'Hoofd, schouders, knie en teen' met Franstalige kleuters
- Marijke Persijn
- 10-06-2018
- Nieuws
Vorige keer noemde ik het project “Lis-moi, Lis-nous” van de bibliotheek van Barvaux. Deze plaats valt onder Durbuy, dat bij velen bekend is, omdat het zo’n mooi oud stadje is. De bieb heeft een enthousiaste directrice, Danièle Carpet, die het project leidt, bijscholingen voor de vrijwilligers organiseert en ons een plek op een kleuter- of lagere school bezorgt of in een crèche.
Op 26 mei stonden we met enkele dames op de kinderboeken-afdeling om onze Kamashibaï-verhalen te presenteren tijdens een feestelijke dag: de jaarlijkse ceremonie om nieuwe inwoners van Barvaux/ Durbuy te verwelkomen. Hoewel er aangekondigd was, dat er ook in het Vlaams verteld zou worden, heb ik daar maar vanaf gezien toen bleek dat ons publiek uit alleen Franstalige volwassenen en kinderen bestond.
Ik weet nog dat ik 4 jaar geleden iets wilde doen waarbij ik in contact zou komen met mensen uit de omgeving. Toen ik een advertentie in een krantje zag, waarin gevraagd werd om vrijwilligers voor het project “ Lis-moi, Lis-nous” van de bieb van Barvaux, heb ik me opgegeven. Mijn man gniffelde wat. Dat maakte het me makkelijk tijdens de introductieronde. Ik zei: “Mijn man vroeg zich af wat ze nou met mij, een Nederlandse, zouden moeten”, met als gevolg dat iedereen hard moest lachen. Men had waarschijnlijk dezelfde gedachte en dit ontspande de boel.
We kregen een gedegen voorbereiding en werden vervolgens verdeeld over de scholen die geïnteresseerd waren. Ik kwam terecht bij een Franstalige klas van de lagere school van Barvaux. Juffrouw Mathilde kwam elke maand met haar leerlingen naar de bieb gelopen en daar las ik voor en zong met de kinderen.
Het jaar er na was ”mamie” (oma) Bernadette gedwongen haar voorlezen te stoppen na een ernstig ongeluk van haar man. Zij las in wel 40 kleuterklassen voor! Ons werd gevraagd om haar klassen over te nemen. Bovendien wilde Danièle graag dat ik in “immersie”-klassen in de school van Bomal zou gaan voorlezen en zingen. Dat zijn klassen waar de kinderen Franstalig zijn, maar in voornamelijk Nederlands les krijgen. Ik ging naar de kleuterklas van juf Audrey, de lagere school klas van juf Liselotte en de twee Franstalige kleuterklassen van de “institutrices” Rosaline en Rosine. Dat was een heerlijk en erg intensief jaar. Helaas had ik het jaar daarna veel minder tijd en kon ik ‘mijn’ klassen overdragen aan “Lis-moi,Lis-nous”- vriendinnen. Ik bleef bij Audrey.
Audrey en ik raakten steeds beter op elkaar ingespeeld. Eerst zat ze achterin de klas. Later kwam ze op mijn verzoek bij de kinderen en mij in de kring zitten, wat het voorleesuur tot een feestje maakte. We hebben heerlijk veel lol bij het zingen van allerlei liedjes en het bewegen erbij. De kinderen vinden het geweldig om “Hoofd, Schouders, Knie en Teen” te zingen, terwijl we er iets bij uitdrukken in stem en expressie van “woede, verliefd zijn, angstig, verlegen, lacherig, slaperig enzovoorts. De ‘topper’ is ‘zo snel mogelijk’! De laatste keren heb ik bij “Ik stond laatst voor een poppenkraam” bewegingen ingevoerd uit de Braingym. Ik had graag een foto willen plaatsen van de kinderen die “in de knoop” proberen na te doen… Audrey heeft me echter verzocht geen foto’s van haar leerlingen te plaatsen, tenzij op de rug gezien. Het zijn oefeningen, waarbij je kruisbewegingen maakt. Dit verbetert de samenwerking van onze beide hersenhelften.
Op 17 mei was de laatste voorlees-sessie in Bomal voor dit schooljaar. We zongen, bewogen, speelden op het prachtige nieuwe klokkenspel, lazen boeken en er was natuurlijk weer een Kamashibaï verhaal! Op deze morgen heb ik ook het boek “Muis is Muis” van Pauline Coenen en ex-Vlaardinger Cora Vlug-Bot voorgelezen. Een schot in de roos! Kinderen zijn gek op dieren en het verhaal is ontzettend leuk. De tekeningen van Cora zijn kleurrijk en aantrekkelijk. Bovendien lag de klas vol met knuffeldieren die boeken en verhalen aanvullen.
A la prochaine,
Marijke Persijn
