Blij leven
- Wilma Hollander
- 09-08-2020
- Nieuws
Mijn leven in Pilion begint er na het vertrek van de katjes gelukkig weer enigszins ‘normaal’ uit te zien. Hoe dat vertrek in zijn werk is gegaan, kunt u hier lezen mocht u erin geïnteresseerd zijn, dat heb ik namelijk al uitgebreid verteld in mijn laatste websitecolumn. Natuurlijk mis ik ze, maar ik ben zo blij dat het allemaal gelukt is. De eerste foto’s en filmpjes uit Den Haag laten twee heel gelukkige Corona Kids zien. Ze zijn dan ook in een waar kattenpaleis terechtgekomen, iets wat alleen maar kon gebeuren dankzij de hulp en steun van heel veel mensen. Wonderen bestaan echt, dat heeft dit ongelooflijke avontuur toch echt wel weer bewezen!
Voorlopig echter hoop ik toch verschoond te blijven van gedumpte kittens. Of zielige puppy’s, uit het nest gevallen vogels, verdwaalde egels en alle andere nooddruftige dieren die de neiging hebben om op mijn pad te komen. Ik wil wel weer eens gewoon tijd hebben voor mijn hobby’s, voor gezellig kletsen met vrienden, voor lange wandelingen en leuke uitjes. Of dat gaat lukken, weet ik niet, want vanwege de vakantieperiode rollen de extra redactie- en correctieopdrachten mijn mailbox alweer binnen. En ondertussen moet ik natuurlijk ook flink gaan nadenken over het nieuwe manuscript dat ik voor het eind van dit jaar moet inleveren bij mijn uitgever. Om dat voor elkaar te krijgen, zal ik toch echt uiterlijk eind september daaraan moeten beginnen, en dan is het wel fijn als je in ieder geval enig idee hebt waar het boek over moet gaan.
Feit is dat de Griekse zomer dit jaar grotendeels aan mij voorbij is gegaan, al had dat ook zeker te maken met alle ellende rond het virus. Er waren veel minder redenen om de deur uit te gaan, en het gros van de vrienden die ik normaal op terrasjes of in tavernes tref, is dit jaar thuis gebleven. Degenen die de reis naar Pilion wel aandurfden, hebben we heel mondjesmaat gezien en gesproken, bij ons in de tuin of op een rustig terrasje in het dorp. Gelukkig, want zo kon ik toch mooi een paar dagen lang genieten van uit Vlaardingen meegebrachte krentenbollen! En van onze vrienden uit België kreeg ik op de valreep nog een supermooie fotoreportage van mij en mijn twee kleine kattenbengels cadeau waar ik heel blij mee ben.
Ook blij ben ik met de aanschaf van onze nieuwe kajak. Ja, u leest het goed! ‘Onze’ kajak. Het is toch een tweepersoons geworden. Eentje die groter en vooral stabieler is dan de opblaasbare kano waarover ik u vorige keer berichtte. We hebben onze Maiden Voyage inmiddels achter de rug, en dat verliep heel wat soepeler dan de kanotochtjes. Oké, we hadden een YouTube-editorial nodig om uit te vogelen hoe de stoeltjes erin bevestigd moesten worden, en tegen de tijd dat ze erin zaten, waren de golfjes al dusdanige golven geworden dat we hooguit tien minuten op het water hebben vertoefd, maar we zijn niet omgeslagen en we hebben een en ander in goede harmonie volbracht. Peddelen kan ik nog steeds niet, dus ik heb me voorgenomen om dat binnenkort op de keukenstoel ‘droog’ te oefenen. Kortom, het gaat helemaal goedkomen met ons en de kajak. Als straks de toeristen weer weg zijn, en de veel rustiger nazomerweken aanbreken, peddelen manlief en ik volledig synchroon met een brede glimlach samen over de blauwe en heerlijk kalme Pagasitische Golf, zeker weten!
Minder blij ben ik met de toename van het aantal besmettingsgevallen in het nabijgelegen Volos. Net als in Nederland zijn ook hier steeds meer mensen van mening dat het allemaal wel losloopt met dat hele coronagedoe. Dat in combinatie met de Griekse ‘bouwvak’ en de steeds groter wordende toeristenstroom laat het virus weer lekker oplaaien. De Griekse overheid heeft de maatregelen dus weer aangescherpt, en de kans is groot dat er in de aanloop naar Maria Hemelvaart op 15 augustus – naast Pasen de belangrijkste feestdag in Griekenland – nog strengere maatregelen zullen volgen. Zelf ben ik er wel een voorstander van om dat normaal gesproken extreem drukke weekend gewoon alle autoverkeer te verbieden, net als tijdens de paasdagen. De rust is me destijds prima bevallen, en ik weet zeker dat het een heleboel besmettingen zal voorkomen.
Voor mij persoonlijk betekenen de nieuwe uitbraken dat ik toch maar weer zo veel mogelijk bij huis blijf. De noodzakelijke reis met de katjes naar Thessaloniki vond ik heel spannend, zeker toen de uit Düsseldorf komende broer van de taxichauffeur met ons mee terugreed. Een schat van een man, maar na zijn vliegreis met mondkapje was hij blij dat hij weer gewoon adem kon halen tijdens onze drie uur durende rit naar huis. Heel begrijpelijk, maar toen ik vier dagen later begon te snuffen schrok ik toch wel even. Gelukkig waren het de pollen die door de sterke wind aan het ronddansen waren, want de volgende dag was het alweer over.
Toch gek eigenlijk dat onze bloeddruk nu bij elke snuf, nies of hoestje meteen omhoogschiet, want hebt u weleens een zomer meegemaakt waarin er níét geklaagd werd over verkoudheidjes, zomergriepjes of hooikoortsaanvallen? Ik niet. Airco, grote temperatuurverschillen, tochtige hoekjes... Een beetje snuffen hoort er zomers gewoon bij, maar dit jaar hoor je daar werkelijk niemand over. Wonderlijk. Je zou haast zeggen dat we deze zomer zomaar ineens een stuk gezonder zijn dan andere jaren.
Kijk, en dat is dan toch weer iets waar ik wél blij van word... ;-)
Yiasou uit Pilion!
Wilma Hollander
