Bevrijding en Bezetting
- Redactie
- 13-03-2022
- Nieuws
De zon heeft de afgelopen week onafgebroken geschenen en elke avondwandeling werd verlicht door de sterren en de maansikkel. De sneeuwklokjes, krokussen en narcissen staan in bloei. Sinds acht maart mogen de mondmaskers af! De mensen zijn opgelucht dat ze weer vrij kunnen ademen. We zijn blij dat we elkaars gezicht weer kunnen zien. Het tintelt en bruist in me. Soms heb ik het gevoel over te lopen.
De coronacrisis lijkt ten einde. We voelen ons bevrijd! Wie had kunnen bedenken dat er in Rusland een man zit die vindt dat er nog meer doden moeten vallen?! Dat we allemaal behoefte hebben aan oorlog, angst, dode kinderen en volwassenen, bloed vergieten, kapotte gebouwen, nog meer vluchtelingen?! Dat we een groot Russisch Rijk willen?!
Ik heb er werkelijk geen woorden voor. Het is alsof de geschiedenis van Hitler zich herhaalt. Ik lees op dit moment het boek 'Mijn moeder wil mijn naam niet weten' van Christel Jansen. De parallellen... Gelukkig kan de jeugd hun verhalen dit keer laten horen en zien via de sociale media.
DONA NOBIS PACEM: Geef Ons Vrede. Mozart schreef een canon met deze tekst. Mijn koordames vinden de muziek prachtig. Toen ik afgelopen maandagavond vroeg waarmee ze de avond wensten af te sluiten, stelde iemand voor om deze canon voor de mensen uit de Oekraïne te zingen. We stonden in een kring. Een ontroerend en waardevol moment, waarvan we allemaal hoopten dat de positieve, liefdevolle energie zou kunnen bijdragen en hen steun geven.
Natuurlijk is er weer een geldinzamelings-actie in Nederland waar we graag aan meedoen. Ook in België worden de nodige initiatieven ontplooid, zoals een DJ-Festival bij het Atomium in Brussel. Wat ook goed aantikt is de actie van een supermarktketen, waarbij gevraagd wordt je betaling naar boven af te ronden en dat extra geld te geven aan de vluchtelingen uit de Oekraïne.
Soms neem ik bewust even afstand om niet al te somber te worden. We genieten van de wandelingen in de heerlijke natuur. Af en toe vliegen zwermen kraanvogels boven ons. Ze maken zo’n heerlijk geluid! Ik ben aan het snoeien geslagen bij ons huis. Het is weer een hele klus. Eric kan nog steeds niet met de bosmaaier werken vanwege zijn problemen met schouders en biceps. Hij is dus vooral bezig met wat er allemaal in huis gedaan moet worden. Als het goed is, gaat er volgende week dan eindelijk getegeld worden! We kijken er echt naar uit. Nu de lente op komst is en de zon zo lekker schijnt, krijgen we echt heimwee naar onze eigen stek. We zijn veel in meubel- en gordijnstoffenzaken te vinden. Volgende week naar Maastricht op zoek naar een tv-meubel.
Tja, alsof ik het nog niet druk genoeg heb, heb ik me spontaan ingeschreven voor een cursus Frans in de bibliotheek van Hotton. Ik zag een affiche hangen, toen ik een rondje liep om de tijd vol te maken die de wasdroger bij de supermarkt nog nodig had. Het is wel drie ochtenden per week. Ik heb pas één les gevolgd, maar daar leerde ik al veel nuttige zaken. In de pauze maakte ik kennis met enkele jonge mannen uit het Asielzoekerscentrum van Rendeux. Afgelopen woensdag zouden de groepen met elkaar zingen. Toen de leraar niet kwam opdagen, ben ik naar mijn huis gereden, waar Eric met twee mensen van de gordijnenzaak was. Kwestie van prioriteiten stellen.
Donnez Nous La Paix ofwel Geef Ons Vrede,
Marijke Persijn
.jpg)
