Bloemen in de stad

VLAARDINGEN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Marijke Persijn (België), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Marijke Bozzano (Italië)

Hier in Italië zijn veel tradities die ieder jaar terugkomen, en ik moet zeggen dat ik daar wel van houd. En dat mag voor mij zo blijven, het vertelt iets over het land en de mensen die daar wonen.

Ik lees af en toe op Facebook de discussies in Nederland over zwarte Piet; ook zo’n traditie die ieder jaar terugkomt, wat voor klein en groot toch een geweldig leuk feest is en vaak een reden om samen met familie te vieren en samen te zijn. Maar goed ik wilde jullie iets vertellen over één van die tradities die hier ieder jaar de negende zondag na Pasen word gehouden: La Infiorata. Dan zie je een 12 meter lang bloemtapijt, wat in heel veel steden word gehouden.

Ieder jaar heeft het een ander thema. Het word voorbereid en gemaakt door vrijwilligers die dagen van tevoren eerst het ontwerp maken op papier, om het later met bloemblaadjes op te vullen. Dan worden er bakken met allerlei verschillende bloemen verwerkt door de bloemblaadjes van de stelen te halen. Ook de blaadjes worden gebruikt, in kleine stukjes geknipt en in manden gedaan. Dit alles word in een grote kelder gedaan aan grote tafels en de betrokken vrijwilligers zijn van alle leeftijden en de sfeer is gezellig.

Het wordt al een heel kleurrijk geheel al die manden met bloemblaadjes; Aan de muur hangt de tekening van hoe het moet worden en er moet wel doorgewerkt worden want de blaadjes moeten fris van kleur blijven.

Als de voorbereiding van alles klaar is wordt zaterdag het papier met het voorbeeld geplaatst en kan ‘s avonds het plaatsen van de bloemblaadjes beginnen. Ieder stukje dat klaar is word nat gesproeid om te voorkomen dat het verschuift en heel langzaam zie je het als een schilderij tot leven komen. Uren wordt er met veel geduld gewerkt, maar het resultaat is adembenemend.

Vorig jaar in deze periode waren er vrienden uit Nederland bij ons. Zij waren op zaterdag aangekomen, en ik vroeg of zij op zondagochtend mee wilden gaan kijken daar het maar één dag is en zeker de moeite waard.

Toen was het thema Familie en zonnebloemen en laat nou die bloem een hele bijzondere betekenis voor mijn vriendin Astrid hebben. Toeval of het lot, ik weet wel dat we allemaal ontroerd waren, en wat was ik blij om met hen samen dit te mogen beleven. Door de straat waar het bloementapijt ligt hangen de mensen die daar wonen mooie tafelkleden uit het raam. Vanuit de kerk loopt er een processie de stad rond en ook over het bloemtapijt, en zo word het afgesloten. Een heel bijzonder moment.

En zoals het hier in Italië de gewoonte is met z’n allen om de tafel en lekker eten om zo van al het werk wat zeker de moeite was, te genieten. Wij hebben nog door de oude stad gewandeld. Ik vind het altijd heerlijk om al die mooie plekjes en uitzichten te laten zien, deze mooie stad met al zijn tradities.

Ciao,

Marijke