeltje), Ineke en Ger, Harry, Erwin, Françoise (bibliotheek voorleesgroep La Roche), mijn kapster Laurence, Bernadeta (de vorige dirigente) en haar man waren er! Vanwege het Pinksterweekend konden velen er niet bij zijn, maar er waren toch negentig mensen gekomen om te luisteren. Alle koorleden waren blij. De dirigenten en de musici ook. Une réussite (een succes)!
A la prochaine, Marijke Persijn
.jpg)
