Een explosie van coniferen

Dick van der Pijl
28-02-2021
Nieuws

Fotografie: Dick van der Pijl

VLAARDINGEN/LIMOUSIN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Marijke Persijn (België), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Dick van der Pijl (Frankrijk).

Tja, ik kom toch weer terug op het verhaal van een paar weken geleden dat mijn huis geen nummer heeft gekregen. Eerst dacht ik dat het kwam omdat het huis jaren lang volledig verstopt is geweest achter een groot aantal reusachtige coniferen. Coniferen die geplant zijn waarschijnlijk toen het huis in 1955 is gebouwd of snel daarna. Deze boomsoort is geweldig wanneer je een mooie haag rond je tuin wilt. Het duurt even, een kleine tien jaar of zo, maar als er eenmaal de groei in zit, lijkt het wel een explosie. Als haag moet je ze echt één of twee maal per jaar op de gewenste hoogte knippen anders kan je er niet meer bij.

Mijn huis was het huis van de opzichter van de watermolens in de rivier de Vienne . Nou is er in de jaren zestig en zeventig de klad gekomen in de productie van kaolin, de grondstof voor de porseleinproductie. Mijn huis is daardoor verschillende keren voor lange tijd niet bewoond geweest. Dat houdt dus in dat er niemand woonde om de coniferen in toom te houden. Dus je raadt het al binnen een aantal jaar is mijn huis achter de steeds groter wordende coniferen verdwenen. Als ik aan coniferen denk dan komt de conference van Wim Sonneveld in de jaren zestig weer bij mij boven over ‘Kaniggedag’ op paleis Soestdijk waar de kadootjes aan Koningin Juliana op het bordes door de bevolking werd aangeboden en door de Rentmeester achter de ‘cunniferen’ werden gesodemieterd.

Misschien is de oorzaak van het ontbreken van een huisnummer veel simpeler. Huisnummers zijn toegekend aan huizen lang voordat de mijn is gebouwd. Het huis is vaak voor lange tijd niet bewoond geweest en de weinige mensen die er gewoond hebben vonden het niet belangrijk genoeg om een nummer te krijgen. Net als ik trouwens! De postbode is vaak dezelfde persoon en weet wie er in het huis woont. Een nummer was gewoon niet zo belangrijk. De post kwam toch wel op zijn plek terecht. Dat is nu iets gecompliceerder geworden nu er naast La Poste een aantal andere pakket- en postbezorgingsbedrijven zijn ontstaan. Voor alle zekerheid laat ik wanneer ik wat bestel het bezorgen bij zoals dat heet een Point Relais. Dan haal ik het gewoon zelf op bij de Bar Tabac in het dorp.

Dick van der Pijl