Column: Haring verbindt...

Mijn vader was een ras-Rotterdammer. Regelmatig bezochten wij oma aan de Spoorsingel. Pa werd dan het geklep van moeder en zussen gauw zat en nam mij, als oudste zoon, mee naar buiten. En daar op het hoekje van de Spoorsingel, achter CS gebeurde het. Daar stond de haringkar...daar mocht ik met pa haring eten. Het aantal deed er niet toe. Het resultaat was duidelijk. Hier ontstond een innige relatie tussen mij en de haring.

Vele jaren gingen voorbij...ik was als militair gelegerd in Limburg. Mijn ouders woonden in Assen...mijn vrije weekenden bracht ik meestal daar door. Toen ik op zo’ n vrije vrijdagavond, na die lange rit, thuis arriveerde had mijn moeder prachtig nieuws. Ze had nu zo’n leuk meisje ontmoet...echt iets voor Bart! En, dat meisje had ook gevoel voor humor! Bart moest maar gauw eens naar hun vrienden gaan want daar logeerde ze met een vriendin. Nou zat ik nooit in de problemen met het vinden van vriendinnen. Maar dit wereldwonder wilde ik wel ontmoeten! Ik ging, in uniform(!) naar de bewuste vrienden en trof de dames daar. Ze was inderdaad DE vrouw...al zoveel vriendinnetjes gehad , maar dit was de vrouw die mijn vrouw moest worden. Helaas lag het deze keer niet zo simpel...zij moest veroverd worden!

Een klein jaartje later ging ik op vakantie...een lekkere tour langs familie en bekenden. Ik wist inmiddels dat mijn droomvrouw geen ouders meer had en dat ze vaak bij haar vriendin thuis was. De dames zaten in de verpleging in het Zonnehuis in Vlaardingen. Een goede reden om bij haar vriendin op bezoek te gaan. Locatie Rotterdam...ik werd hartelijk ontvangen en mocht ook blijven logeren...en...de dames kwamen dat weekend thuis! Ook zij...
Een hartelijk weerzien volgde...de volgende avond met de dames naar de film: Gejaagd door de Wind. Gezellig kletsen, de afstand werd kleiner...wat lust je graag? Nou voor een haring kunnen ze me wakker maken!!

Die nacht ging zacht de deur van mijn slaapkamer open...tussen mijn wimpers door zag ik een engel staan, gekleed in babydoll.......een lichtgevend object in haar hand...

Het volgende moment leek het alsof een grote herdershond mij likte...Het was de haring en met een ferme hap werd deze verorberd. Daarna volgde de brengster van deze nachtelijke lekkernij.

We trouwden in de haringstad Vlaardingen. Zwierven door veel andere streken in ons land. Maar nu weer in Vlaardingen en inmiddels ruim 45 jaar getrouwd. Twee zonen, schoondochters, vijf kleinkinderen. Hoezo, haring verbindt?