Een tas vol 'hulpstukken'

VLAARDINGEN - Zo nu en dan publiceren politieagenten op facebook verhalen over de alledaagse praktijk van het politiewerk. Af en toe heftig, af en toe treurig en soms, zoals deze keer, hilarisch!

We vliegen een eind terug in de tijd. Het is een mooie mei maand en ik heb net de opleiding voor agent afgerond. Samen met een ervaren hoofdagent zit ik op de noodhulpwagen van Vlaardingen. Op het moment dat we bezig zijn met een bekeuringssituatie voor mobiel bellen achter het stuur horen we dat we via de mobilofoon worden opgeroepen: ,,1.03, kunt u gaan naar de T-Singel 12c in Vlaardingen? We worden gebeld door de buren van nummer 14c, dat er daar een flinke ruzie aan de gang is. Meneer maakt zich zorgen.''

Zodoende ronden we snel ons gesprek af en gaan in de richting van de T-Singel. We weten beiden dat de T-Singel gevestigd zit in een jaren vijftig arbeiderswijk, veel lage flatjes die net na de oorlog uit de grond gestampt zijn. We rijden de straat in en zien eigenlijk weinig bijzonders, inderdaad wat flatjes van 3 of 4 hoog. Aan de gevels zien we veel schotelantennes hangen. Simpele auto's in de straat geparkeerd wat fietsen tegen de muren en bomen aan. Zoals ik al zei, niks bijzonders precies wat we al verwacht hadden.

Aangekomen bij het betreffende flat zien we dat we op 3 hoog moeten zijn. Toevallig zien we op 2 hoog iemand vanuit een geopend raam naar ons kijken. 
We roepen haar aan en vragen of ze de portiekdeur voor ons kan openen. Enkele seconden later horen we een zoemend geluid en een klik, we duwen tegen de deur en stappen het portiek binnen. In het portiek ruikt het sterk naar allesreiniger, kennelijk net schoongemaakt. We lopen de stenen trap op en horen onze voetstappen galmen in het portiek. Aangekomen bij de voordeur van 12c stoppen we, we wachten even voor de deur en blijven luisteren. Van binnen in de woning horen we niks. Maar dan opeens horen we vrouwenstem schreeuwen: ,,Ga dan! En neem alsjeblieft al je pestzooi mee!'' 

Gelijk daarop horen we een zware mannenstem: ,,Ach mens zak een eind in de stront! Ik neem inderdaad alles mee! Maar dan ook écht alles!'' Weer de vrouwenstem: ,,JE BLIJFT MET JE POTEN DAARVAN AF KL**TZ*K!'' We besluiten dat het genoeg is geweest en drukken op de bel.  Binnen horen we het zoemertje afgaan, even horen we niks. Daarna horen we voetstappen naar de deur komen waarna we de deur open zien gaan. Achter de deur verschijnt een man van een jaar of 55 en rond de 1.70 groot, een wilde bos met zwarte haren en een ruige biker snor. Hij draagt een spijkerbroek met gaten, zwart T-shirt met een grote doodskop daarover een spijkerjack met afgescheurde mouwen.  Beide armen zijn gevuld met oude vervaagde tatoeages.

Het eerste wat we hem met een zucht horen zeggen is: ,,Ja, dat ken d'r ook nog wel bij.'' We zien hem omdraaien en horen hem in de richting van de woonkamer roepen: ,,Heb je nou je zin? Politie voor de deur.'' We trekken de aandacht van de man weer naar ons toe en leggen hem uit waarvoor we komen en vragen of we binnen mogen komen. We horen hem reageren: ,,Natuurlijk, kom maar binnen ik heb niks te verbergen.''

Zodra ik binnenkom, neem ik even kort de tijd om om me heen te kijken. Het is een relatief opgeruimd huis maar staat bommetje vol met prullaria. Heel de gang hangt vol met posters en schilderijen van doodskoppen, draken en spinnen. Als ik even snel de woonkamer in kijk zie ik een grote rode leren bank. Boven de rode bank zie ik een groot sierzwaard hangen, ik denk gelijk die is belangrijk, wat er ook gebeurd, dat zwaard moet daar blijven hangen. Ik zoek oogcontact met m'n collega om er zeker van te zijn dat zij het sierzwaard ook heeft gezien. Naast de bank zie ik een hoge vierkante glazen etalagekast staan. In deze kast staan allemaal kleine beeldjes van skeletten en draken.

Omdat we weten dat huiselijk geweld vaak verstopt zit achter de voordeur proberen wij bij een soortgelijke melding de partners van elkaar te scheiden en los van elkaar het verhaal aan te horen. Zodoende ben ik, in de gang, het gesprek aangegaan met de man. Mijn collega is de woonkamer ingelopen om daar het gesprek met de vrouw aan te gaan. Op het moment dat ik in gesprek ben met de man krijg ik het gevoel dat het hier echt enkel gaat om een ruzie en dat er geen geweld bij gebruikt is. Ik merk dat de man rustig met mij in gesprek gaat. ,,We zijn nu een maand of acht samen, het ging eigenlijk allemaal heel gezellig, tot zij zo nodig een andere vent moest n**ken.  Daar kwam ik vorige week achter, tjah en toen heb ik ook mijn handrem losgelaten. Dus heb ik vannacht een gezellige nacht met iemand anders gehad. Ik ben ook gewoon klaar met deze relatie. Maar ze heeft me wel pijn gedaan dus wilde ik haar nog wel effe terugpakken. Nou, das gelukt zoals je ziet! Ik was al m'n spullen al aan het pakken om weg te gaan, eigenlijk alles was geregeld. Alleen toen kwam het gezeik om die tas.'' Op dat moment zie ik de man naar een grote zwarte tas wijzen die in tegen de muur van de kamer ligt. ,,Zij wil die tas houden, maar die is van mij dus die ga ik meenemen!''

Ik besluit om het onderwerp 'tas' even te laten rusten en zeg tegen de man dat ik even met mijn collega in gesprek ga en later bij hem terug kom. Ik loop de woonkamer in en zie mijn collega al opkijken. We gaan even in de hoek van de kamer staan en overleggen zachtjes. De vrouw zelf heeft ook aangegeven dat er (gelukkig) geen geweld gebruikt is maar dat het slechts een ruzie betreft. Ook de vrouw is klaar met de relatie maar zij is eveneens van mening dat 'de tas' van haar is. We besluiten om ons best te doen om te bemiddelen.

Ik ga weer terug naar de man en probeer er achter te komen wat hij wil. ,,Ik wil gewoon nu weg, ik pak gewoon alleen die tas nog mee en dan ben ik weg, dan hoeft ze me nooit meer te zien.'' Hierop vertel ik hem dat zijn vriendin eveneens de tas opeist en dat we er kennelijk op deze wijze niet uit gaan komen. Wel begin ik langzaam steeds nieuwsgieriger te worden wat voor belangrijks er nou eigenlijk in die tas zit. Ik hoor de man vervolgens zijn stem verheft en zegt: ,,Ik heb alles wat daarin zit gekocht, weliswaar voor haar, maar IK heb het betaald dus het is van MIJ!''

Op dat moment zie ik dat de vrouw opstaat en met stevige passen naar de tas toeloopt. Ik hoor haar roepen naar de man: ,,Wat wil je hiermee gaan doen dan? Nou? Nou?'' Ik merk dat de man naar voren wil stappen en naar de vrouw toe wil lopen.  Mijn hand leg ik op zijn borst en zeg tegen hem dat hij beter bij mij kan blijven staan. Op dat moment zit ik er namelijk nog steeds niet op te wachten dat de ruzie alsnog escaleert. Ik merk dat de man inhoudt en dat hij bij me blijft staan. Wel hoor ik hem terug naar de vrouw roepen: ,,Joh stomme heks! Je weet wat het is en waarom ik het gehaald heb, dus ik neem het gewoon allemaal weer mee!''

De vrouw is inmiddels aangekomen bij de tas, ik zie haar de rits beetpakken en met één grote ruk ritst ze de hele tas open. Op het moment dat ik de inhoud van de tas zie valt mijn mond volgens mij letterlijk open van verbazing. In de tas zie ik honderden erotische speeltjes zitten, variërend van speeltjes in de vorm van een kleine oranje sperzieboon tot een standaardmaat paarse staafmixer en zelfs complete rubberen onderarmen ontbreken niet. Ik zie dat de man op dat moment nog bozer wordt dan dat hij daarvoor al was. ,,Waar is dat nou voor nodig?! Ken je dat niet gewoon voor onszelf houden?!'' Ik zie de man naar de deur omdraaien en vervolgens de deur uitstappen. Waarna ik hem hoor roepen: ,,Weet je wat, laat maar! Hou die troep maar! Ik ben er klaar mee.'' Al vloekend en tierend horen wij hem de trap aflopen.

Omdat de man weg was en de vrouw inmiddels gekalmeerd konden we niet veel meer voor haar betekenen. Hierop besloten mijn collega en ik te vertrekken. We horen de man nog steeds boos de trap aflopen: ,,Stik er in! Bekijk het maar vuile heks.'' Mijn collega en ik lopen ook de trap af. Op het moment dat we buiten bij ons dienstvoertuig aankomen zien we dat de man ernaast staat. Kennelijk staat hij ons op te wachten. Op het moment dat we bij hem aankomen horen we hem op rustige toon zeggen: ,,Sorry voor mijn gedrag daarbinnen, ik liet me een beetje opnaaien. Maar ik ben d'r klaar mee, ik ben weg. Ik heb al mijn belangrijke spullen bij me jullie kunnen er zeker van zijn dat jullie niet meer hoeven terug te komen. Joh en dat speelgoed? Ze kijkt maar wat ze ermee doet! Van mijn part stopt ze het in d'r reet!''

Ik begin zachtjes te gniffelen en zeg tegen de man: ,,Normaal is dat een heftige opmerking, maar in dit geval is dat volgens mij wel precies waarvoor het gemaakt is.'' Ook bij de man zie ik op dat moment een glimlach verschijnen. ,,Tja over een paar jaar lachen we hier waarschijnlijk om. Nou ja, nogmaals mijn excuses en werkse nog vandaag.'' De man geeft hierop ons beiden een hand en waarna hij wegloopt.

Ik wil deze blog nog wel besluiten met het feit dat zelfs in de beste relaties ruzies en meningsverschillen voorkomen. Echter geweld, zelfs één enkele klap is nooit normaal! Bent u of kent u slachtoffers van huiselijk geweld kijk dan eens op www.huiselijkgeweld.nl. Hierop is heel veel informatie vinden. Uiteraard kunt u voor hulp ook altijd de politie inschakelen is het net gebeurd of zelfs nog bezig, bel dan 1-1-2 en anders kunt u 0900 - 8844 bellen.