Covid19 Birthday party
- Cora Vlug
- 31-05-2020
- Nieuws
Dit jaar wordt het 20 jaar dat we in de USA wonen. We zijn beslist niet de enige Nederlanders die in de USA wonen en gedurende deze twee decennia hebben we Nederlanders zien komen en gaan. We zoeken er niet naar maar ze kruisen je pad. Onze Dutchmeiden vriendinnengroepje bestaat nu uit 9. De jongste moet nog 50 worden en de oudste is bijna 65 jaar.
15 Mei was Cobie aan de beurt. Ze wordt eindelijk ook 60. Er was een feest in het vooruitzicht gesteld. Cobie haar moeder met man zouden over komen om mee te vieren. Misschien nog wel stiekem wat meer familie uit Nederland, maar dat weet ik niet en zover is het niet gekomen. Nog even hoopten we dat Covid19 op tijd tot het verleden zou behoren, maar helaas. Vliegverkeer van en naar Nederland ligt zo goed als stil en is te riskant. Familie annuleert de trip en Cobie zet een feestje uit haar hoofd. Iedereen blijft veilig thuis. “Nou”, zegt Cobie. “Dan blijf ik gewoon nog een jaar 59 en word ik volgend jaar 60”.
Ja maar dat gaat zomaar niet. Natuurlijk zou je best nog stoer een extra jaartje vijftiger blijven, maar stiekem moet Cobie toch teleurgesteld zijn dat haar mijlpaal verjaardag gewoon stilletjes voorbijgaat. Maar je vrienden zijn je vrienden niet als we daar geen stokje voor steken. Allereerst komt de traditionele pop weer tevoorschijn. Ze lag net weer een paar maanden in de kast, na de 50e verjaardag van Ann in oktober (zie mijn verhaal hier van 20-10-19). Ik zoek in de kast naar wat toepasselijke Cobie-fashion. Een oranje shirt en wat rood-wit-blauwe oorbellen. Een blonde pruik en een Zeeuws mutsje met oranje vlechten. Een portretfoto uitprinten en wat rimpels erbij tekenen. Klaar is Cobie.
Ann komt met het idee om een felicitatievideo te maken. We appen Ann allemaal een boodschap voor de jarige en ook de mannen doen mee. Op zondagmiddag in een Zoom-meeting zingen we met z’n allen Lang zal ze Leven. Dit wordt een ongeregeld zootje maar desalniettemin welgemeend en ook nog om te lachen. Moeder appt wat kinderfoto’s van haar jarige kind. Alles wordt door Ann bij elkaar gebracht met muziek en tekst. Geweldig!! De voorpret is bijna nog leuker dan de dag zelf. Ze moest eens weten. Alles was klaar en het wachten was op de grote dag. Toch miste ik nog iets. Twee dagen voor de grote dag, toch maar het vergeten idee van een ‘drive-by’ proberen nog te realiseren. De Dutchmeiden zijn er wel voor te porren. Dochter Faye wordt stiekem ingeschakeld om meer vrienden op de hoogte te brengen van dit plan. Tijd en plaats wordt doorgegeven en we wachten maar af of dit een succes gaat worden of niet. Dan is het 15 mei.
Zestig jaar geleden werd Cobie geboren in Gouda. Tien jaar later verhuisde ze naar Katwijk, waar ze later haar Haringvreter aka Katwijker tegen komt en trouwt. In 1995 maken ze samen de grote stap naar de USA. Daar zouden we eigenlijk ook een feestje voor moeten organiseren, 25-jarig USA jubileum.
Mijn wekker loopt af om 5 uur. De vogeltjes fluiten al, de zon komt langzaam op. Nog voordat huize Jarige Jet wakker wordt moet ik weer weg zijn. Om even over zessen zit pop Cobie keurig op een klapstoeltje voor de deur, de vlaggetjes hangen en het spandoek is gespannen. Alles is nog rustig en ik ga weer naar huis, in afwachting van een teken van leven op m’n mobieltje. Om 10 uur krijgen we eindelijk een WhatsApp met hartjes, lachebekjes, tranen en nog meer hartjes. Ze had een uitgebreid ontbijt op bed gekregen dus de pop werd wat laat opgemerkt. Ze vindt het helemaal geweldig en had het echt niet verwacht. Ze had tenslotte iedereen laten weten dat haar verjaardag werd overgeslagen. Ze geeft toe dat ze een traantje moest wegpinken. Zodra we dit teken van leven kregen zendt Ann de Happy Birthday video. Wederom niet verwacht. Gelachen en de nodige emoties. Ze heeft al meerdere keren gekeken en dankbaar voor haar vriendinnen. We wensen haar allemaal nog een extra keer happy birthday en hopelijk volgend jaar een feest en knuffels. Fijne dag verder.
Verzameltijd voor de drive-by is om 7 uur ‘s avonds op de parkeerplaats van de kerk, op de hoek van de straat. Ik weet dat de Dutchmeiden komen, maar verder heb ik geen idee of er meer vrienden meedoen. Er arriveren steeds meer vrolijk versierde auto’s. Ik krijg er een brok van in m’n keel. Wat is dit leuk!!!! De laatste arriveert precies om 7 uur en het totaal aantal auto’s is dicht bij de 20. Zo gaaf!
Léon geeft een seintje aan Haringvreter Jaap, dat hij Cobie naar de voortuin moet loodsen zonder de verrassing te verklappen. We gaan rijden en zien al gauw Cobie, Jaap en de kinderen in de tuin. Ze is naar haar verstopte cadeau aan het zoeken, wat er niet is natuurlijk. We beginnen luid te toeteren. De jarige schrikt en draait zich met een boos rood ‘wtf hoofd’ om. Ze heeft een paar seconden nodig om te beseffen wat er aan de hand is. Dan wordt haar hoofd nog roder, haar mond valt open en haar handen gaan voor haar gezicht. Haar reactie is priceless. Nu komen de tranen dus echt biggelen. Al de buren zitten ook in het complot blijkbaar, want ze komen naar buiten met toeters, bellen en mondkapjes. De stoet stopt, we stappen allemaal uit. Op gepaste Covid19 afstand en mondkapjes barsten we los in een Happy Birthday lied en daarna het Lang zal ze Leven van de Nederlanders onder ons. We zetten een emmer met 60 tulpen op de stoep en meer vrienden gooien haar handkussen en cadeautjes toe vanuit de auto. Even snel als we gekomen zijn, zijn we weer verdwenen. Cobie heeft nog dagenlang na lopen genieten. Nog nooit zo’n prachtige verjaardag gehad, zegt ze. That’s what friends are for, maar dat feest houden we wel tegoed.
Cora Vlug
