Bloembakken, een klavertje vier en een muzikale job

VLAARDINGEN/BELGIË - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Dick van der Pijl (Frankrijk), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Marijke Persijn (België).

Laat ik mijn verhaal van vandaag maar bij de bloembakken beginnen. We kochten ze vorig jaar en ze waren fantastisch. We waren er zó blij mee, tot het eindeloos ging regenen. Het water bleef in de bakken staan. Vrienden gaven tips die er vooral op neer kwamen, dat we gaten moesten boren om het water af te voeren. Dat leek ons niet dé oplossing, omdat in de houten bakken plastic zakken met korrels en aarde zaten en daarin de kruiden. Eric heeft de laatste dagen gewerkt aan afdakjes en hij is, terecht, heel trots op wat hij gefabriceerd heeft. Het is net of we nu twee marktkraampjes hebben, waar we groenten en fruit kunnen verkopen. Zaak is nu om op tijd water te geven...

Vanmorgen is het hier een pokkenherrie. We hebben geweldige buren: een witte hengst, zijn vrouw en kind en twee bruine tantes. Steeds lukte de uitbreiding van de kudde vrij snel en goed. Vanmorgen is er een wit damespaard bijgekomen en zíj lijkt nog niet gelukkig met haar nieuwe stek. Ze maakt zeer 'unladylike' geluiden! Maar ook dit keer zal het wel weer in orde komen.

Ik zag net dat het vandaag 4 juli is: de geboortedag van pianist Hugo van Neck met wie ik het duo Nek aan Neck vormde. We hebben samen heel veel geïmproviseerd en ik heb nog een koffer vol minidiscs met opnames en een batterij cd’s. Helaas overleed Hugo november 2018. Hij blijft voortleven in de harten en gedachten van velen en via zijn video’s op YouTube.

Inmiddels ben ik in Kerstsferen … Een beetje vroeg zult U denken, maar in dit geval is het hard nodig. Ik kreeg namelijk vorige week een telefoontje van de dirigente van het koor van La Roche met de vraag of ik haar koor over wilde nemen. Tjonge … Wat een eer. Wat een uitdaging. En wat een enorme verantwoordelijkheid. Geweldig natuurlijk, maar dirigeren van een koor is wel een specialiteit. Het is een heel goed koor, zeker ook dankzij hun dirigente. Ik heb ontzettend veel ontzag voor elk soort dirigent. Als kind dacht ik dat het eenvoudig was. Die gedachte heb ik 180 graden bijgesteld.

Tijdens een wandeling sprak ik met mezelf af dat ik 'ja' zou zeggen als ik een klavertje vier zou vinden. In 2013 vond ik heel veel klavertjes vier en zelfs een klavertje vijf, toen ik me had opgegeven voor het event van mijn nichtje Simone en haar collega. Daar leerde ik heel veel. Daarna vond ik eigenlijk deze geluks-symbooltjes niet meer. Ik had dus niet veel kans. En toch: jawel, ik vond een klavertje vier! 

Afijn, slapeloze nachten volgden. Eric was niet enthousiast over het idee dat ik wekelijks een koorrepetitie zou hebben. Hij kent me goed. Hij weet dat ik de hele week aan de voorbereiding zal werken. Ik vond het echter zo fijn om te gaan doen, ondanks mijn eeuwige twijfel aan mezelf. Bovendien houd ik van dit koor, de dirigente en van Kerst. Ik heb dus voorgesteld om tot januari het koor te dirigeren. Na een jaar niet zingen vanwege de Coronamaatregelen kan ik met de koorleden aan hun stem werken. We zullen ons wijden aan Kerst-repertoire. Het koor zal rustig naar een nieuwe koordirigente kunnen zoeken en Eric is gerustgesteld. 

Afgelopen vrijdag kwam het koor bij elkaar in een tent op het Place de l’Eglise in Hotton. Het werd een rumoerige avond, want er stond een groot tv-scherm en aan de andere tafels zaten voetbalfans. Ik dacht nog dat de herrie om 21.00 uur zou beginnen, maar de match er voor werd ook bekeken. Het was wel gezellig! De dirigente kondigde haar vertrek aan (arme koorleden) en ze stelde mij als hun tijdelijke dirigente voor. Er waren velen die afwezig waren vanwege vakantie of slechte knieën en heupen. De mensen die er waren vonden het oké om met mij verder te gaan. We hadden fijne gesprekken en ik sliep als een roos. 

En nu zoek ik in mijn muziekboeken en op internet naar vierstemmige Kerstmuziek. Ik heb drie Franstalige boeken besteld om me in het Frans in het muzikale vakjargon te kunnen uitdrukken. En ik ben van plan mee te doen aan een week in NL rond Koordirectie eind juli. Maar eerst komt een vriendin met haar dochter bij ons kamperen. Een zangvriendin, dus dat wordt heerlijk duetten zingen. Bovendien leidt zij een kerkkoor. Ik ga haar advies vragen.

Viva, viva la musica! Chantons Noël! A la prochaine,
Marijke Persijn 

P.s. Er staat een nieuwe video op Mamy Marijke: Ik vind je lief, PAPA.