Categorieën

Service

Column: Een leven lang in 73 menu’s

Column: Een leven lang in 73 menu’s
Nieuws

Column: Een leven lang in 73 menu’s

  • Bram Keizerwaard
  • 30-07-2016
  • Nieuws
Column: Een leven lang in 73 menu’s
Vanachter het nog gesloten gordijn van de aula klonk zachte orgelmuziek. Aan het schuiven van de stoelen kon je horen dat de familie van de betreurde zich positioneerde. In het voorportaal druppelde het rouwbezoek binnen. Na binnenkomst keek men de kring even rond en af en toe verscheen een milde glimlach-van-herkenning op het gezicht. In aula’s doe je nooit luidruchtig.

Ratelend schoven de gordijnen open en iedereen zocht een plekje. De begrafenisondernemer heette iedereen welkom en kondigde trots aan dat één van de kleinkinderen een powerpoint presentatie had gemaakt die hij met een minzaam knikje naar zijn collega-achter-de-knoppen startte.

En daar, ondersteund door een stemmig, doch niet te droevig melodietje, verschenen de foto’s van de overledene. Oma achter een glaasje advocaat, oma etend van een gebakje, oma bij het koud buffet van een hotel, op het terras met een bitterbal, achter een grote pannenkoek, in gevecht met een grote zigeunerschnitzel, met saté tijdens een barbecue en achter een mooie sorbet met roze parapluutje.

Het leek wel of een heel leven gevangen werd in 73 menu’s en ik vroeg mij af of dit de herinnering was die oma wilde achterlaten. Wat is dat toch voor verschijnsel dat we, tegelijk met onze servetten een fototoestel tevoorschijn willen halen? Kleinkind had natuurlijk zitten grasduinen in de oude foto’s en ik vrees dat ze allemaal hetzelfde thema hadden.

Ik moest hieraan denken toen ik een “vakantieverslag” van een van mijn Facebookvrienden zag. Het was een veelbelovende trip naar één van de mooiste steden van Europa en natuurlijk was de selfiestick meegenomen. Trouw plaatste hij iedere dag een aantal foto’s op zijn pagina. Je moet de wereld toch laten zien dat je aan het genieten bent.

Op de eerste waren hij en zijn partner nog net te zien achter twee levensgrote glazen bier. Ergens op de achtergrond ontwaarde ik een snippertje van de schoonheid van de stad en voor de rest was het twee bier en twee gezichten. Ook de volgende foto was buiten genomen. Dit keer was het niet het goudgeel dat de foto domineerde, want er stonden twee grote vazen met witbier op de voorgrond en wat stukjes van het gezicht van de vakantiegangers erachter. De rest van de dagen gaf hetzelfde beeld: overwegend zonnig maar vooral bierig. En dat in zo’n prachtige stad.

Het is opvallend hoeveel foto’s op Facebook verschijnen met prominent in beeld wat er genuttigd wordt. Ik heb het natuurlijk niet over die foto’s van een gezellige lunch met bekenden of het mooie diner. Dat zijn de momenten die je wilt delen. Maar alleen maar foto’s van grote pinten……

Onder mijn Facebookvriendjes zitten ook veel oud-leerlingen (ik was altijd tegen het Facebookcontact met leerlingen zolang zij of ik nog op school zaten) die zich nu, vaak met vrienden, naar zonnige oorden begeven en daarvandaan hun foto’s “posten”. Natuurlijk waren daar de verplichte bierfoto’s bij, maar gaandeweg verschoof het onderwerp naar hun vriendinnen die ook meegegaan waren. Goed zo jongens: Er is meer dan bier! Kijk eens om je heen. Wat een schoonheid aan landschappen, steden en vooral mensen. En laat die oude man maar stiekem meegenieten van jullie vakantie.Als ik een biertje wil zien, loop ik wel even naar Café de Waal.

Proost, no pictures please!

Bram Keizerwaard