Column: Krans

Terwijl er ( erg) lichte vorstvoorspellingen tot mij doordringen en terwijl er ook al woorden te horen zijn die iets met elf steden te maken hebben, gaan de Olympische Winterspelen van start......het echte werk ,met echte Hollandse favorieten. Hoeveel goud gaat het worden dit jaar. Wij ( ???) ( ik kan geen meter meer schaatsen....) doen het toch maar goed. Wij halen goud zonder een misslag op het gladde ijs. En dat in een mistig voetbaljaar. Het is bijna niet te geloven dat langzamerhand ons land beter scoort op schaatsgebied dan bij voetballen. Sorry dames....jullie bedoelde ik niet! Lieve (mag ik het nog zeggen, zonder gevolgen...) dames : voor jullie natuurlijk de zegekrans.....in ieder geval het afgelopen jaar. De lauwerkrans ,al in gebruik in de tijd van de slag bij Vlaardingen....1000 jaar terug! Het symbool van de overwinning. Ook in deze moderne tijd is dit symbool nog vaak te zien. Op mijn uniformpet die ik ooit droeg staat deze krans centraal....en ik was geen Centurion die diende onder Caesar.......wel onder Beatrix....ook een krans na 80 jaar...

Mijn lieve, creatieve echtgenote heeft meerdere aparte eigenschappen. Welke vrouw niet? Maar bloemschikken is er een belangrijk onderdeel ervan. Jaren lang prijkte er op onze voordeur tijdens de kerstperiode een krans. Een kerstkrans( je) in optima forma. Een waar kunstwerk. Echter we woonden toen op een mooi rustig Limburgs woonerf....Sinds het wonen in Vlaardingen is dit wel wat anders. Een drukke levendige straat waar heel veel mensen langs de voordeur lopen....heel veel....de voordeur bijna schampend. En dan in de kerstperiode een krans op je voordeur hangen. Dan vraag je toch ergens om? En dan ook nog in een wijk van Vlaardingen die , beweert men, een min of meer slechte naam heeft. En als dan de kerstperiode ten einde is moet volgens de creatieve vrouw des huizes het kerstkransje worden vervangen door een voorjaarskrans. En nog steeds hangt daar een krans...in volle glorie! Met blauwe druifjes!! Als slagroom op het toetje hangt de baas nog op de verjaardag van zijn vorige werkgever de vlag, met wimpel, uit. Ik schreef het al....ook zij een krans na 80 jaar!

En dan belt er een totaal onbekend iemand aan de deur om te melden dat de wimpel helemaal naar beneden is gezakt. En dat terwijl deze er al bij hing als de trek- kwast in de Swing- Mill op de kermis.

Bij deze, en op dit moment, wil ik de zo vaak negatief benoemde inwoners van mijn wijk de lauwerkrans 2018 uitreiken! Saluut, De Centurion groet u! Hulde! Ik ben er nog steeds trots op in Vlaardingen te wonen!