Column: Gameverslaving
- Cherie de Vries
- 26-01-2019
- Nieuws
In een paar jaar tijd is er veel veranderd. Je hoort nauwelijks nog kinderen buiten spelen. De muziek hier heeft plaats gemaakt voor de Playstation. Het is dat er af en toe nog naar sportclubs en naar school moet worden gegaan, maar het liefst zitten jongens van nu liever te gamen. Zo ook mijn jongste zoon die altijd buiten speelde. Eigenlijk is het erin geslopen en toen we het ontdekten was het bijna te laat: mijn zoon was geïnfecteerd door het game virus. En niet alleen hij, ook zijn vriendjes. Afspreken doen ze via de Playstation ‘live’. De smoes ‘maar mam, wat moet ik buiten doen als we allemaal gamen?’ is onacceptabel.
Het begon met de Xbox die we met de familie gebruikten voor leuke familiespelletjes op zaterdagavond. Daarna kochten de oudste jongens twee Playstations 4 van hun geld. Spellen zoals FIFA, zombies en oorlog vonden ze geweldig. De jongste mocht ook wel eens meespelen en kreeg een eigen spel. Fortnite. Daar ging het mis. Hij was iedere avond bij zijn broers op de kamer, de jongens verloren hun interesse een beetje in het gamen en hij kon zonder controle van een oudere broer gamen.
Zijn broers wilden niet meer dat hij in hun kamer gamede (hij kreeg van zijn oudere broers een van hun Playstations). Ik kan hem beter in de gaten houden, nu hij in zijn eigen kamer naast mij zit. Mijn werkkamer grenst aan zijn kamer. Het vervelendste is dat het net als vroeger was. In plaats van keiharde muziek, galmt nu zijn stem (koptelefoon op zijn kop) door de muren heen. Heb ik een belangrijk telefoontje, altijd hoor je hem, alsof hij naast me staat. Communiceren met een jongetje dat zo in zijn spel zit is bijna onmogelijk.
Alles wat we probeerden, Wifi eruit trekken, spel weghalen, consoles verstoppen, code op de PlayStation zetten. Het hielp niet bij hem. Voorlopig helpt bij ons dit. Tijdafspraken maken is het allerbelangrijkste. Houdt hij zich niet aan de afspraak, gaat de PlayStation op marktplaats. Nu de Playstation bijna het huis uit gezet dreigt te worden, is hij ineens weer terug bij de levenden. We wachten geduldig af of hij het kan…