Afscheid van zoveel lieve mensen, dieren en plekken
VLAARDINGEN/BELGIË - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Dick van der Pijl (Frankrijk), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Marijke Persijn (België).
Er is zoveel liefde!
We zijn naar de Belgische Ardennen verhuisd vanwege de geweldige natuur hier. Die leerden we kennen tijdens de jaarlijkse kanoweekenden met een groep Nederlanders onder leiding van een Vlaamse gids. Dat waren fantastische avonturen. Hoe zou het weer zijn? Wat zouden we allemaal zien? Wie zouden er dit keer meevaren? Waar zouden we slapen?
Toen we ons huis in 2004 kwamen bezichtigen, bleek dat er twintig afspraken gepland stonden bij de makelaar. We wilden het huis met meer dan een hectare grond zó graag hebben dat we de vraagprijs hebben geboden. We hebben er nooit spijt van gehad!
Eerst waren we er alleen tijdens de weekenden en de vakanties. Toen Eric een baan in Brussel kreeg, woonden we veel dichterbij. Hij moest echter van maandag tot en met vrijdag in Brussel aanwezig zijn. In Nederland mocht hij zijn uren over vier dagen verdelen.
September 2012 verhuisden we terug naar Nederland, maar waren vooral in de Ardennen. Ik wilde uitvinden of ik hier werkelijk een bestaan kon opbouwen. Dat is gelukt dankzij mijn zingen in de kapel van St. Thibaut in Marcourt tijdens hun mis en feest van Sint-Hubertus, de dag waarop paarden en honden worden gezegend door de priesters. Daardoor leerde ik de organiste kennen en de zanger die allerlei muzikale projecten opzette. Met Alain Georges stond ik twee maanden later duetten te zingen in het kerstconcert van Chéoux.
Tijdens datzelfde concert leerde ik Gérard Lambert kennen, die de organist van La Roche was geweest, evenals zijn vader voor hem. Hij introduceerde dwarsfluitiste Marijke Verbeeck en zo ontstond ons Trio MaGMa. We hebben samen vijf prachtige jaren gekend vol schitterende muziek!
Gérard had veel contacten. Vele deuren gingen voor ons open. Daarnaast leerde ik Wouter Schults kennen, een Nederlandse pianist en componist die een Mis voor het koor Larochante had gecomponeerd. Hij overlegde met de dirigente en ik werd als soliste ingehuurd. Zo leerden het koor en ik elkaar al jaren geleden kennen. De dirigente, Bernadeta Artym, stelde me half 2021 voor om haar koor over te nemen. Dat was hard werken voor me, want echte ervaring in dat opzicht had ik niet.
Ondanks de Covid gaven we in 2021 ons kerstconcert. De reacties van het publiek waren erg wisselend. Mensen die blij waren met het feit dat het programma na de pauze héél anders was dan gebruikelijk. Maar ook waren er diegenen die niet van verandering houden en de boel afkraakten. Mijn koorleden konden daar niet tegen en zo kreeg ik de volle laag. Slapeloze nachten.
Ik denk dat ik het dankzij mijn dagelijkse meditatie “Reprogrammer son subconsient- Confiance en soi” van hypnotherapeute Cathérine Paquet gered heb en kon ombuigen naar een geweldig fijn koor, waarvan de leden elkaar heel goed en liefdevol ondersteunen. De mannen namen afscheid. Bij de vrouwen kon ik mijn ei kwijt: meditatie, ademoefeningen, een belangrijke Braingymoefening, gekke stemoefeningen, schouder- en nekmassage, wat yoga. We veranderden onze koornaam in Larochant’elles (een woordgrapje) en onze Elodie ontwierp het logo. Langzamerhand kreeg men vertrouwen in dit nieuwe koor. Men ging mijn inzet en enthousiasme waarderen. Men kreeg vertrouwen in eigen kunnen en in dat van elkaar.
Dat is wat ik ook terug kreeg tijdens de evaluatie van ons recente Kerst- en Oud en Nieuw Concert. Men had met plezier gezongen en genoot van het resultaat. Een soliste gaf aan dat ze voor het eerst op haar gemak was geweest en blij met haar eigen prestatie. Mensen uit het publiek, inclusief de wethouder van cultuur, hebben me ook zóveel geweldige complimenten gegeven. Merci! We hebben Eric’s video’s van de concerten met elkaar bekeken onder het genot van taart en warme wijn. De video’s van Maboge staan inmiddels op YouTube. Een video van La Roche volgt nog.
Ik heb niet genoeg ruimte om hier over al onze lieve vrienden en vriendinnen te schrijven. Maar wat ben ik blij met hen en wat ben ik hen dankbaar voor alle hulp en gezelligheid!
Het afscheid van alle dieren zal me ook zwaar vallen. De drie hondjes en de kat van de camping, waar ik laatst een week op gepast heb. De zilverreigers, ijsvogels, buizerds, aalscholvers, blauwe reigers, Nijl- en Canadese ganzen, eenden, allerlei zangvogels. De reeën, de zwijnen met hun biggen. De paarden en koeien. En … de BEVERS! En dan nog al die andere dieren als vissen, marters, dassen, wasbeertjes, vossen, wilde katten etc. Mocht U geïnteresseerd zijn in onze bevers, kijk dan eens op YouTube naar de filmpjes van onze goede vriend Peter Domenie met zijn rubriek “De verborgen wereld”. Zijn laatste video heet “Bever en buizerd”. Zijn filmpjes staan elke week in het Waals Weekblad van ex-Vlaardinger en vriend Ren de Vree.
Het is een periode van afscheid nemen, opruimen, weggooien, verven, leegmaken en mooi inrichten. We laten heel veel moois achter, maar kijken ook nieuwsgierig naar een nieuwe plek in Nederland.
A la prochaine et bonne année 2023,
Marijke Persijn
