Lichaamsgericht psychotherapeut? Hoe ben ik dat geworden? (2)

Steeds vaker lees je dat het lang kan duren om uit een burn-out te komen, dat mensen leiden aan chronische stress en/of tobben met lichamelijke klachten waar geen oorzaak voor gevonden kan worden. Graag vertel ik je mijn verhaal. Dit is het tweede deel; het eerste is op 7 november gepubliceerd.

Het eerste weekend 'emotioneel lichaamswerk' smaakte naar meer! Er volgden meer weekenden en er ontstond een voorzichtig verlangen om een intensief, persoonlijk traject te volgen.

Ik was in die tijd communicatietrainer en werkte bij verschillende bureaus, in verschillende sectoren: onderwijs, gezondheidszorg, woningbouw, etc. Wat ik in mijn werk miste en waar ik naar op zoek was: hoe kun je non-verbale communicatie, houding, 'onderbuikgevoel' en beweging in trainingen een plek geven? Dat bleek niet zo gemakkelijk. Wat ik al snel merkte: als je meer gaat werken met de signalen van het lichaam, dan kan dat ook flink wat aanraken. Dat vraagt kennis, ervaring en zorgvuldigheid.

Voor mij werd duidelijk dat ik hier eerst mijn eigen zoektocht te doen had. En zo werd mijn aandacht getrokken door iets met Body en Mind. Een introductie-weekend.

Wat me in dat weekend raakte en niet meer losgelaten heeft: daar werd op liefdevolle wijze verder gekeken dan mijn boosheid, strijdlust en opgeheven hoofd. Bij de eenvoudige vraag om eens onder mijn boosheid te voelen, kreeg ik toegang tot mijn verdriet. Een verdriet om een aantal verliezen: de scheiding van mijn ouders, de dood van mijn opa, van mijn overgrootoma, mijn vader, van vriendschappen, van liefdes. En het mogen voelen en doorleven er van - gelukkig niet allemaal tegelijk - gaf opluchting en ruimte. Er is zo’n prachtige uitdrukking voor: 'je hart kunnen luchten'.

Na dat weekend ben ik gestart met de vijfjarige HBO-opleiding 'Integrated Psychotherapy' en waar je toen der tijd de eerste twee jaar voor je persoonlijke ontwikkeling kon volgen. Daarna kon je door om lichaamsgericht therapeut te worden. Om er je beroep van te maken. Toen dacht ik nog: 'Dat ga ik echt niet doen.' Dat is dus een beetje anders gelopen. Alhoewel er nog wel zeven jaar voor nodig waren…..

[wordt vervolgd]