Column: Wacht u voor de stadswacht

Het is al weer een aantal jaren geleden maar de vrouw van de burgemeester herinnert het nog als de nacht van gisteren. Instinctief gleed haar hand naar het gedeelte van het lits-jumeaux waar haar eega de nacht placht door te brengen maar het bed was leeg. Vanaf beneden klonk een zacht snikkend geluid. Voorzichtig sloop ze de trap af en in de keuken vond ze haar man die met zijn hoofd zachtjes op de tafel bonkte. Tranen biggelden over zijn wangen en zijn ambtsketen rinkelde zachtjes mee. Al heel vaak had ze tegen hem gezegd dat ze niet wilde dat hij die in huis droeg maar dit keer besloot ze te zwijgen. Daarvoor was hij te verdrietig. Ze streek door zijn haren en vroeg hem wat er aan de hand was.

“Ze, ze, ze,” stotterde hij “ze gaan 26 regionale politiekorpsen vormen en ik heb straks niks meer te zeggen over mijn bureautje, mijn commissarisje, mijn agentjes en mijn politieautootjes en het allerergste is dat hij-van-Rotterdam nu de baas wordt over mijn agenten. Nooit meer naar de bingo van het politiekorps. Nooit meer een privé-escorte naar een belangrijke vergadering en nooit meer een mooie erehaag voor belangrijke gasten.” Hij overdacht zijn leven. Al sinds zijn jeugd was hij geobsedeerd door de televisieserie Swiebertje waarin de burgemeester, te pas en te onpas, de hulp van de sterke arm in de persoon van Bromsnor kon inroepen. Dit alles was nu over.

Een paar jaar later, op 1 januari 2013, maakte hij een kleine rondedans in zijn pyjama en frunnikte aan zijn burgemeestersketting die hij voor de gelegenheid toch maar even had omgedaan. Een beetje feest was het immers wel. Ook de 26 regionale korpsen werden opgeheven omdat er een Nationale Politie moest worden gevormd. Trots poseerden de nieuwe politiebobo’s voor de Ridderzaal in Den Haag. Een glunderende Ivo Opstelten in het midden. Samen zouden zij de politie leiden naar het Walhalla van efficiency, samenwerking en kostenbesparing. Zij zouden dit varkentje wel even wassen. Wel wat sneu voor de mensen-op-straat die het werk moeten verrichten. Een lange periode van onzekerheid en onzinnige overplaatsingen diende zich aan.

Het moet gezegd worden dat de burgemeester in de jaren na deze vreugdevolle start met een sardonisch genoegen zag hoe de Nationale Politie een nachtmerrie werd voor de politiek, de korpsleiding en niet in het minst voor de mensen op straat en in de bureaus . Een rampzalig ict-project, torenhoge kosten en een hoog ziekteverzuim eisten hun tol. 

Langzaam maar gestaag bouwde hij voort aan een eigen gemeentekorpsje: de lichtblauwe brigade. Hun kleding begon steeds meer te lijken op echte uniformen en gelukkig koos de echte (Nationale) politie voor een uniform dat steeds minder gezag uitstraalde. Met hun rare petten en overallachtige pakken leken ze net op de agenten Kling en Klang  waarmee Pipi Langkous (uit een andere favoriete jeugdserie) zo vaak in de clinch lag. Het werd steeds mooier: Van minister Van der Steur mogen ze nu ook voor steeds meer overtredingen bekeuringen uitdelen en het gebruik van handboeien is ook al toegestaan. Het is nog maar een kwestie van tijd of de wapenstok behoort tot de standaarduitrusting en wellicht komt er ook een dienstwapen.

Zo herleven straks weer oude tijden. De fiets wordt een brommer en de brommer een auto (misschien wel met zwaailicht) . Nog even en de stadswachten rukken op en rukken uit vanuit een bureautje.  Morgen zou hij eens gaan kijken naar een geschikte locatie. Liefst iets met een grote trap ervoor. Dat heeft iets statigs. En mocht het met de Nationale Politie nog slechter gaan en ook het politiebureau ten prooi vallen aan de bezuinigen, dan kan de gemeente dat wellicht weer overnemen. Dat zou pas echt leuk zijn. Een gebouw met echte celletjes. Komt het allemaal toch nog goed.. (maar leg het al die door de fusies beschadigde dienders maar eens uit.)


Bram Keizerwaard