VLAARDINGEN – Het leven van Rob van Herwaarden uit Vlaardingen kwam afgelopen maart abrupt tot stilstand. Het coronavirus kreeg hem flink te pakken en nog steeds ervaart Van Herwaarden de gevolgen ervan. ,,Ik snap niet waarom mensen het niet kunnen opbrengen zich aan de maatregelen te houden.''Rob van Herwaarden (63) vermoedt dat hij het coronavirus heeft opgelopen tijdens Internationale Vrouwendag op 8 maart. Een dag later, op 9 maart, stelt de regering de eerste coronamaatregelen in. ,,Mijn partner werd 60 jaar en wij gingen een paar dagen naar Arnhem. Wij bezochten op Wereldvrouwendag een lezing over vrouwen in de kunst in de aula van het Kröller-Müller Museum. Daar zaten zo’n 200 man. Ik kan mij voorstellen dat ik het virus daar heb opgedaan.''
Ziek
Een goede week later kreeg Van Herwaarden hoge koorts en werd hij kortademig. ,,Dat had ik nog nooit meegemaakt'', blikt hij terug. ,,Na het traplopen moest ik een minuut uithijgen. Daaraan merkte ik goed dat het virus je longen aantast. De eerste twee weken lag ik hele dagen op bed. Door de koorts en kortademigheid had ik geen energie om uit bed te komen. Daarna lag ik nog twee weken halve dagen in bed en moest ik regelmatig rusten. De koorts verdween uiteindelijk, maar ik bleef kortademig. Meestal ging ik laat naar bed. Nu lig ik er voor elf uur in en dat is eigenlijk nog steeds zo.''
Zingen en wandelen
Ook in zijn vrije tijd ervaart Van Herwaarden de gevolgen van het virus. ,,Ik ben een fanatieke zanger, zing in verschillende ensembles, en heb daardoor normaal gesproken een diepe ademhaling. Nu merk ik dat het moeilijker gaat.'' Verder wandelt de Vlaardinger graag. ,,Zodra het weer kon, ben ik de Broekpolder ingegaan om te wandelen en m’n conditie op te bouwen. Door het coronavirus werd ik gedwongen om terug te schakelen en rust te nemen.''
Werk
,,Op mijn werk heb ik alle ruimte gekregen om te herstellen.'' Van Herwaarden werkt als coördinator en diaconaal consulent in De Windwijzer. ,,Ik ben nu een maand of twee weer aan het werk en ook hier moet ik het rustig opbouwen. Ondertussen werk ik zes uur per dag en dat is eigenlijk al veel. Het is geestelijk vermoeiend, vooral het laatste uur. Dan moet ik langer nadenken of ga ik gekke typfouten maken.''
Schade
Bang voor blijvende schade is de Vlaardinger niet. ,,Al kan het natuurlijk wel gebeuren. Je leest ook wel in de krant dat niet alleen de longen worden aangetast door het coronavirus maar mogelijk ook het hart. Ik wil toch een keer naar de huisarts om mijn conditie na te laten kijken. Misschien is fysiotherapie ook nog een optie. Je wil er eigenlijk niet aan, er zijn altijd mensen die het erger hebben. Dat laat onverlet dat ik zelf ook moet herstellen.''
Maatregelen
,,Omdat ik zelf corona heb gehad, denk ik toch dat ik anders tegen de coronamaatregelen aankijk. Ik zie dat veel mensen er lichthartig mee omgaan. Ik kan me niet zo goed voorstellen waarom je het niet kan opbrengen om je een paar maanden aan de 1,5 meter afstand te houden of niet naar feestjes te gaan. Misschien is het makkelijk praten voor mij. In eerste instantie zag het er aardig uit. Er werd boodschappen voor elkaar gedaan en er werd geapplaudisseerd voor het zorgpersoneel. Van die solidariteit is weinig over. En wie weet: Als we ons allemaal aan de maatregelen houden, zijn we misschien veel sneller van het virus af.''
