De Griekse oplossing
- Wilma Hollander
- 16-07-2019
- Nieuws
Afgelopen week hebben we weer eens een leuk staaltje meegemaakt van wat wij hier ‘de Griekse oplossing’ noemen. Ik heb het al vaker gehad over de verrassende en vaak creatieve manier waarop men hier ‘oplossingen’ bedenkt voor problemen. Manlief heeft er inmiddels een heel fotoalbum vol van, en ik moet nog steeds hartelijk lachen om de tuindeur met een paar oude teenslippers als scharnieren. Of, zoals op bijgaande foto, het nieuwe tafelblad op het doorgezakte frame. Maar wel een tafel op wieltjes, hè? Dat is makkelijk verplaatsen met zo’n marmeren blad. Dat touwtje om die uit de maat lopende stoelpoot in bedwang te houden vind ik trouwens ook hilarisch. Je moet er maar opkomen, nietwaar? En het werkt. Het is ongetwijfeld een prima plekje om even snel een tsipourootje te drinken. Zelfs de parasol is aanwezig!
Het is een algemeen geaccepteerd verschijnsel in het dagelijks leven hier, die Griekse oplossing. En niet alleen in praktische zaken. Ook in de bureaucratie kom je van die halfslachtige ‘oplossingen’ tegen die in onze ogen soms ronduit lachwekkend en veelal ook niet echt efficiënt zijn. Zo moest manlief onlangs een routine-echo laten maken, waarvoor hij om elf uur ’s ochtends een afspraak had gemaakt bij het radiologisch laboratorium in Volos. Daar worden aan de lopende band scans, echo’s, röntgenfoto’s en dergelijke gemaakt. Meteen na afloop worden de resultaten bekeken door een van de laboratoriumartsen, die ter plekke een rapportje schrijft over zijn bevindingen. Rapport, scans en foto’s worden vervolgens in een grote envelop gedaan en bij de receptie afgeleverd. De patiënt wordt naar de balie geroepen om zijn envelop in ontvangst te nemen, en wandelt even later met foto’s en rapportjes onder zijn arm naar buiten. Als alle resultaten van de onderzoeken die de behandelend arts je heeft voorgeschreven in je bezit zijn, ga je met de hele handel naar hem terug en bekijkt hij wat hij met al die uitslagen verder gaat doen. En ja, na afloop van dat consult krijg je al die foto’s en rapporten gewoon weer mee naar huis. In vijftien jaar tijd hebben we al een aardig stapeltje verzameld, boven op de kast in de hal, want de afmetingen van röntgenfoto’s zijn helaas zo onhandig dat ze zelden of nooit in een ordner of A4-map passen. Nu maar hopen dat er geen brand uitbreekt, want dan zijn we onze medische geschiedenis dus gewoon kwijt. Een back-up in de vorm van een algemeen patiënten systeem bestaat hier niet. Je bent zelf de bewaker van je medische gegevens, in voor- en tegenspoed. Het voordeel is wel dat je zelden lang hoeft te wachten op uitslagen van onderzoeken. Die heb je natuurlijk zelf al bekeken voordat je ze aan de dokter laat zien.
De avond voordat manlief naar het laboratorium moest, werden we door een baliemedewerker gebeld. Of de afspraak nog steeds doorging? Toen manlief daarop bevestigend antwoordde, werd hem verteld dat het tijdstip veranderd was. In plaats van elf uur was de afspraak vervroegd naar kwart voor elf. Of dat een probleem was? Nee hoor, dat was geen enkel probleem en dus meldde manlief zich de volgende ochtend om halfelf bij de balie, waar hij door de receptioniste ingeschreven werd en hij zijn eigen bijdrage voor de scan – drie euro vijfennegentig - meteen kon voldoen. Vervolgens werd hij naar de banken in de hal verwezen waar iemand hem zou komen halen als hij aan de beurt was. Om vijf voor elf zat hij daar echter nog steeds, en dus meldde hij zich opnieuw bij de balie om te vragen hoe dat nou zat. De afspraak was toch een kwartier vervroegd? De baliemedewerkster boog zich vertrouwelijk naar hem toe. ‘Dat doen we expres,’ zei ze zacht. ‘Uw afspraak staat gewoon voor elf uur ingepland. Punt is dat de meeste mensen dan ook om elf uur komen. We moeten ze eerst inschrijven, en als het druk is, kan dat wel even duren, met als gevolg dat alle afspraken daarna vertraging oplopen. Dus nu bellen we de dag ervoor dat de afspraak een kwartier vervroegd is, en dat werkt uitstekend.’
We hebben er samen hartelijk om gelachen toen manlief weer thuis was en riepen gelijktijdig uit: ‘Typisch voorbeeld van een Griekse oplossing!’ Want zeg nou zelf, zoiets bedenk je toch niet? Zie je het al gebeuren in een Nederlands ziekenhuis dat ze een dag van tevoren iedereen gaan afbellen om te vragen of je nog wel komt om vervolgens te vertellen dat de afspraak vervroegd is? Ze kunnen toch gewoon bij het afspraak maken vertellen dat je je uiterlijk een kwartier van tevoren bij de balie moet melden? Ben je niet op tijd, dan gaat je beurt voorbij en moet je weer een nieuwe afspraak maken. Zo simpel is het. Maar ja, ‘this is Greece, man!’ En één ding hebben we in al die jaren wel geleerd: hier in Pilion gaan eigenlijk maar verdraaid weinig dingen ‘simpel’. Gelukkig kunnen we om de meeste daarvan wel lachen, soms meteen, soms achteraf, soms als een boer die kiespijn heeft. Het maakt ons leven in ieder geval nooit saai, dat kan ik u wel vertellen... ;-)
Yiasou uit Pilion!
Wilma Hollander
