Column: Tradities (deel 1)

Het is opvallend dat de laatste jaren het woord “ traditie” een zeer vieze smaak heeft gekregen. Je kunt er een referendum aan spenderen hoe groot het percentage voor- en tegenstanders van het bewaren en koesteren van tradities is. Alleen dan ben je er nog niet. Want wat is een traditie? Hoe bepalen we dat? Het overdragen van gewoonten en gebruiken die we meekregen vanaf onze jeugd van onze ouders, omgeving of milieu.

Senioren kunnen gelukkig aardig wat terug in de tijd.....met andere woorden: wat werd aan ons overgedragen? Anders gezegd, met welke tradities groeide ik op en, heerlijk...., kon ik zonder enige tegenwerking uitvoeren?

Het begon elk jaar met carbid schieten. De brokken carbid konden voor weinig geld bij de drogist worden ingekocht. Een blik met een V-dekselsluiting was ook snel geregeld. In de bodem met een spijker een gat timmeren. Carbid erin, even spugen, deksel erop. Met de voet er boven op vast knellen. Dan de lucifer voor het gaatje en de knal.....het ultieme geknal gaf de melkbus, vastgebonden aan een dikke boom!

Carnaval leverde meestal een geweldige stunt op als traditie. Het summum hiervan was de verdwijning van een tonnenzware zwerfsteen die al sinds mensenheugenis voor het stadhuis van onze stad lag. Van de een op andere nacht foetsie.....om na de carnaval weer terug geplaatst te zijn....

Op Palmzondag was er dan de Palmpasen stok. De top versierd met een broodhaan. Speciaal door de lokale bakker geproduceerd. Hoogtepunt van deze dag was een rondgang door de stad met de harmonie voorop.

En dan, natuurlijk, het paasvuur. Elke wijk, elke straat zijn eigen vuur. En wie heeft het hoogste vuur? En dan, bovenop, de Judas. Een stro-pop die het verraden van Jezus symboliseerde. Pracht detail, en dat in 2018.....het hoofd van Judas was een wit konijnenvel.. afkomstig van het konijn dat mijn vader had geslacht en wat op dat moment lag te sudderen in de pan. De Judas werd dag en nacht verdedigd door ons. Rivaliserende straten wilden met doodsverachting onze Judas te ontvoeren. Deze vernedering konden wij ons niet laten welgevallen! Nadat de volgende ochtend wij nog nagenoten van weer een prachtig paasvuur smaakten de gepofte aardappelen uit de smeulende vuurresten overheerlijk.

Dezelfde dag werd in een naburig dorp Pasen gevierd met de paaskerels.....jonge vrijgezelle mannen, driekwart regenjas, hoed, sigaar en hand in hand door het dorp. Een eindeloos, eentonig paaslied. Veel coupletten, allen eindigend op “allelujahhhhh” . De tekst was op papier afgedrukt en vastgespeld op de rug van de regenjas van de voorloper. De stoet liep door het hele dorp ,soms de voordeur in en de achterdeur er weer uit.....

( wordt vervolgd)